Carp - spokojne miasteczko w którym z pozoru nic się nie dzieje, a życie płynie normalnym rytmem. To tylko pozory, gdy kończy się rok szkolny młodzież zaczyna grę o nazwie Panika.
Choć na wygraną w grze zbiera się cała szkoła grać mogą jedynie uczniowie najstarszych klas.
Ilość uczestników nie jest ustalana, to gra eliminuje najsłabsze ogniwa. Nikt nie wie kto i kiedy wymyślił tę grę, ani kim są jej sędziowie. Choć większość osób wchodzi do gry z ciekawości, troje uczestników ma inne powody: Dodge pragnie zemsty, ponieważ jego siostra uległa wypadkowi grając w Panikę. Natalie chce wyrwać się z Carp bo marzy o karierze modelki, a Heather początkowo rozpoczyna grę z rozpaczy bo zrywa z nią chłopak, później jednak jej sytuacja rodzinna ulega zmianie i potrzebuje pieniędzy by móc bez problemu opiekować się młodszą siostrą.
Uczestnicy mają do wykonania sporą ilość zadań, po każdym zadaniu odpadają najsłabsi gracze.
Gdy w grze pozostaje już tylko czworo uczestników muszą zmierzyć się zadaniami indywidualnymi, które jak się okazuje dotyczą ich najbardziej skrywanych lęków. Wygrać może tylko jedna osoba. Panika to również spory portret psychologiczny młodzieży i ich sposobu patrzenia na świat. Przyznam, że sięgnęłam po tę książkę, bo zaintrygował mnie tytuł i choć uznana jest za literaturę młodzieżową to nie widzę powodu by przy czytaniu miała obowiązywać jakaś kategoria wiekowa.

Carp - spokojne miasteczko w którym z pozoru nic się nie dzieje, a życie płynie normalnym rytmem. To tylko pozory, gdy kończy się rok szkolny młodzież zaczyna grę o nazwie Panika.
Choć na wygraną w grze zbiera się cała szkoła grać mogą jedynie uczniowie najstarszych klas.
Ilość uczestników nie jest ustalana, to gra eliminuje najsłabsze ogniwa. Nikt nie wie kto i kiedy...