Polecam! Bardzo dobrze się czyta, choć opowiada o trudnych, dramatycznych czasach. Ciekawa fabuła i postaci, czuć, że autor zna realia z własnych doświadczeń. Ależ ci ludzie mieli ciężko! A my dzisiaj narzekamy na brzydką pogodę albo na inną bzdurę...

Polecam! Bardzo dobrze się czyta, choć opowiada o trudnych, dramatycznych czasach. Ciekawa fabuła i postaci, czuć, że autor zna realia z własnych doświadczeń. Ależ ci ludzie mieli ciężko! A my dzisiaj narzekamy na brzydką pogodę albo na inną bzdurę...

Pierwsza część cyklu "Wieża Babel" to cenny dokument czasów pokazujący zmieniające się nastroje Wilna podczas kolejnych zmian władz czy okupacji - a więc władz kolejno radzieckich, litewskich i niemieckich. Czasy te łączy wspólny mianownik - bieda oraz fakt, takie nasze szczęście i efekt "polityki międzynarodowej", że Litwini większe nadzieje wiązali z III Rzeszą i ZSRR niż z Polską, a samych Polaków lubił mało kto. Tymczasem nacjonaliści litewscy i białoruscy spierając się porozumiewali się... po polsku. Jak już w kilku innych książkach, autor wyraźnie zasugerował, że co jakiś czas można było trafić na "ludzkiego" Rosjanina. Jest także typowe dla Piaseckiego punktowanie nieudolnej zabawy w konspirację oraz krótkowzrocznych decyzji o przyjmowaniu oficjalnych stanowisk sankcjonowanych przez okupantów. Kilka ciekawych cytatów wódczanych na zakończenie:
1
Powrócił do hotelu o godzinie dziewiątej. W pokoju było tak zimno, że para szła z ust. Pomacał obity blachą ceglany piec, który ogrzewał dwa pokoje i miał palenisko z korytarza. Był zupełnie zimny. Posłyszał na zewnątrz kroki i otworzył drzwi. Zobaczył gospodynię.
— Czy nie można napalić w piecu? — spytał. — W pokoju bardzo zimno.
— Służąca paliła z rana. Ale taki mróz! Ja panu coś doradzę.
Niech pan weźmie na noc kobietę. Razem będzie ciepło. Niedrogo bierze.
— Nie mam ochoty.
— Młoda, ładna.
— Nie, dziękuję.
— Jak pan sobie życzy.
Wrócił do pokoju, zamknął drzwi na klucz, rozebrał się i położył
do łóżka. Długo nie mógł rozgrzać się. Potem mocno ,usnął (...) Rano obudził się od potężnego chrapania w sąsiednim pokoju.
2
Nalał wódki do szklaneczki z grubego zielonkawego szkła. Powoli ją wypił. Wydawało mu się, że nie ma ani smaku, ani mocy — jak woda. Ale wkrótce poczuł, że mu ręce i stopy jakby miękną i wilgotnieją. Po drugiej szklaneczce
ciało ogarnęła fala ciepła. Gdy zaś kończył wódkę, brudna knajpa wydała mu się przybytkiem radości. Ordynarni pijacy przy sąsiednich stolikach byli bardzo sympatyczni. Nie był jednak pijany i zdawał sobie sprawę z tego nastroju. Pomyślał, że nigdy wódka nie podziałała na niego tak dobrze jak dzisiaj. Gdy jechał w wagonie, obawiał się, że odmrozi sobie ręce albo stopy. Potem przyszło mu do głowy, że może mocno się zaziębić. Teraz był pewien, że wszystko skończy się dobrze. Opuścił knajpę i udał się do domu. Szedł prędko, by zachować ciepło, które go ogarnęło po wypiciu wódki.

Pierwsza część cyklu "Wieża Babel" to cenny dokument czasów pokazujący zmieniające się nastroje Wilna podczas kolejnych zmian władz czy okupacji - a więc władz kolejno radzieckich, litewskich i niemieckich. Czasy te łączy wspólny mianownik - bieda oraz fakt, takie nasze szczęście i efekt "polityki międzynarodowej", że Litwini większe nadzieje wiązali z III Rzeszą i ZSRR...

