na początku była Christie i Sherlock- myślałam, że każdy przez to przechodzi z podobną do mojej radością, potem pojawił się Krajewski, ale znów symaptię do niego tłumaczyłam sobie tym, że w akademiku mieszkałam z dziewczyną, która studiowała u niego łacinę i bardzo go lubiła; właściwie Umberto Eco to też taki trochę twórca kryminałów, no a teraz ona- Marinina- połknięta z satysfakcją. Muszę chyba przyznać, sama przed sobą- ja naprawdę przepadam za kryminałami!

P.S. jest dokładnie tak, jak zachęcają na trzeciej stronie okładki recenzenci- wciągająca, logicznie zbudowana fabuła, krwiste postaci, ciekawa intryga; jest tez cos więcej- ujmująca niezwykłość głównej bohaterki- według mnie to dobrze, że jest nadprzyrodzona:) Marinina wpada w panikę tylko raz, ale za to w newralgicznym momencie, czyli przy zakończeniu; widać, że kilka spraw umknęło jej spod pióra i zakończenie pozostawia niedosyt, tylko fastryga...

na początku była Christie i Sherlock- myślałam, że każdy przez to przechodzi z podobną do mojej radością, potem pojawił się Krajewski, ale znów symaptię do niego tłumaczyłam sobie tym, że w akademiku mieszkałam z dziewczyną, która studiowała u niego łacinę i bardzo go lubiła; właściwie Umberto Eco to też taki trochę twórca kryminałów, no a teraz ona- Marinina- połknięta z...