,,Amok,, tytuł mówi sam za siebie . Oj nie każdemu się spodoba . Armagedon , furia , szaleństwo i śmierć . To cechy charakterystyczne tej powieści . Dla mnie to super lektura w tej kategorii . Kto lubi takie klimaty to książkę obowiązkowo musi przeczytać . Wiem , że jest druga część i na pewno ją przeczytam .

,,Amok,, tytuł mówi sam za siebie . Oj nie każdemu się spodoba . Armagedon , furia , szaleństwo i śmierć . To cechy charakterystyczne tej powieści . Dla mnie to super lektura w tej kategorii . Kto lubi takie klimaty to książkę obowiązkowo musi przeczytać . Wiem , że jest druga część i na pewno ją przeczytam .

Książka jest bardzo krótka i czyta się ją łatwo i szybko. Nie jest wymagająca i nie kryje w sobie jakiś skomplikowanych wątków, stąd jest dobrym materiałem, do chwilowej odskoczni.
Prawdę mówiąc, nie znajduję w niej jednak zbyt wielu pozytywów, którymi mógłbym się podzielić. Wątki nie są rozbudowane, bohaterowie nie są mocno opisani, a akcja toczy się dość szybko, przy czym obraz rzeczywistości jest bardzo ograniczony. Świat poznajemy z perspektywy głównego bohatera i tak naprawdę tylko jego.
Są jednak także plusy. Książka w niezwykły sposób utrzymuje poczucie napięcia i wszechogarniającego stresu. Stres głównego bohatera i jego zmęczenie swoim życiem jest tak silne, że udziela się aż czytelnikowi. Jego życie i rodzina są tak bardzo podobne, do życia przeciętnej i znanej w naszej kulturze rodziny, że wiele osób bardzo szybko zacznie się z nim identyfikować. Żona, która przy trójce dzieci staje się już jedynie matką. Dzieci, które są tak bardzo absorbujące i denerwujące, że sam już miałem ich dość, bo nikt nad nimi nie panuje, robią co chcą, rządzą rodzicami i ciągle się kłócą. Teść, który Cię nie toleruje i na każdym kroku daje Ci to do zrozumienia. To wszystko sprawia, że czułem nieznośne poczucie klaustrofobii i ogarnęła mnie beznadzieja. Wydaje mi się, że jest to dominujący wątek tej książki i rzeczywiście nie zawodzi. Prawdę mówiąc, to kibicowałem głównemu bohaterowi, żeby w końcu kogoś zabił i wyładował swoje skrywane uczucia.

Książka jest bardzo krótka i czyta się ją łatwo i szybko. Nie jest wymagająca i nie kryje w sobie jakiś skomplikowanych wątków, stąd jest dobrym materiałem, do chwilowej odskoczni.
Prawdę mówiąc, nie znajduję w niej jednak zbyt wielu pozytywów, którymi mógłbym się podzielić. Wątki nie są rozbudowane, bohaterowie nie są mocno opisani, a akcja toczy się dość szybko, przy...

"Amok" jest książką, którą ciężko się czyta. Na ludzi spada jakaś mordercza furia. Bez żadnego uzasadnienia jeden człowiek zabija drugiego. I każdy uważa, że to ten drugi jest zły. Kraj zalewa fala paniki, bo nikt nie informuje ludzi co się dzieje.
Głównym bohaterem jest Danny, zwykły, szary obywatel, niezbyt sympatyczny typ. Wydarzenia obserwujemy jego oczami. Bardzo szybko przechodzi metamorfozę.
Nie mogę powiedzieć, żeby była to przyjemna lektura i nie wiem, czy sięgnę po kolejny tom. Ale daje do myślenia.

"Amok" jest książką, którą ciężko się czyta. Na ludzi spada jakaś mordercza furia. Bez żadnego uzasadnienia jeden człowiek zabija drugiego. I każdy uważa, że to ten drugi jest zły. Kraj zalewa fala paniki, bo nikt nie informuje ludzi co się dzieje.
Głównym bohaterem jest Danny, zwykły, szary obywatel, niezbyt sympatyczny typ. Wydarzenia obserwujemy jego oczami. Bardzo...

Do przeczytania „Amoku” zachęcił mnie głównie opis z tyłu książki, informujący o zawrotnej karierze autora. Postanowiłam sprawdzić, o co w tym chodzi.

Z początku „Amok” urzekł mnie swoją prostotą. Głównym bohaterem powieści jest Danny, zmęczony życiem mężczyzna, ojciec trójki nieplanowanych dzieci, tkwiący w związku z kobietą, z którą też już nie potrafi się dogadać tak jak kiedyś. Książka napisana jest w pierwszej osobie z jego perspektywy. Danny wyraża swoje myśli w sposób bezpośredni, nie udaje, że cieszy go znienawidzona praca i zadowala kulejące życie rodzinne. Przez całą książkę możemy doświadczać jego sarkastycznych myśli.

Zatem, D. Moody buduje już na wstępie atmosferę poddenerwowania, zanim jeszcze akcja obierze główny wątek. Gdy Danny zmaga się ze swoim życiem codziennym, w różnych miejscach dochodzi do nagłych, brutalnych morderstw. Wszystkie wydają się dość dziwne.

„Amok” to typowa książka akcji. Nie ma tu miejsca na rozwlekłe opisy. Jest zwierzęca walka o przetrwanie, krew, pot i łzy, panika i szaleństwo. Liczy się tylko to by przeżyć.

