Trudno mi jest pisać o tej książce. Jestem totalnie wstrząśnięta. Mamy XXI wiek, a w Syrii jest w tej chwili średniowiecze. Nikt tak dobitnie nie mógł opisać sytuacji w tym miejscu, jak osoba która była tam obecna i widziała to na własne oczy. Autorka tego reportażu, Samar Yazbek ścigana przez wywiad wojskowy za udział w pokojowych demonstracjach na początku rewolucji w Syrii, ucieka w 2011 roku na wygnanie do Francji. Serce i silne marzenie o demokracjii i wolności, ciągnęło ją z powrotem do ojczyzny. Czuła się w obowiązku opisania całemu światu tej okrutnej i bezsensownej wojny. Wraca do Syrii trzykrotnie w latach 2012-2013. Rozmawia z rewolucjonistami, bojownikami religijnymi i zwykłymi niewinnymi ludźmi, którzy musieli bądź chcieli pozostać w swoim państwie. Staje oko w oko z ISIS i innymi fundamentalistami. Opisuje rozmowy z nimi. Dodatkowo jest zaangażowana w tworzenie na terenach wojennych centrów dla kobiet oraz uczestniczy w zapewnianiu tymczasowej edukacji dzieci w szkole na kółkach „Karama Bus”. W książce przewija się również postać polskiego reportera - Marcina Sudera - dobrego znajomego Samar. Marcin został na jej oczach porwany przez ISIS.

Rewolucja w kraju była głosem sprzeciwu przeciwko autorytarnym rządom rodziny Al-Asadów, sprawujących władze od 1970 roku. Na fali protestów opozycjonistów i rewolucjonistów, na syryjską scenę wkroczyli również bojownicy, głównie religijni - niektórzy związani z Państwem tzw. Islamskim. Oczywiście stawiali sobie oni totalnie inne cele niż antyrządowa prodemokratyczna opozycja. Rewolucja przerodziła się w wielką, brutalną wojnę, w tej chwili określaną jako wojna religijna. Niestety cierpią na tym głównie cywile, którzy bez powodu są mordowani przez reżim Al-Asada i grupy bojownicze. Przez całkowite odcięcie dostaw żywności do niektórych miejsc w Syrii, cywile umierają z głodu. Żołnierze Asada zabierają matkom nastoletnich synów i oddają ich martwych. Bojownicy gwałcą ich córki. Więzienie, tortury, palenie żywcem, snajperskie polowania na cywilów... Niszczenie dzieł kultury, sztuki i dziedzictwa. Burzenie i wymazywanie śladów kolejnych cywilizacji, które rozwijały się w Syrii od epoki kamienia łupanego – dla fundamentalistów cywilizacja rozpoczęła się przecież dopiero z nastaniem islamu. Jakiekolwiek próby znalezienia kompromisu i zakończenia tej wojny domowej skazane są w tej chwili na niepowodzenie.

Samar opowiada nam również historię ludzi, którzy marzą o Syrii, w której jedynym wyznaniem jest wolność i demokracja. Niewinni cywile na co dzień stykają się tam ze śmiercią, a ataki bomb beczkowych i kasetowych (produkowanych przez Polską firmę!!!) są na „porządku dziennym”. Każdy przeciwnik przyjmowania do Europy uchodźców powinien przeczytać tę książkę. Syryjczycy to ludzie tacy jak my. W większości bardzo dobrze wykształceni, sytuowani i zamożni. Ciągle słyszę głosy, że powinni walczyć o swoje Państwo, a nie tchórzyć i uciekać. Bardzo duża część Syryjczyków walczy, ale niestety to nie jest normalna wojna. W tej chwili w tej walce nie ma dwóch stron, w której jedna jest dobra, a druga zła. Tych stron jest kilka - złych i jeszcze bardziej złych. Dodatkowo zbyt wiele krajów pociąga w tej walce za sznurki (USA, Turca, Arabia Saudyjska, Europa), oczywiście każdy w swoją stronę… Syryjczycy przekraczając granicę syryjsko-turecką naprawdę uciekają przed śmiercią i naszym moralnym, ludzkim obowiązkiem jest im pomóc. W przeciwną stronę – do Syrii – ciągle zmierza tłum bojowników pod pretekstem obrony islamu, idących na spotkanie ze śmiercią, która jest dla nich mostem wiodącym do wieczności w rzekomym raju.

Kraj z gliny, krwi i ognia. Syria właściwie przestała już istnieć i już nigdy nie będzie taka jak kiedyś. I nie chodzi tu tylko o zrównanie jej z ziemią. Chodzi również o to, w jak dużym stopniu z dnia na dzień zanika tożsamość narodowa Syryjczyków. Zostali wplątani w walkę nie na swoje życzenie. A jedynym zwycięzcą w Syrii jest śmierć.

Trudno mi jest pisać o tej książce. Jestem totalnie wstrząśnięta. Mamy XXI wiek, a w Syrii jest w tej chwili średniowiecze. Nikt tak dobitnie nie mógł opisać sytuacji w tym miejscu, jak osoba która była tam obecna i widziała to na własne oczy. Autorka tego reportażu, Samar Yazbek ścigana przez wywiad wojskowy za udział w pokojowych demonstracjach na początku rewolucji w...