Są słowa i Słowa i jest takie… które nigdy nie przynosi nadziei. Trzy litery smutku, rozpaczy, zwątpienia, bólu i cierpienia, a także niejednokrotnie śmierci. Słowo, które obok kilku innych nigdy nie powinno pojawić się w życiu każdego z nas. Nigdy nie powinniśmy go poznać, usłyszeć i nie mieć styczności z tym wszystkim, co ze sobą niesie.

Chwilę czekała na swoją kolej. Chwilę za długo, być może. Jednak dobrze się stało, że i na nią przyszła chwila, odpowiedni czas, że udało mi się prawie za jednym podejściem poznać i polubić, choć temat nie jest łatwy i odprężenia nie przynosi. I gdyby nie okoliczności byłaby szansa przeczytania od deski do deski „We troje” na jednym oddechu.

Agata i Joanna żyją na dwóch końcach Polski, choć obie pochodzą z Piekar Śląskich. Jednak to Agata idąc przed laty za głosem serca i instynktu wybrała swoje miejsce na ziemi nad polskim morzem. Tutaj narodził się miło brzmiący z nazwy pensjonat Wiśniowy Sad, tutaj też przez lata kształtowała się i rosła w siłę miłość do znacznie starszego od niej męża Jacka.

Podróż w rodzinne strony jest dla Agaty kwestią raczej obowiązku, niż przyjemności. Jednak Joanna jest jedyną rodziną, jaką ma, dlatego nie zważając na okoliczności i problem z autobusem z Pomorza, wsiadła w samochód, aby jak najszybciej dotrzeć do bliskiej sercu siostry.

Jednocześnie cichy ślub siostry sprawił, że jak dotąd Agata nie miała okazji poznać swojego szwagra i tak naprawdę nie wiedziała, kogo się spodziewać. Jednak pierwsze zetknięcie z Piotrem, no może drugie, uświadomiło jej, że siostra lepiej trafić nie mogła.

Ten krótko zarysowany wątek powieści pióra Hanny Dikta jest jedynie swobodnym wejściem w coraz bardziej zagmatwaną życiową historię. Tutaj we troje – Joanna, Piotr i Agata – będą musieli zmierzyć się z chorobą, która dopadła żonę, ale i siostrę, chorobą, której rokowania są wyjątkowo pesymistyczne. Tutaj też Agata znając stanowczy charakter swojej siostry będzie musiała znaleźć sposób, aby nakłonić ją do wybrania właściwej drogi, być może dalekiej od szamanów, guseł, naparów różnej maści. I nieodzowna będzie w tym pomoc Piotra, który z obcego zupełnie faceta z dnia na dzień staje się kimś bliskim.

Pełny tekst recenzji dostępny w poniższym linku:
http://koominek.blogspot.com/2016/05/hanna-dikta-we-troje.html

Są słowa i Słowa i jest takie… które nigdy nie przynosi nadziei. Trzy litery smutku, rozpaczy, zwątpienia, bólu i cierpienia, a także niejednokrotnie śmierci. Słowo, które obok kilku innych nigdy nie powinno pojawić się w życiu każdego z nas. Nigdy nie powinniśmy go poznać, usłyszeć i nie mieć styczności z tym wszystkim, co ze sobą niesie.

Chwilę czekała na swoją kolej....