W poprzednie wakacje, zachęcona reklamą na lubimy czytać i przepiękną okładką, sięgnęłam po pierwszą część przygód Nataszy i zakochałam się. Nietrudno wyobrazić sobie mój zachwyt na wieść o kontunuacji. Brakowało mi Nataszy i byłam bardzo ciekawa jak radzi sobie dalej, w życiu, które zdecydowała się zacząć na nowo. Otóż okazało się, że średnio sobie radzi, albo to autorka średnio poradziła sobie z napisaniem kontunuacji, której prawdopodobnie nigdy nie planowała napisać, a która była logicznym następstwem wynikającym z dużego zainteresowania częścią pierwszą. Ale do rzeczy:
Powieść była lekka i przyjemna, ale nie dało się nie zauważyć, że jednocześnie jest bardzo banalna, naiwna i przewidywalna. Książka o problemach, która jednocześnie jest istnym americam dreamem o biednej księżniczce czekającej na swojego rycerza, który ją uratuje. Czy Natasza da radę? Oczywiście, że da, bo żyje w abstrakcyjnym świecie, w którym jej problemy rozwiązują się same, a nawet jeśli nie, to wszyscy są skłonni ratować Nataszę z wszystkich konsekwencji jej głupich decyzji.
Jakby tego wszystkiego było mało, spotykamy się tu z na siłę wciśniętym wątkiem miłosnym, zdecydowanie niepotrzebnym, który czasami zdaje się być zarysem trójkąta miłosnego, wprost z naiwnej powieści młodzieżowej.
Jeśli ktoś nigdy o serii(?) nie słyszał to gorąco polecam zapoznać się z pierwszą częścią, na drugą przymknąć oko i wraz ze mną żywić nadzieję, że trzecia nigdy nie powstanie.

W poprzednie wakacje, zachęcona reklamą na lubimy czytać i przepiękną okładką, sięgnęłam po pierwszą część przygód Nataszy i zakochałam się. Nietrudno wyobrazić sobie mój zachwyt na wieść o kontunuacji. Brakowało mi Nataszy i byłam bardzo ciekawa jak radzi sobie dalej, w życiu, które zdecydowała się zacząć na nowo. Otóż okazało się, że średnio sobie radzi, albo to autorka...