Patrzysz na kogoś, kogo kochasz nad życie, kto jest dla ciebie całym światem. I nagle czujesz, że ta osoba jest dla ciebie zagrożeniem, czujesz jej nienawiść i wiesz, że musisz, po prostu musisz ją zabić, albo ona zabije ciebie. Nie masz żadnych wątpliwości, nawet powieka ci nie drgnie. Po prostu musisz tego kogoś zlikwidować. I zrobisz to jakkolwiek, czymkolwiek, co nawinie ci się pod rękę.

Przerażający świat stworzył David Moody w „Amoku”. Świat, w którym miłość nie ma żadnego znaczenia. Świat, w którym są tylko Wściekli i ci drudzy, ale wcale nie jest jednoznacznie powiedziane, kto jest tym dobrym, a kto złym.

Dziwna epidemia obejmuje ludzi i nie wiadomo, jak i dlaczego tak się dzieje. Spokojny, szary człowiek zamienia się w maszynę do zabijania. Ale nie wszyscy ulegają tej przemianie, która zdaje się być kwestią przypadku. Gdyby patrzeć na wszystko z punktu widzenia ofiar, każdy by powiedział, że Wściekli to psychopaci, których trzeba zlikwidować. Ale jest jeszcze punkt widzenia Wściekłych…I tu już nic nie jest proste.

"Amok" nie jest powieścią, która wciąga od pierwszych stron. Ostatnie rozdziały ratują tę książkę. Przejście do nich w towarzystwie głównego bohatera-narratora to wyzwanie. Czytając litanię jego żalów i jojczeń, sama się wściekałam. Rozwój fabuły jest dość przewidywalny, ale i tak miałam nadzieję, że autor mnie zaskoczy i faceta wykończy. Jednak nie w tym kierunku wędrował pomysł pana Moody’ego.

Do pewnego momentu najciekawszym elementem powieści nie był główny wątek, lecz oderwane od siebie opisy przemian Wściekłych. Myślę, że autor doskonale oddał panikę i paraliż, jaki obejmuje całe społeczeństwo w obliczu niepojętej grozy. Właśnie to poczucie zagrożenia i niepewność jest najmocniejszą stroną „Amoku”. Dużo w nim brutalnych i krwawych scen, ale nie wysuwają się one na pierwszy plan. Natomiast ten niepokój, skąd może nadejść niebezpieczeństwo, podejrzenia w stosunku do każdej napotkanej osoby, narastająca paranoja – przemawiają mi do wyobraźni.

„Amok” to dość „fizyczny” horror, oparty na przemocy i brutalności, ale tkwi w nim zagadka: jak i dlaczego dokonuje się transformacja Wściekłych. W tym tomie rozwiązania brak. Trzeba sięgnąć po „Wściekłą krew”, co na pewno uczynię.

Patrzysz na kogoś, kogo kochasz nad życie, kto jest dla ciebie całym światem. I nagle czujesz, że ta osoba jest dla ciebie zagrożeniem, czujesz jej nienawiść i wiesz, że musisz, po prostu musisz ją zabić, albo ona zabije ciebie. Nie masz żadnych wątpliwości, nawet powieka ci nie drgnie. Po prostu musisz tego kogoś zlikwidować. I zrobisz to jakkolwiek, czymkolwiek, co...