Tomek i Karolina, dwoje młodych warszawiaków , których związek przechodzi kryzys, wybrali się na Suwalszczyznę, aby spędzić razem trochę czasu w okresie świąt wielkanocnych. Wyprawa od początku nie układała się po myśli inicjatorki Karoliny. Gospodarstwo agroturystyczne, w którym mieli się zatrzymać, jest zamknięte, właściciele załatwili jednak darmowy nocleg u swoich znajomych z wioski Białodęby. W jej pobliżu znajduje się cmentarzysko Jaćwingów…
Wątek kultu Leszego, pogańskiego demona lasu oraz potomków Jaćwingów ukrywających się w lasach to główne ogniwo grozy. Suwalskie lasy żyją tu własnym życiem, oszukuje, więzi i dręczy człowieka, a demon jest wszechobecny i wszechpotężny jak Bóg, który karmi się gniewem i strachem ludzkim.
Zaginieni turyści, podróżni, utopce i wisielcy podnoszą ciśnienie czytelnika i działają na wyobraźnię, pobudzając także wzrost adrenaliny bez wychodzenia z pokoju.
Największym zaskoczeniem jest jednak zakończenie – niespodziewane, niezwykłe , efekt dokonania wyboru przez Tomka…
Zdecydowanie twardy ton narracji, taki jakiego szukam i oczekuję po męskiej literaturze, to doskonałe posunięcie autora. Wulgaryzmy czy twarde dyskusje na temat poglądów bohaterów sprawiają, że oprócz świetnej fabuły również dialogi nadają powieści fasonu i podnoszą napięcie.
Jako czytelniczka wprost nie mogłam oderwać się od książki Gałęziste – spędziłam na czytaniu całą noc, dopóki nie doczytałam do ostatniej strony, dopóki nie doznałam wszystkich emocji – od zainteresowania, przez obawę o los bohaterów i współczucie po szok, jakiego doznałam, gdy dotarłam do końca…
Polecam Gałęziste każdemu miłośnikowi gatunku. Majstersztyk w budowaniu napięcia oraz w układaniu fabuły, która zaskakuje z każdym kolejnym rozdziałem.
Chętnie sięgnę po kolejne książki Artura Urbanowicza, ponieważ czytając thriller po raz pierwszy naprawdę odczuwałam prawdziwy lęk.
Mój ulubiony cytat : „To, że ktoś jest ateistą, nie oznacza, że jest złym człowiekiem. Można być dobrym, ale nie wierzyć. A co więcej – mieć weselsze życie. Ateiści nie muszą nakładać na siebie jakichś chorych, ustalonych odgórnie ograniczeń. Hamować się tylko dlatego, że gdzieś jest tak napisane. Traktować czegoś jak największą świętość, choć to nie jest tego warte Powiedziałbym wręcz, że przez to wiara to największa słabość wierzących. Jakby byli spętani niewidzialnymi kajdanami. Czasem muszą odmawiać sobie przyjemności na rzecz niby wyższych idei. A to przecież prawie jak masochizm. A po co uprawiać masochizm na siłę? ”

Tomek i Karolina, dwoje młodych warszawiaków , których związek przechodzi kryzys, wybrali się na Suwalszczyznę, aby spędzić razem trochę czasu w okresie świąt wielkanocnych. Wyprawa od początku nie układała się po myśli inicjatorki Karoliny. Gospodarstwo agroturystyczne, w którym mieli się zatrzymać, jest zamknięte, właściciele załatwili jednak darmowy nocleg u swoich...