Lekko makabryczny realizm magiczny - tak bym w skrócie nazwała ten styl. Mamy lata pięćdziesiąte w hiszpańskiej Galicji. Dwie siostry w średnim wieku, które wyjechały stąd w czasie wojny, powracają do małej wioski, w której stoi dom ich dziadka. Kobiety zamieszkują w tej ruinie, razem z owcami i krową Gretą oraz ze stadkiem kurczaków. Ich powrót nie podoba się mieszkańcom wioski, którzy obiecali na piśmie swoje mózgi ich dziadkowi, chcącemu pobrać organy pośmiertnie do badań. Teraz wszyscy się boją, że Zimowe Panny upomną się o to, co opłacone i obiecane, a całej tej dziwnej sytuacji wyniknie niezły galimatias.
Każdy jest tu trochę ekscentrykiem i oryginałem, zawieszonym między rzeczywistością a światem marzeń i ludowych legend. Każde zdanie pachnie zmysłowo kolcolistem, pikantną kiełbasą i zwierzątkami z zagrody. Jest stylowo i tajemniczo, momentami groźnie. Dobra powieść za tęskniącymi za latem wielbicielami realizmu magicznego.

Lekko makabryczny realizm magiczny - tak bym w skrócie nazwała ten styl. Mamy lata pięćdziesiąte w hiszpańskiej Galicji. Dwie siostry w średnim wieku, które wyjechały stąd w czasie wojny, powracają do małej wioski, w której stoi dom ich dziadka. Kobiety zamieszkują w tej ruinie, razem z owcami i krową Gretą oraz ze stadkiem kurczaków. Ich powrót nie podoba się mieszkańcom...