Recenzja
Kolacja z zabójcą
Aleksandra Marinina
Kryminał

Nie powiem, ale poznałam Anastazję Kamieńską, która jest Analityczką milicyjną, Majorką. Posiada coś takiego, co nie wszyscy mogę mieć. Posiada niebywałą intuicję i dostrzega o wiele więcej niż się może spodziewać.

Przede wszystkim było mi smutno, gdyż jak wiecie lub nie, ale ja mam problem z nazwiskami więc trochę mniej zwracam na nie uwagę,gdyż były dość wymagające. Więc możecie sobie wyobrazić moje zdziwienie jak i oburzenie, gdy kobietę, którą polubiłam znajduję (mogłam jedynie obserwować literki) martwą. Pierwsze strony, a w opisie pierwsza informacja to :
Irina Filatowa, wybitny naukowiec z Instytutu Naukowo-Badawczego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, zostaje znaleziona martwa w swoim mieszkaniu..... To cóż cierpiałam.

No cóż smutek był. Ale bardzo zaintrygowana jestem tymi powiązaniami pomiędzy sobą. A mam wrażenie, albo raczej ja mam problem z ogarnięciem kto jest kim i z kim rodziną. Tutaj jest dużo postaci, ale wydaje mi się, że w kolejnym tomach już to ogarnę.

Przujemna, angażująca lektura. Przyjemna - co mam na myśli? Jest dobrze napisana, bohaterów polubiłam, a w szczególności Anastazję, każda postać ma swoją historię i wydają się być autentyczna społecznością.

Błędy zdążają się każdemu nawet najbardziej wyszkolonym. A ta kolacja była ciekawym doświadczeniem jak dla mnie. Napięcie głównej bohaterki jak i moje no robiło robotę w przeżywaniu tego.

Recenzja
Kolacja z zabójcą
Aleksandra Marinina
Kryminał

Nie powiem, ale poznałam Anastazję Kamieńską, która jest Analityczką milicyjną, Majorką. Posiada coś takiego, co nie wszyscy mogę mieć. Posiada niebywałą intuicję i dostrzega o wiele więcej niż się może spodziewać.

Przede wszystkim było mi smutno, gdyż jak wiecie lub nie, ale ja mam problem z nazwiskami więc trochę...

Książka była ciekawa, ale zakończenie mogłoby być lepsze.

Książka była ciekawa, ale zakończenie mogłoby być lepsze.

Swego czasu słyszałam dużo dobrego o Marininie. Dlatego sięgnęłam po tą książkę. Było nawet ciekawie.
Anastazja Kamieńska jest majorem milicji w wydziale zabójstw. Do tej pory sprawdzała się jako analityk. Teraz musi przejść do pracy w terenie. Właściwie tylko jej bezpośredni przełożony wierzy, że jej się uda.
Książka ma wszystko, co powinien mieć dobry kryminał. A do tego trochę czarnego humoru. Podobało się mi.

Swego czasu słyszałam dużo dobrego o Marininie. Dlatego sięgnęłam po tą książkę. Było nawet ciekawie.
Anastazja Kamieńska jest majorem milicji w wydziale zabójstw. Do tej pory sprawdzała się jako analityk. Teraz musi przejść do pracy w terenie. Właściwie tylko jej bezpośredni przełożony wierzy, że jej się uda.
Książka ma wszystko, co powinien mieć dobry ...

„Kolacja z zabójcą” to jedno z moich największych rozczarowań czytelniczych. Czytałem o tej serii wiele dobrego, sporo poleceń, a nawet porównania, że jeśli ktoś lubi serię Millennium Larssona to seria Marininy będzie jak znalazł, a główna bohaterka, Anastazja Kamieńska, jest jak Lisbeth Salander. Wobec takich opinii miałem spore oczekiwania i…

…i po lekturze pojawia mi się w głowie wielki znak zapytania: WTF???

