Przez morze. Z Syryjczykami do Europy

Dobra ale i dziwna zarazem ta xiążka.
Bauer tak emocjonalnie opisuje perypetie bohaterów, że trudno im nie kibicować w ich odysei. Z drugiej strony opisani przez niego uciekinierzy z Syrii są zamożniejsi od przeciętnego mieszkańca Europy. Gdzieś z głębi tej historii przebija się też nieśmiało informacja, że uciekają z Syrii raczej z powodów ekonomicznych - jeden z nich decyduje się wrócić do Syrii i deklaruje, że nie obawia się reżimu Asada. Dodatkowo Bauer opisuje też mnóstwo Egipcjan i innych, którzy podszywają się pod Syryjczyków, żeby dostać się do Europy. Albo Kurdów, którzy zachowują się agresywnie. Albo tego robotnika, który napastuje uciekinierkę.
Po lekturze jednocześnie żal mi było bohaterów, którzy tyle przecierpieli aby osiągnąć swój cel i jednocześnie rozumiałem "Europę", która nie chciała przyjąć tych (nie)uchodźców.
Niestety to przykład historii, w której wszystkie rozwiązania są złe.

Dobra ale i dziwna zarazem ta xiążka.
Bauer tak emocjonalnie opisuje perypetie bohaterów, że trudno im nie kibicować w ich odysei. Z drugiej strony opisani przez niego uciekinierzy z Syrii są zamożniejsi od przeciętnego mieszkańca Europy. Gdzieś z głębi tej historii przebija się też nieśmiało informacja, że uciekają z Syrii raczej z powodów ekonomicznych - jeden z nich...

Krótki reportaż o Syryjczykach i ich trudach dostania się do Europy.
Rzeczowy, konkretny, bez zbędnych opisów i rozwodów emocjonalnych autora.
Poznajemy jak od środka wygląda cały proces, ile kosztuje, ile się czeka na ten moment i jakie przeszkody napotykają uchodźcy.
Na pewno warto się zapoznać, aby poszerzyć swoją wiedzę, szczególnie teraz - w czasach, kiedy problem ten dotyka nas coraz częściej, a niestety my jesteśmy coraz mniej empatyczni i otwarci na ich krzywdę.

Krótki reportaż o Syryjczykach i ich trudach dostania się do Europy.
Rzeczowy, konkretny, bez zbędnych opisów i rozwodów emocjonalnych autora.
Poznajemy jak od środka wygląda cały proces, ile kosztuje, ile się czeka na ten moment i jakie przeszkody napotykają uchodźcy.
Na pewno warto się zapoznać, aby poszerzyć swoją wiedzę, szczególnie teraz - w czasach, kiedy problem...

Niewłaściwym wydaje mi się zarzucanie autorowi braku emocji w reportażu. Dla mnie opis suchej historii jeszcze bardziej unaocznia tragizm sytuacji. Ludzie tacy jak my - ojcowie, właściciele fabryk, szukający lepszego życia, tułacze zdani na łaskę innych. Bardzo dotknęła mnie ich niepewność dnia kolejnego i tym bardziej będę się opowiadać za świadczeniem pomocy osobom poszukującym lepszego jutra.

Niewłaściwym wydaje mi się zarzucanie autorowi braku emocji w reportażu. Dla mnie opis suchej historii jeszcze bardziej unaocznia tragizm sytuacji. Ludzie tacy jak my - ojcowie, właściciele fabryk, szukający lepszego życia, tułacze zdani na łaskę innych. Bardzo dotknęła mnie ich niepewność dnia kolejnego i tym bardziej będę się opowiadać za świadczeniem pomocy osobom...

Dość tendencyjny reportaż, który zapowiadał się na dobre dziennikarstwo uczestniczące, ale jednak nie.

Dość tendencyjny reportaż, który zapowiadał się na dobre dziennikarstwo uczestniczące, ale jednak nie.

Po prostu sucha relacja z przeprawy przez Morze Śródziemne.

Po prostu sucha relacja ze strachu i śmierci.

Bauer zrobił rzecz dość banalną, po prostu towarzyszył grupie uchodźców w ich podróży przez morze, czyli de facto przedostatni etap przeprawy do Europy – ten najbardziej spektakularny, wokół którego koncentruje się zazwyczaj uwaga mediów (Choć jest coraz więcej relacji z etapów przed sama przeprawą). Autor dotyka też etapu ostatniego, czyli dotarcie do wybranego europejskiego kraju i początki życia tam. Sama książka jest bardzo krótka, pisana na gorąco nieomal w środku kryzysu uchodźczego. To jest jej siłą – gdyż czuć, że jest zapisem tamtych emocji i braku doświadczeń – choć jednocześnie wiele opisanych problemów jest do dziś aktualna – np. ryzyko bycia porwanym przez przemytników. Bauer i tak opisuje stosunkowo cywilizowane stosunki – jego grupa nie trafia na wiele tygodni do quasi obozu – gdzie oczekuje przerzutu.