Tak stylistycznie to jest...specyficznie napisane, nie jakoś z polotem wielkim, ale wciąga niesamowicie. Jeśli ktoś chciał by się dowiedzieć jak żyli ludzie w trakcie okupacji, czym się trudnili, jak zdobywali pieniądze i żyli ze sobą ...to ta książka jest niczym reportaż. Druga część przyjdzie do mnie jutro:)

Tak stylistycznie to jest...specyficznie napisane, nie jakoś z polotem wielkim, ale wciąga niesamowicie. Jeśli ktoś chciał by się dowiedzieć jak żyli ludzie w trakcie okupacji, czym się trudnili, jak zdobywali pieniądze i żyli ze sobą ...to ta książka jest niczym reportaż. Druga część przyjdzie do mnie jutro:)

Jedna opinia dla obu części cyklu.
Dobry opis rzeczywistości wojennej obszaru wileńskiego i tamtejszej konspiracji. Mocno krytyczna opinia Piaseckiego na temat AK wynika z dwóch czynników. 1. AK składała się w większości z ochotników bez wyszkolenia oraz wyszkolonych i doświadczonych frontowców - w sumie ludzi bez większego pojęcia o konspiracji. Mogło to wyglądać jak żałosna amatorszczyzna dla człowieka, który miał doświadczenie w wywiadzie. 2. Owo dość specyficzne doświadczenie pracy w wywiadzie i charakter Piaseckiego. To był indywidualista inteligentny, odważny, ale z mocno rozwiniętym instynktem samozachowawczym. Nie znosił zorganizowanych, hierarchicznych struktur wojskowych, regulaminów, dyscypliny, rozkazów - typ samotnego wilka.

Jedna opinia dla obu części cyklu.
Dobry opis rzeczywistości wojennej obszaru wileńskiego i tamtejszej konspiracji. Mocno krytyczna opinia Piaseckiego na temat AK wynika z dwóch czynników. 1. AK składała się w większości z ochotników bez wyszkolenia oraz wyszkolonych i doświadczonych frontowców - w sumie ludzi bez większego pojęcia o konspiracji. Mogło to wyglądać jak...

W końcu słabsza powieść Piaseckiego? Przyznaję, że w "Człowieku..." najmocniej odczułem powtarzalność pewnych cech pisarstwa autora: główny bohater to właściwie zawsze ten sam człowiek, miejsce akcji, etc., wolno płynąca fabuła (to akurat wyjątek!). Nie pomaga też ucięte niemal w stylu sztucznie dzielonych na pół przez Netfliksa seriali zakończenie.

Mimo wszystko w tej i innych książkach Piaseckiego jest coś, co sprawia, że chce się je czytać jedną po drugiej. Niepodrabialny klimat, galeria rozmaitych ludzkich postaw i pytanie, jak będąc na ich miejscu w tamtym czasie sam bym się zachował. To ostatnie nurtuje mnie coraz bardziej.

W końcu słabsza powieść Piaseckiego? Przyznaję, że w "Człowieku..." najmocniej odczułem powtarzalność pewnych cech pisarstwa autora: główny bohater to właściwie zawsze ten sam człowiek, miejsce akcji, etc., wolno płynąca fabuła (to akurat wyjątek!). Nie pomaga też ucięte niemal w stylu sztucznie dzielonych na pół przez Netfliksa seriali zakończenie.

Mimo wszystko w tej i...

Doskonała książka. Bardzo interesujący i do tego prawdziwy zapis życia na tle wydarzeń z dramatycznych lat 1939-41 na Wileńszczyźnie. Pewna surowość stylu dodaje książce autentyzmu. Świetna lektura. Biorę się więc od razu za kontynuację.

Doskonała książka. Bardzo interesujący i do tego prawdziwy zapis życia na tle wydarzeń z dramatycznych lat 1939-41 na Wileńszczyźnie. Pewna surowość stylu dodaje książce autentyzmu. Świetna lektura. Biorę się więc od razu za kontynuację.

