https://grafomanya.wordpress.com/2017/09/25/przez-morze-z-syryjczykami-do-europy-recenzja/

Przeczytałam w rok po polskiej premierze, co oznacza trzy lata po premierze niemieckiej. Wiek cały, biorąc pod uwagę wszystko to, co wydarzyło się w Europie, Na Bliskim Wschodzie i na świecie od 2014, czyli od kolejnego „sezonu” morskich podróży na rozpadających się przemytniczych łódkach do Elizjum. Europy. Miejsca wiecznej szczęśliwości.

Czy dowiedziałam się z lektury „Przez morze. Z Syryjczykami do Europy” czegoś na temat emigracji, od kilku lat masowo szturmującej bramy „twierdzy Europa”? Owszem. Przekonałam się po raz kolejny, że wszystko to nie jest tak oczywiste, tak czarno-białe, jak chcą przedstawić nam politycy i publicyści opcji skrajnych. Nieprawdą jest więc, że w każdym uchodźcy drzemie religijny radykał, gotów podrzynać gardła, wysadzać w powietrze i ginąć w samobójczym zamachu w źle pojętym imieniu swojego boga. Nieprawdą jest, że wsiadający na rozchwiane stateczki, wszyscy jak jeden uciekli wprost spod bombardowań. Nieprawdą jest, że dla każdego z nich ta podróż to ostatnia deska ratunku. I nieprawdą jest, że zachodnie społeczeństwa czekają na nich z otwartymi ramionami, gotowe uczynić ich drogę prostą, łatwą i przyjemną.

Co jest zatem prawdą? Tego się do końca z lektury książki Bauera nie dowiemy, poznamy zaledwie jej maleńki wycinek. Reporter niemieckiej gazety wraz ze słowackim przyjacielem zapuszczają brody i udają się do Egiptu, by tam, zmieniwszy tożsamość, towarzyszyć uciekinierom z Syrii w ich koszmarnie niebezpiecznej podróży do Europy. Skupiają się na dwóch historiach – statecznego ojca rodziny, dobrze sytuowanego przedsiębiorcy podążającego do Niemiec oraz dwóch braci, celujących w Szwecję. Dlaczego uciekają? Z Syrii – na pewno dlatego, że muszą. Z Egiptu? Czy muszą uciekać z Egiptu? Sądząc po determinacji – chyba tak, ale czy koniecznie do Niemiec i Szwecji? Cóż, bracia Alaa i Hussan pragną dołączyć do trzeciego brata, Rafika, który do kraju na północy dotarł jako pierwszy. A przedsiębiorca Amar i Niemcy? Człowiek samodzielny i obrotny, chce trafić tam, gdzie będzie mógł znowu w spokoju prowadzić biznes i opiekować się rodziną. Szlachetne, po ludzku ze wszech miar zrozumiałe, tylko…

„Dziewięciomilionowa Szwecja stęka pod naporem uchodźców”. Na przemytniczych statkach, poza Syryjczykami, są także przedstawiciele wielu innych nacji. Niektórzy uciekają przed wojną, albo zbrodniczym reżimem we własnym domu. Inni chcą po prostu lepiej żyć. W drodze ku Europie pozbywają się dokumentów. Nikt z nich nie zamierza rejestrować się w Grecji. Wszyscy jadą dalej. Najlepiej do Niemiec, bądź któregoś z krajów skandynawskich. W porządku. Tak długo, jak długo owe kraje gotowe będą przyjmować kolejne fale ludzi marzących o spokojnym, dostatnim i leniwym życiu naszego kontynentu. Tylko ile jeszcze wytrzymają? We wczorajszych wyborach do Bundestagu dostała się otwarcie antyimigrancka partia AfD. Fala populizmu przetacza się przez Europę, Amerykę, świat. Rosną wzajemne animozje.

W 2014 roku, gdy Wolfgang Bauer pisał i publikował swoją książkę, była ona głosem sumienia. Wołała: „Otwórzcie granice!”. Kanclerz Merkel granice swego kraju otworzyła. Teraz sama przyznaje, że za szeroko. Co będzie dalej? Nie wiadomo…

https://grafomanya.wordpress.com/2017/09/25/przez-morze-z-syryjczykami-do-europy-recenzja/

Przeczytałam w rok po polskiej premierze, co oznacza trzy lata po premierze niemieckiej. Wiek cały, biorąc pod uwagę wszystko to, co wydarzyło się w Europie, Na Bliskim Wschodzie i na świecie od 2014, czyli od kolejnego „sezonu” morskich podróży na rozpadających się przemytniczych...