Nie jestem fanem powieści sf, gdyż wolę realną literaturę wojenną, nowinki technologiczne i strategię. Po książkę sięgnąłem jako odskocznia, by poczytać coś odmiennego. Zdecydowałem się napisać recenzję, bo niewiele jest o tej książce w sieci, a pozycję uważam za wartą uwagi. Spodobała mi się okładka, która skojarzyła mi się z dawnymi zajęciami informatyki i pierwszymi projektami graficznymi, i zwróciłem uwagę na fakt, że autor pochodzi z mojego miasta (ale to w żadnym stopniu nie wpłynęło na moją ocenę, jedynie pomyślałem "Wow, nasi publikują fantastykę!"). Przyznam, że jestem bardzo mile zaskoczony. Książka wciąga od pierwszych stron i nie można się od niej oderwać aż do końca. Język idealnie dopasowany do współczesnego czytelnika, na miarę naszych czasów, twórca jest więc na bieżąco z zapotrzebowaniem rynkowym, które z pewnością śledzi. Słownictwo bogate w liczne, przemyślane neologizmy - zwłaszcza wynalazki - jak skulak, kapripod czy entraser, niezwykle ubogacające wymyślony świat. A raczej wszechświat, bo mamy tu rozmaite planety starannie i szczegółowo opracowane. Od niezamieszkanego globu z fauną kenozoiku, po sejsmiczną aktywnie planetę, na której cywilizacja czerpie energię geotermalną. Jest to nasz wszechświat w przyszłości odległej prawie o 1000 lat, po upadku globalnego rządu, z retrospekcjami dotyczącymi losów bohaterów. Nauki ścisłe także nie poległy, prawa fizyki i biologii nie zostały nigdzie złamane, jak i zasady astronomiczne - lekcje zostały więc odrobione, co raczej wypadałoby zrobić w przypadku autora mającego dyplom z nauk ścisłych. To wielki plus. Akceleracja rozwoju ludzkości uległa złagodzeniu, natomiast nauka poszła w przemysł kosmiczny i eksplorację, dlatego świat przyszłości nie jest udziwniony, a człowiek współczesny mógłby się w nim odnaleźć. Kolejny plus to bohaterowie, z laveyowskim, dualistycznym (naprawdę świetne zagranie) dyktatorem na czele, którego się jednocześnie nienawidzi, jak i kibicuje się jego poczynaniom. Bardzo przypadł mi do gustu ten bohater, który jest szary, a nie czarny czy biały, jak dostrzegają go strony o egoistycznych, odmiennych poglądach. Ogólnie nikt tu nie jest dobry czy zły. Każda postać jest inna, ma swoisty charakter, upodobania i system filozoficzno-religijny. Z tego mogą wychodzić wyłącznie ciekawe interakcje. Fabuła dotyczy konfliktu między terrorystami pozostałymi po rozbiciu Armii Nowego Porządku, a hegemonami, którzy tę armię rozbili kilka stuleci temu, na czoło wychodzi paru bohaterów z obu stron, także jeden neutralny z rasy obcych. W książce każdy znajdzie coś dla siebie, w moim przypadku chętnie czytałem o bitwach kosmicznych (mogło by ich być trochę więcej, ale to tylko taka moja zachcianka), potyczkach inteligentnych, półautonomicznych myśliwców i walce gladiatorów. Urzekły mnie liczne nawiązania i inspiracje, zwłaszcza do biblii szatana, mitologii Mezopotamii i kultury dawnoamerykańskiej. Pomysł na uzyskanie nieśmiertelności poprzez zarażenie superwirusem, stworzonym z najgroźniejszych patogenów, bombowy. Nieśmiertelność jest więc chorobą, mającą charakter jak krótkoterminowa regresja rozwoju osobniczego u Turritopsis nutricula, na którą może pozwolić sobie jedna osoba na kilkaset, posiadająca odpowiednie predyspozycje, zwłaszcza psychiczne. Bohaterowie mają więc problemy egzystencjalne i rodzinne związane z takim darem, a może i przekleństwem. Chętnie sięgnę po kolejną część, jak tylko wyjdzie i liczę na dalszą przygodę z tak starannie opracowanym wszechświatem. Ode mnie ocena 8.5/10.

Nie jestem fanem powieści sf, gdyż wolę realną literaturę wojenną, nowinki technologiczne i strategię. Po książkę sięgnąłem jako odskocznia, by poczytać coś odmiennego. Zdecydowałem się napisać recenzję, bo niewiele jest o tej książce w sieci, a pozycję uważam za wartą uwagi. Spodobała mi się okładka, która skojarzyła mi się z dawnymi zajęciami informatyki i pierwszymi...