Polecam, to naprawdę książka na jedno popołudnie – by w to jedno popołudnie poczuć gehennę tych którzy mieli życie takie jak my, a dziś muszą marzyć o miejscu w ciasnej łodzi, by po drugiej stronie zacząć wszystko od nowa. Nikt ich nie pytał czy chcą.

Po prostu sucha relacja z przeprawy przez Morze Śródziemne.

Po prostu sucha relacja ze strachu i śmierci.

Bauer zrobił rzecz dość banalną, po prostu towarzyszył grupie uchodźców w ich podróży przez morze, czyli de facto przedostatni etap przeprawy do Europy – ten najbardziej spektakularny, wokół którego koncentruje się zazwyczaj uwaga mediów (Choć jest coraz więcej...

Tematyka książki bardzo na czasie. Bardzo polecam osobom pałającym nienawiścią do imigrantów, a tak na prawdę nic o nich nie wiedzących. Autor przyjemnie opisuje losy bohaterow, pokazując perspektywę świata ze strony uchodźcy. Jednakże jak dla mnie zbyt powściągliwy w wyrażaniu emocji, gdzie w przypadku oderwania człowieka od jego codzienności i narażenia go na doświadczenia z którymi nie miał nigdy styczności, powinna być naszprycowana emocjami, czasem skrajnymi.

Tematyka książki bardzo na czasie. Bardzo polecam osobom pałającym nienawiścią do imigrantów, a tak na prawdę nic o nich nie wiedzących. Autor przyjemnie opisuje losy bohaterow, pokazując perspektywę świata ze strony uchodźcy. Jednakże jak dla mnie zbyt powściągliwy w wyrażaniu emocji, gdzie w przypadku oderwania człowieka od jego codzienności i narażenia go na...

Co ja wiem o tym, jak wygląda proces przedostania się uchodźców z Egiptu do Europy? Właściwie niewiele.
Reporter wraz z fotografem wcielając się w uchodźców, chcą zobaczyć/doświadczyć to, jak wygląda taka droga. Z czym ona się wiąże. Jakie niesie ze sobą niebezpieczeństwa.
Nie ma tu pięknych frazesów, porównań, ogólników. Jest konkret: kto, kiedy, za ile, ile to trwa. Szczegóły transportu, panujących warunków i sytuacje, w których każdy, kto wybiera tę niebezpieczną drogę, musi się odnaleźć. Częste konflikty pomiędzy przemytnikami i ich wpływ na "klientów", o pieniądzach, łapówkach, kontaktach. Bardzo często włos jeży się na głowie...
Warto przeczytać tę pozycję.

Szkoda, że nie dodano do książki rozdziału opisującego od kuchni, jak wyglądała praca reportera nad tym materiałem.

Co ja wiem o tym, jak wygląda proces przedostania się uchodźców z Egiptu do Europy? Właściwie niewiele.
Reporter wraz z fotografem wcielając się w uchodźców, chcą zobaczyć/doświadczyć to, jak wygląda taka droga. Z czym ona się wiąże. Jakie niesie ze sobą niebezpieczeństwa.
Nie ma tu pięknych frazesów, porównań, ogólników. Jest konkret: kto, kiedy, za ile, ile to trwa....

Reportaż wcieleniowy, w którym autor leci do Egiptu, by jako uchodźca przedostać się do Europy. Próba zakończona aresztowaniem i deportacją.
Druga część książki to opowieść o przeprawie poznanych współtowarzyszy podróży.
Bardzo mocna rzecz, w której autor podaje konkretne ceny za przemyt, za paszport, za łódź czy hotel. Podaje też liczby - ile kobiet, ilu mężczyzn, ilu Syryjczyków, ilu imigrantów ekonomicznych.
Jest o biciu, spychaniu do wody, porwaniach.
Polecam przeczytać, by przybliżyć sobie bliżej to, od czego jesteśmy oddaleni o kilka tysięcy kilometrów i o czym wiemy tak naprawdę bardzo niewiele.
Jednak narrację uważam za słabą literacko. Ale i tak polecam.

Reportaż wcieleniowy, w którym autor leci do Egiptu, by jako uchodźca przedostać się do Europy. Próba zakończona aresztowaniem i deportacją.
Druga część książki to opowieść o przeprawie poznanych współtowarzyszy podróży.
Bardzo mocna rzecz, w której autor podaje konkretne ceny za przemyt, za paszport, za łódź czy hotel. Podaje też liczby - ile kobiet, ilu mężczyzn, ilu...

dobrze napisane.

dobrze napisane.

To jest bardzo dobrze napisane - autor ciekawie i klarownie przedstawił problemy. Niby proste historie, a przekazują rzeczy najważniejsze w temacie.

To jest bardzo dobrze napisane - autor ciekawie i klarownie przedstawił problemy. Niby proste historie, a przekazują rzeczy najważniejsze w temacie.