„Kolacja z zabójcą” to książka do bólu przeciętna, nudna, z bezbarwnymi postaciami, niewiarygodna w przedstawieniu rzeczywistości, z absolutnie zerowym tłem społecznym. Jedynym plusem jest główna bohaterka, która jest ciekawą postacią i na tle innych bohaterów wypada dobrze, ale nic więcej. Natomiast porównując ją do Lisbeth Salander, Kamińska jest przy niej jak ruska Wołga przy szwedzkim Volvo, zaś sam Stieg Larsson to Liga Mistrzów, do której Marininie bardzo daleko. Nie jestem wręcz w stanie zrozumieć, jak można porównywać tych autorów i ich książki.

Przede wszystkim u Larssona sama fabuła wciąga, bohaterowie są bardzo ciekawi i pogłębieni psychologicznie, można uwierzyć w wykreowaną rzeczywistość, w zachowania postaci i w to jak wygląda życie w Szwecji w przedstawionych w Millennium ramach. Natomiast u Marininy…? Fabuła nie zaangażuje i jest potwornie nudna, nie ma żadnej gry na emocjach czytelnika, suspensu, postacie (z niewielkimi wyjątkami) są raczej proste i płaskie, otoczenie, świat, tło społeczne nie nakreślone w ogóle, zaś rosyjscy milicjanci są jak kochani, dobrzy wujkowie, którzy o wszystko się martwią i wszystko przewidzą… przy nich szwedzcy policjanci z Millennium to wręcz banda cyników i psychopatów.

Może w kolejnych częściach seria fajnie się rozwija, a autorka jest w stanie lepiej wykorzystać potencjał głównej bohaterki, jednak pierwszy tom cyklu nie zachęcił mnie do kontynuacji serii i w natłoku wielu książek innych autorów moją uwagę czytelniczą skieruję gdzie indziej.

Pozdrawiam,
Jarek

„Kolacja z zabójcą” to jedno z moich największych rozczarowań czytelniczych. Czytałem o tej serii wiele dobrego, sporo poleceń, a nawet porównania, że jeśli ktoś lubi serię Millennium Larssona to seria Marininy będzie jak znalazł, a główna bohaterka, Anastazja Kamieńska, jest jak Lisbeth Salander. Wobec takich opinii miałem spore oczekiwania i…

…i po lekturze pojawia mi...

Moskwa, początek lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Zamordowana zostaje Irina Fiłatowa, kryminolog z tytułem doktora z Instytutu Naukowo-Badawczego MSW. Sprawę przejmuje Moskiewski Urząd Śledczy pod wodzą Wiktora Gordiejewa, ale największy wkład w rozwiązanie zagadki tego morderstwa wnosi major Anastazja Kamieńska, najlepszy analityk zespołu.

Śledczy wnikają w życie osobiste i zawodowe zamordowanej, a efektem poszukiwań jest odrzucenie hipotezy o zabójstwie dla pieniędzy lub z zazdrości przez odrzuconego kochanka. Krąg podejrzanych zacieśnia się do środowiska wysokich pracowników MSW, a śledztwo wymaga przez to coraz to większej ostrożności i przebiegłości . W końcu okazuje się, że zabójsto wykonano na zlecenie, a płatny morderca musiał specjalizować się w pozorowaniu “nieszczęśliwych wypadków”.

Największym plusem całej książki jest bez wątpienia kreacja Anastazji Kamieńskiej. Doskonały analityczny umysł, wszechstronność, znajomość języków, ludzkiej psychologii, brawura, a także umiejętność wchodzenia w inne osobowości i absolutnie mistrzowska gra aktorska uczyniły Kamieńską jednym z moich ulubionych bohaterów i dla niej sięgnę z ochotą po kolejne książki Marininy. Bo Nastia – ta niewyróżniająca się wśród policjantek szara myszka, nijaka i nieprzyciągająca uwagi kobieta - jest w tej powieści jednocześnie bardzo przekonującą dziennikarką i szantażystką w jednym. Kobietą wyzwoloną, epatującą seksapilem, wyzywającą, prowokującą i bezczelną. Z podziwu godnym uporem poluje na zabójcę, a nawet je z nim tytułową kolację.

