Love Always, Kate

Wyłam, wyłam i jeszcze raz wyłam. Książka jest przepiękna i jak już zacznie się ją czytać, to nie można się oderwać. Tematyka jest bardzo trudna, ale książka jest naprawdę warta przeczytania. Wszytko, co można w niej znaleźć, to życie. Jest trudne, bolesne, raniące. Musimy się w nim zmagać z chorobami i ze śmiercią, ale dana jest nam również nadzieja, przyjaźń i miłość.

Love Always, Kate mogę z ręką na sercu polecić każdemu. Chociaż muszę tu powiedzieć, że jedną rzecz mam za złe autorce. *SPOILER* Jak można było na sam koniec ujawnić nam wynik badania Damiana? To złamało mi serce ponownie. *SPOILER*

Wyłam, wyłam i jeszcze raz wyłam. Książka jest przepiękna i jak już zacznie się ją czytać, to nie można się oderwać. Tematyka jest bardzo trudna, ale książka jest naprawdę warta przeczytania. Wszytko, co można w niej znaleźć, to życie. Jest trudne, bolesne, raniące. Musimy się w nim zmagać z chorobami i ze śmiercią, ale dana jest nam również nadzieja, przyjaźń i miłość....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po pierwsze: nie gustuję w książkach z gatunku New adult.
Po drugie: śmiertelna choroba nie jest wyznacznikiem dobrej książki.
Po trzecie: brak więcej argumentów.

Wzbraniałam się przed tą historią jak tylko mogłam. Ot, kolejna historyjka o gówniarzach z problemami; dziś przeczytana - jutro zapomniana.
Dobrze, że z góry nie skreślam żadnej książki...

"Love always, Kate" - to piękna, wzruszająca i bardzo dojrzała historia dwojga nastolatków. Mamy tu rodzącą się przyjaźń, a potem miłość, która pięknie rozwija się w szponach śmiertelnej choroby.

Jedna z nielicznych pozycji New adult, którą szczerze polecam.

Po pierwsze: nie gustuję w książkach z gatunku New adult.
Po drugie: śmiertelna choroba nie jest wyznacznikiem dobrej książki.
Po trzecie: brak więcej argumentów.

Wzbraniałam się przed tą historią jak tylko mogłam. Ot, kolejna historyjka o gówniarzach z problemami; dziś przeczytana - jutro zapomniana.
Dobrze, że z góry nie skreślam żadnej książki...

"Love always, Kate" -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kate ma siedemnaście lat i już po raz trzeci w swoim młodym wieku zaczyna walkę z białaczką - walkę na śmierć i życie. Podczas chemioterapii poznaje syna swojego lekarza - Damiana.
Uczucie pomiędzy tą dwójką pojawia się szybko, niestety nie wiedzą czy dostaną ze sobą kilka miesięcy czy długie lata.

Piękna, a zarazem też przygnębiająca, bo i temat nie lekki.
Nie potrafię zdystansować się przy książkach, w których bohaterowie walczą ze śmiertelną chorobą, a szanse na powodzenie są małe.
Jestem też po przeczytaniu tej książki zła na autorkę! Tak jest zła. A zwłaszcza za scenę pod sam koniec książki - UWAGA SPOILER - jak można było dać się przespać Damianowi z Ellie (czy jak jej tam), no cholera jak!? Naprawdę chciałam coś kopnąć. - KONIEC SPOILERA.
Nie zmienia to faktu, że się poryczałam, serce mnie boli i uważam, że mogliby nam tu dać szczęśliwy koniec. !SPOILER! Czemu te wyniki na zgodność Damian zrobił tak późno??!! Wiem, wiem - oczyszczenie, ale ile to miało trwać, mógł szybciej! I czemu ta zgodność była taka duża, mogli chociaż dać mały procent to mogłabym się łudzić, że i tak nic to nie dało !KONIEC SPOILERA!, a tak to dodatkowa frustracja. Ugh!
Nie będę pisała więcej, bo emocje mnie trzymają.

Kate ma siedemnaście lat i już po raz trzeci w swoim młodym wieku zaczyna walkę z białaczką - walkę na śmierć i życie. Podczas chemioterapii poznaje syna swojego lekarza - Damiana.
Uczucie pomiędzy tą dwójką pojawia się szybko, niestety nie wiedzą czy dostaną ze sobą kilka miesięcy czy długie lata.

Piękna, a zarazem też przygnębiająca, bo i temat nie lekki.
Nie potrafię...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"No matter how dark it gets, the sun always rises eventually and starts a new day. The darkness is forgotten."

Książki z rakiem jako motyw przewodni skutecznie chwytają za serce. Można by pomysleć, że autor poruszający ten temat juz od początku próbuje zmanipulować czytelnika stosując ten "chwyt". Są książki z tego gatunku, które osiągnęły spory sukces i cieszą się popularnością. Jedną z nich jest "Gwiazd naszych wina" John'a Green'a, do której w większości są porównywane inne pozycje. Ogromnie boli mnie fakt, że część czytelników nie potrafi spojrzeć na nią świeżym okiem tylko dlatego, że dotyczy raka, bo historia Damiana i Kate jest zupełnie inna i naprawdę przepiękna.

