Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdawała sobie sprawę, że to, co wcześniej robiła z miłości i dobroci, teraz robiła z obowiązku. Przykro, że odezwała się do niego w taki sposób, ale nie miała wyrzutów sumienia. Zasłużył sobie. Zasłużył nawet na więcej.

Litość, którą niegdyś w niej budził, dawno się wyczerpała. Teraz czuła do niego niemal niechęć i odrazę. (...) Nie czuła nienawiści do ojca. Naprawdę. Ale coraz trudniej było go kochać.

Prawie się w niej zakochał.
Jeśli nie całkiem.
Niemożliwe. Nie mógł się w niej zakochać tak szybko. (...)
A jednak to możliwe. Miłość i przyjaźń nie przestrzegają terminarza. Nie ma ustalonego okresu dojrzewania emocji, nie można zmierzyć przyrostu uczuć.

Wiedzy nie trzeba się wstydzić.

Tym razem nie ustąpi. Tym razem zażąda przeprosin.

To nie jest rzeczywistość. To jakiś popieprzony horror. Nawet nie wiem, co powinniśmy zrobić.

To okropne, ale nie lubił syna. Ostatnio spędzał coraz więcej czasu poza domem, żeby tylko się od niego odczepić, chociaż właściwie nie rozumiał powodów swojej niechęci. (...)
Czy kiedykolwiek kochał swojego syna? Czy chociaż go lubił? Szczerze mówiąc, nie pamiętał.