Nie ma za to w tej powieści żadnych politycznych postsowieckich aluzji, chociaż rzeczywistość polityczna i społeczna Rosji nie napawa optymizmem. Dominuje korupcja i układy mafijne na szczytach władzy, pogarda dla wykształconych ludzi i dla nauki, a pewne osoby uchodzą za nietykalne. Jest smutno i ponuro. Niechciane i niewygodne osoby usuwa się szybkim, chociaż bardzo drogim, zleceniem nagłej śmierci.

Minusem jest zdecydowane przeładowanie rosyjskich nazwisk, w dodatku z odczestwami, co powoduje trochę zamętu na początku lektury i trzeba kodować w głowie te nazwiska, by ich ze sobą nie mylić.

Ostatnie rozdziały zaś, w których dochodzi do bezpośredniej konfrontacji major Kamieńskiej z mordercą to absolutny mastersztyk literacki.
Warto!

Moskwa, początek lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Zamordowana zostaje Irina Fiłatowa, kryminolog z tytułem doktora z Instytutu Naukowo-Badawczego MSW. Sprawę przejmuje Moskiewski Urząd Śledczy pod wodzą Wiktora Gordiejewa, ale największy wkład w rozwiązanie zagadki tego morderstwa wnosi major Anastazja Kamieńska, najlepszy analityk zespołu.

Śledczy wnikają w życie...

Moja pierwsza przygoda z tą autorką
Ciężko było mi połapać się w wątkach, trudno było mi się przestawić na imiona bohaterów z tzw. oczestwem

Moja pierwsza przygoda z tą autorką
Ciężko było mi połapać się w wątkach, trudno było mi się przestawić na imiona bohaterów z tzw. oczestwem

Bardzo przyjemny kryminal.
Pomimo, ze akcja toczy sie w Moskwie w 1992r nie czuc bolszewickich nalecialosci. Co najwyzej realizm tamtych czasow.
Ksiazka nie odpycha. Moze intryga nie jest najwyzszych lotow, ale rozdzialy, pomysl i kolejne watki nie mecza.
Na pewno siegne po nastepna z serii.

Bardzo przyjemny kryminal.
Pomimo, ze akcja toczy sie w Moskwie w 1992r nie czuc bolszewickich nalecialosci. Co najwyzej realizm tamtych czasow.
Ksiazka nie odpycha. Moze intryga nie jest najwyzszych lotow, ale rozdzialy, pomysl i kolejne watki nie mecza.
Na pewno siegne po nastepna z serii.

Pod każdą książką tej autorki mógłbym napisać, że królowa kryminału jest jedna. No, może trochę mniejszy sentyment mam do późniejszych tekstów, ale ten i kolejne to dla mnie mistrzostwo.

Pod każdą książką tej autorki mógłbym napisać, że królowa kryminału jest jedna. No, może trochę mniejszy sentyment mam do późniejszych tekstów, ale ten i kolejne to dla mnie mistrzostwo.

Po tylu przeczytanych kryminałach spodziewałam się sztampowej historyjki, tyle że osadzonej w postsowieckiej Rosji... A tymczasem końcówka tej książki rozłożyła mnie na łopatki! Nie spotkałam się jeszcze z takim rozwiązaniem, a i sama Anastazja jest postacią bardzo złożoną i ciekawą. Na pewno będę czytać kolejne kryminały z Kamieńską w roli głównej.

Po tylu przeczytanych kryminałach spodziewałam się sztampowej historyjki, tyle że osadzonej w postsowieckiej Rosji... A tymczasem końcówka tej książki rozłożyła mnie na łopatki! Nie spotkałam się jeszcze z takim rozwiązaniem, a i sama Anastazja jest postacią bardzo złożoną i ciekawą. Na pewno będę czytać kolejne kryminały z Kamieńską w roli głównej.

Polubiłam Anastazję Kamieńską, Moskwa i rzeczywistość za to jest ponura. Część kryminalna, całkiem, całkiem.

Polubiłam Anastazję Kamieńską, Moskwa i rzeczywistość za to jest ponura. Część kryminalna, całkiem, całkiem.