Książka nieprawdopodobnie niedobra, głupia i irytująca. Ponieważ autor nie zgadzał się na reedycję przez wiele lat, podejrzewam, że wstydzi się tej powieści. Podejrzewam, że "to" została napisana w "chwili złości" i z chęci zemsty na czytelnikach i wydawcach, którzy domagali się od autora maksymalnej grozy - nawet kosztem logiki i sensu - byle więcej i więcej.

Bohater tego "dzieła" jest... raczkującym (piekielnie szybko!) ośmioletnim kretynem, który zabija, zabija, zabija, zabija, zabija i zabija (i nikt nie wie kto to robi, i nie łączy jego zbrodni ze sobą oprócz pewnego policjanta, który "ma przeczucie"...). To "geniusz zbrodni", bo potrafi zabijać zawsze, w każdej sytuacji, z wykorzystaniem dowolnych akcesoriów z pozycji horyzontalnej, co zapewnia mu "niedostrzegalność". Jego ojciec jest zaś debilem i "geniuszem seksu" - czyli jest uosobieniem "priapizmu" - musi się pieprzyć zawsze i bez przerwy (sam lub z kimś). Jak z tego widać, obaj są wybrykami natury, która skąpiąc im jednego, dała "coś" w zamian - zresztą wyjaśnienia autora często są podszyte niedyskretnym chichotem (rechotem), choćby w tej idiotycznej scenie z wizytą dwóch starozakonnych na posterunku policji, co przepraszają naszego policjanta za to, że... sprowadzili demona, a raczej za to, że nie dopatrzyli procedur i demon wymknął im się spod kontroli. Obaj zachowują się jak rozchichotane, psotliwe dzieciaki. Czy potrzebuję dodawać, że powyższa scena pasuje do tej historii o tyle, że ta w całości jest litanią absurdów?

Ta opinia nie jest spojlerem, bo nie opisuję w niej szczegółowo kolejnych głupot ani puenty, gdzie (miejsce!) owo maleństwo szaleje, produkując gigantyczne hałdy trupów... co jest li tylko naturalną konsekwencją eskalacji produktywności owego geniusza zabijania...

Rzecz dla koneserów twórczości Freda Olena Raya i/lub dla tych, którzy uwielbiają książki pisane pisane wyłącznie dla zgrywy, nic to że kompletnie bezmyślne. Brawa dla Amberu, który zarabia na masówce i modzie, nierzadko wypuszczając fatalne tłumaczenia w fatalnej redakcji. "Instynkt" to książka świetnie mieszcząca się w profilu wydawcy. Byle więcej, byle więcej...

Książka nieprawdopodobnie niedobra, głupia i irytująca. Ponieważ autor nie zgadzał się na reedycję przez wiele lat, podejrzewam, że wstydzi się tej powieści. Podejrzewam, że "to" została napisana w "chwili złości" i z chęci zemsty na czytelnikach i wydawcach, którzy domagali się od autora maksymalnej grozy - nawet kosztem logiki i sensu - byle więcej i więcej.

Bohater...