Kate walczy z rakiem. Już trzeci raz. Mimo to ponowna chemioterapia przychodzi jej wcale nie łatwiej niż poprzednie, jednak nie brak jej determinacji by stanąć do walki i zwyciężyć. Kiedy pewnego dnia poznaje Damiana - syna swojego doktora, pierwsze co o nim się dowiaduje, zwiastuje same kłopoty. Wielokrotnie wydalony ze szkoły, aresztowania, alkohol, narkotyki - wszystko to jest przeciwieństwem wartości jakie sa dla niej istotne. Jednak jak wszystko - źródło problemu leży zupełnie gdzie indziej. Po śmierci brata i matki chłopak nie radzi sobie ze smutkiem, do tego po wydaleniu z ostatniej szkoły ojciec zmusił go do pracy w szpitalu, gdzie zaczyna coraz więcej czasu spędzać z Kate. Tak oto Kate otrzmymuje swoją szansę na normalne życie, którego nie miała do tej pory, a raczej jej namiastkę. Powoli rodzące się uczucie w końcu jednak przejmie kontrolę wystawiając tych dwoje na próbę w starciu z chorobą.

"Love Always, Kate" od początku wskazuje, że nie będzie to lekka lektura a swoje piękno zawdzięcza nie tylko chorobie i uczuciu między dwojgiem bohaterów, ale także tym jak bardzo nieidealni są ci bohaterowie. Szczególnie Damian ma dużo za uszami.
Posiadam na swoim koncie już kilka książek "z rakiem" i przyznaję, że mimo poruszających historii nie zawsze mnie one porywają - wręcz przeciwnie. Tutaj jednak choćbym nie wiem jak się broniła "Love Always, Kate" zmiażdżyła mi serce, a najbardziej chyba to, że mogło być inaczej. Strach, nadzieja, miłość, żal, smutek, determinacja... dzielenie tych wszystkich uczuć z Kate sprawiało, że nie było możliwości aby nie płakać razem z Danielem.
Przepiękna historia z mam nadzieje równie piękną drugą częścią o losach w tomie drugim "Love Always, Daniel". Gorąco i szczerze polecam.

"No matter how dark it gets, the sun always rises eventually and starts a new day. The darkness is forgotten."

Książki z rakiem jako motyw przewodni skutecznie chwytają za serce. Można by pomysleć, że autor poruszający ten temat juz od początku próbuje zmanipulować czytelnika stosując ten "chwyt". Są książki z tego gatunku, które osiągnęły spory sukces i cieszą się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Love Always, Kate wzrusza. Trzeba to oddać tej książce! Naprawdę wzrusza. Porusza smutną tematykę. Jednak u mnie łzy nie poleciały. Nie wiem, czy się po prostu uodporniłam, czy niewystarczająco mnie wzruszyła... Nie mam pojęcia. Jednak to nie płacz powinien być wyznacznikiem dobrej książki. A ta rzeczywiście taka jest - jest dobra! Zachęcam do jej przeczytania!

Love Always, Kate wzrusza. Trzeba to oddać tej książce! Naprawdę wzrusza. Porusza smutną tematykę. Jednak u mnie łzy nie poleciały. Nie wiem, czy się po prostu uodporniłam, czy niewystarczająco mnie wzruszyła... Nie mam pojęcia. Jednak to nie płacz powinien być wyznacznikiem dobrej książki. A ta rzeczywiście taka jest - jest dobra! Zachęcam do jej przeczytania!

Pokaż mimo to

O ludzie...:( Ostatnio czytam ciągle takie smutne książki i płaczę i płaczę i płaczę. Siostra się ze mnie śmieje, a ja płaczę. Załamana psychicznie jestem.. Zdruzgotana.. Tak piekielnie smutna.. Cholera, całą koszulkę zmoczyłam przez łzy. Ja po prostu nie wiem, co napisać, to wszystko jest tak okropnie smutne:(
Zacznę od początku.
Kate - nasza główna bohaterka już kilka lat zmaga się z białaczką. Tym razem to jej trzeci nawrót. W szpitalu podczas chemii poznaje Damiana, syna swojego lekarza. Zaprzyjaźniają się. Ona uwielbia w nim to, że nie lituję się nad nią jak inni, że jest tak bardzo szczery.
Oczywiście towarzyszą nam wpisy do pamiętnika Kate, co szczególnie łamie serducho w dalszych stronach.
A Damian? Cudowny chłopak, cieszę się, że Kate spotkała kogoś tak dobrego na swojej drodze.
Chemioterapia nie skutkuje niestety, można jedynie eksperymentować z nowym lekiem albo czekać na przeszczep.
I w tym momencie już łzy płynął i płynął i nie chcą ustać...z każdą następą stroną moje serce się łamie.
Przepiękna książka!

O ludzie...:( Ostatnio czytam ciągle takie smutne książki i płaczę i płaczę i płaczę. Siostra się ze mnie śmieje, a ja płaczę. Załamana psychicznie jestem.. Zdruzgotana.. Tak piekielnie smutna.. Cholera, całą koszulkę zmoczyłam przez łzy. Ja po prostu nie wiem, co napisać, to wszystko jest tak okropnie smutne:(
Zacznę od początku.
Kate - nasza główna bohaterka już kilka lat...

więcej

mniej

Pokaż mimo to