Cała książka, choć napisana prostym językiem, bez głębszego przekazu i złotych myśli jest wciągająca i czyta się ją z zainteresowaniem. Zalicza się rozdział za rozdziałem, bo ciekawość wygrywa, by wreszcie poznać odpowiedź na pytanie, które kształtuje się już na samym początku fabuły – Co jest przyczyną wszechogarniającego amoku?

Do przeczytania „Amoku” zachęcił mnie głównie opis z tyłu książki, informujący o zawrotnej karierze autora. Postanowiłam sprawdzić, o co w tym chodzi.

Z początku „Amok” urzekł mnie swoją prostotą. Głównym bohaterem powieści jest Danny, zmęczony życiem mężczyzna, ojciec trójki nieplanowanych dzieci, tkwiący w związku z kobietą, z którą też już nie potrafi się dogadać tak...

Mawia się by nie oceniać książki po okładce, jednak to właśnie okładka zachęciła mnie do przeczytania tej książki. David Moody w swojej powieści (a raczej 200 stronicowej powiastce) ukazał wizję wręcz apokaliptycznej rzeczywistości, w której do zagłady ludzkości doprowadzają... ludzie. Codzienność, w której pojedyncze incydenty składają się na plagę morderstw i brutalnych zabójstw. Ludzie, którzy przestają panować nad sobą. Dom, który dla rodziny powinien być azylem, teraz jest kolejnym miejscem gdzie trafią ONI. I świat ulegający destrukcji, ulegający na oczach czytelnika dezorganizacji i zniszczeniu. To wszystko w jednej książce, może nie szokująco świetnej ale też nie jakoś wyjątkowo nudnej. Zapewne w przyszłości sięgnę po kontynuację ;)

Moja ocena: 5/10

Mawia się by nie oceniać książki po okładce, jednak to właśnie okładka zachęciła mnie do przeczytania tej książki. David Moody w swojej powieści (a raczej 200 stronicowej powiastce) ukazał wizję wręcz apokaliptycznej rzeczywistości, w której do zagłady ludzkości doprowadzają... ludzie. Codzienność, w której pojedyncze incydenty składają się na plagę morderstw i brutalnych...

Początek był obiecujący - zmęczony niesatysfakcjonującą pracą, trójką dzieci i marudną żoną Daniel (odpowiednik naszego Kowalskiego ledwo wiążącego koniec z końcem) nagle doświadcza przerażających wydarzeń, które wywracają jego spokojne i nudne życie do góry nogami. Ludzie mordują się na ulicach, rząd nie radzi sobie z sytuacją, nikt nie potrafi wyjaśnić, skąd się wzięły te nagłe wybuchy agresji. Podzielenie akcji na dni i sposób narracji bardzo mi odpowiadał, szybko się wciągnęłam. Niestety, ostatnie "dni" bardzo rozczarowują. DALEJ SPOJLERY!!!!!

Główny bohater po przemianie zachowuje się jak religijny fanatyk - "Moja prawda jest najmojsza i nie powinna istnieć żadna inna. Kto jest przeciw mnie, powinien zostać unicestwiony." Skoro Wściekli pod koniec książki zdali sobie sprawę, że to oni się zmienili, że oni wywołali tę wojnę i zabijali pozornie bez powodu, że normalni ludzie zaczęli z nimi walczyć tylko po to, aby przeżyć - czemu, do jasnej anielki, dalej zabijali niewinnych ludzi? Kompletnie nie przekonuje mnie ideologia typu "żaden nie może żyć, jeśli drugi przeżyje". Człowiek zdający sobie sprawę z własnych morderczych zapędów powinien uciekać przez ludźmi, którzy w nim tę agresję wywołują, a nie szukać okazji do wymordowania nawet własnej rodziny... Wyjątkowo irytująca końcówka.

Początek był obiecujący - zmęczony niesatysfakcjonującą pracą, trójką dzieci i marudną żoną Daniel (odpowiednik naszego Kowalskiego ledwo wiążącego koniec z końcem) nagle doświadcza przerażających wydarzeń, które wywracają jego spokojne i nudne życie do góry nogami. Ludzie mordują się na ulicach, rząd nie radzi sobie z sytuacją, nikt nie potrafi wyjaśnić, skąd się wzięły te...

Dobra książka, szybko się czyta, dużo akcji i brutalności. Bardzo lubię tematykę o epidemiach, wiec przyjemnie mi się czytało.

Dobra książka, szybko się czyta, dużo akcji i brutalności. Bardzo lubię tematykę o epidemiach, wiec przyjemnie mi się czytało.

Zapowiadało się bardzo ciekawie, mroczny świat, niezrozumiałe zachowania ludzi... a skończyło się raczej słabo... Książka z każdą stroną stawała się bardziej przewidywalna, chociaż pojawiło się też kilka zwrotów. Zobaczymy co w kolejnym tomie.

Zapowiadało się bardzo ciekawie, mroczny świat, niezrozumiałe zachowania ludzi... a skończyło się raczej słabo... Książka z każdą stroną stawała się bardziej przewidywalna, chociaż pojawiło się też kilka zwrotów. Zobaczymy co w kolejnym tomie.

Jedna z najlepszych książek. Wciągnęła mnie już od pierwszej chwili, nie znudziła ani razu, było wszystko czego chciałam, fabuła trzymająca w napięciu, krwawe sceny i dreszczyk na plecach. Dla mnie jako fanki horrorów 10/10 ❤️

Jedna z najlepszych książek. Wciągnęła mnie już od pierwszej chwili, nie znudziła ani razu, było wszystko czego chciałam, fabuła trzymająca w napięciu, krwawe sceny i dreszczyk na plecach. Dla mnie jako fanki horrorów 10/10 ❤️

Ciekawa. Polecam

Ciekawa. Polecam