Pisałam już o Sergiuszu Piasecki jako o człowieku o niezwykłej mądrości, którym nie można było manipulować. Do tego sprawiedliwym, o gigantycznym doświadczeniu życiowym, a także jako o wyśmienitym pisarzu. Przed wojną współpracował z wywiadem, w czasie wojny z AK, Piasecki chociaż działał w komórce likwidacyjnej AK, odmówił zabicia Józefa Mackiewicza, podejrzewając, że dowody przeciwko niemu to radziecka prowokacja, później okazało się, że miał rację.
W tej powieści, podobnie jak i w innych tego autora, jest wiele wątków autobiograficznych, jest tu sporo o historii i masa arcyciekawych obserwacji psychologicznych. A wszystko to jest przekazane w bardzo przystępnej formie, bez jakichkolwiek dłużyzn, szalenie celnie i zwięźle. Główny bohater, Józef, przybywa w czasie wojny do Wilna, nie ma pracy, miejsca do spania i pieniędzy. Zamieszkuje u znajomej, pracuje m. in. jako parobek na wsi, rybak, zbieracz grzybów i jagód, handlarz, czy nawet i model w ASP. Jest również zaangażowany w działalność ruchu oporu, aczkolwiek w tym tomie działalność ta dopiero się rozkręca, opisana jest szerzej w tomie drugim tego cyklu pt. "Dla honoru organizacji".
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2022/02/sergiusz-piasecki-czowiek-przemieniony.html

Pisałam już o Sergiuszu Piasecki jako o człowieku o niezwykłej mądrości, którym nie można było manipulować. Do tego sprawiedliwym, o gigantycznym doświadczeniu życiowym, a także jako o wyśmienitym pisarzu. Przed wojną współpracował z wywiadem, w czasie wojny z AK, Piasecki chociaż działał w komórce likwidacyjnej AK, odmówił zabicia Józefa Mackiewicza, podejrzewając, że...

Po lekturze Kochana Wielkiej Niedźwiedzicy poszłam za ciosem i przeczytałam jeszcze dwie części niedokończonej trylogii „Wieża Babel”. Akcja powieści toczy się głównie Wilnie i okolicach w początkowych latach okupacji. Śledzimy więc, jak polskie miasto z dnia na dzień przechodzi w ręce bolszewików, Litwinów, a w końcu i Niemców. Kim jest główny bohater Józef okryte jest rąbkiem tajemnicy. Wprawdzie jego działania i tok myślenia każą się czytelnikowi domyśleć, czym się zajmował, niemniej jednak oprócz zdawkowych informacji, nic o nim nie wiemy. Przyjeżdża do Wilna, bo wie, że tam może liczyć na pomoc kobiety w zamian za ....dzielenie z nią łoża. No cóż, nie tylko kobiety wiedziały jak wykorzystać swoje wdzięki. Józef to generalnie dobra dusza i zdaje sobie sprawę, że taki układ jest niestosowny. (Inaczej byłby przecież zimnym, wyrachowanym draniem, a nie honorowym oficerem).
Krótko rzecz ujmując, w tej części niewiele się dzieje i właściwie śledzimy codzienne życie protagonisty, który odśnieża ścieżki, rąbie drzewo, nosi wodę, pozuje do aktów, nawiązuje (nowe) kontakty, łowi ryby na prowincji i stara się nie wpaść w ręce wroga. Mimo wszystko nie nudziłam się, bo Piaseckiemu udało się odmalować realia tamtych czasów i stworzyć kilka interesujących postaci jak choćby i Wincuka.

Po lekturze Kochana Wielkiej Niedźwiedzicy poszłam za ciosem i przeczytałam jeszcze dwie części niedokończonej trylogii „Wieża Babel”. Akcja powieści toczy się głównie Wilnie i okolicach w początkowych latach okupacji. Śledzimy więc, jak polskie miasto z dnia na dzień przechodzi w ręce bolszewików, Litwinów, a w końcu i Niemców. Kim jest główny bohater Józef okryte jest...

Piasecki to klasa sama w sobie. Przybliża nam obraz życia okupacyjnego na Kresach Wschodnich. Bohater to trochę taki samotny wilk, ale o takich cechach, które sprawiają, że chyba każdy chciałby się z nim zaprzyjaźnić.

Piasecki to klasa sama w sobie. Przybliża nam obraz życia okupacyjnego na Kresach Wschodnich. Bohater to trochę taki samotny wilk, ale o takich cechach, które sprawiają, że chyba każdy chciałby się z nim zaprzyjaźnić.

Bardzo dobra powieść polecam

Bardzo dobra powieść polecam