O „Stukostrachach” mogę śmiało napisać, że to rozwleczona do przesadnego maksimum średniej jakości bajeczka. King pisał dużo lepiej, ale też pisał dużo gorzej. I może gdyby nie długość powieści, to byłaby ona o wiele bardziej do przełknięcia i spodobałaby mi się również o wiele bardziej.

Nie mam nic przeciwko gawędziarstwu Kinga, lubię styl jego powieści, lubię, kiedy są one objętościowo pokaźne, bogate w wydarzenia i wątki, ale tym razem poczułem wyraźny przerost formy nad treścią. Zaczynało się to nawet ciekawie, jako opowieść o ludziach z problemami, opowieść przeplatana elementami horroru. Niestety, w pewnym momencie horror bardzo ostro skręcił w science – fiction i to dość kiepskiej jakości. Przegadane, przekombinowane, z czego science było niezrozumiałe a fiction wtórne i nijakie.

Co zatem autorowi wyszło? Jak zwykle bohaterowie – co jak co, ale King potrafi kreować wyraziste postaci, jak również zaskakujące interakcje między nimi. Ale nawet to w moim odczuciu nie uratowało całości. Nie zrobiła tego też dosyć ciekawa końcówka powieści, aczkolwiek zrekompensowała mi w jakimś stopniu nudy czytane po drodze.

Nie da się jednak ukryć, że UFO a la Stephen King nie okazało się dla mnie zbyt ciekawe. Dało się przeczytać, ale bez całość bez fajerwerków.

O „Stukostrachach” mogę śmiało napisać, że to rozwleczona do przesadnego maksimum średniej jakości bajeczka. King pisał dużo lepiej, ale też pisał dużo gorzej. I może gdyby nie długość powieści, to byłaby ona o wiele bardziej do przełknięcia i spodobałaby mi się również o wiele bardziej.

Nie mam nic przeciwko gawędziarstwu Kinga, lubię styl jego powieści, lubię, kiedy są...