„Kolacja z zabójcą” to jedno z moich największych rozczarowań czytelniczych. Czytałem o tej serii wiele dobrego, sporo poleceń, a nawet porównania, że jeśli ktoś lubi serię Millennium Larssona to seria Marininy będzie jak znalazł, a główna bohaterka, Anastazja Kamieńska, jest jak Lisbeth Salander. Wobec takich opinii miałem spore oczekiwania i…

…i po lekturze pojawia mi się w głowie wielki znak zapytania: WTF???

„Kolacja z zabójcą” to książka do bólu przeciętna, nudna, z bezbarwnymi postaciami, niewiarygodna w przedstawieniu rzeczywistości, z absolutnie zerowym tłem społecznym. Jedynym plusem jest główna bohaterka, która jest ciekawą postacią i na tle innych bohaterów wypada dobrze, ale nic więcej. Natomiast porównując ją do Lisbeth Salander, Kamińska jest przy niej jak ruska Wołga przy szwedzkim Volvo, zaś sam Stieg Larsson to Liga Mistrzów, do której Marininie bardzo daleko. Nie jestem wręcz w stanie zrozumieć, jak można porównywać tych autorów i ich książki.

Przede wszystkim u Larssona sama fabuła wciąga, bohaterowie są bardzo ciekawi i pogłębieni psychologicznie, można uwierzyć w wykreowaną rzeczywistość, w zachowania postaci i w to jak wygląda życie w Szwecji w przedstawionych w Millennium ramach. Natomiast u Marininy…? Fabuła nie zaangażuje i jest potwornie nudna, nie ma żadnej gry na emocjach czytelnika, suspensu, postacie (z niewielkimi wyjątkami) są raczej proste i płaskie, otoczenie, świat, tło społeczne nie nakreślone w ogóle, zaś rosyjscy milicjanci są jak kochani, dobrzy wujkowie, którzy o wszystko się martwią i wszystko przewidzą… przy nich szwedzcy policjanci z Millennium to wręcz banda cyników i psychopatów.

Może w kolejnych częściach seria fajnie się rozwija, a autorka jest w stanie lepiej wykorzystać potencjał głównej bohaterki, jednak pierwszy tom cyklu nie zachęcił mnie do kontynuacji serii i w natłoku wielu książek innych autorów moją uwagę czytelniczą skieruję gdzie indziej.

Pozdrawiam,
Jarek

„Kolacja z zabójcą” to jedno z moich największych rozczarowań czytelniczych. Czytałem o tej serii wiele dobrego, sporo poleceń, a nawet porównania, że jeśli ktoś lubi serię Millennium Larssona to seria Marininy będzie jak znalazł, a główna bohaterka, Anastazja Kamieńska, jest jak Lisbeth Salander. Wobec takich opinii miałem spore oczekiwania i…

…i po lekturze pojawia mi...

Moskwa, początek lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Zamordowana zostaje Irina Fiłatowa, kryminolog z tytułem doktora z Instytutu Naukowo-Badawczego MSW. Sprawę przejmuje Moskiewski Urząd Śledczy pod wodzą Wiktora Gordiejewa, ale największy wkład w rozwiązanie zagadki tego morderstwa wnosi major Anastazja Kamieńska, najlepszy analityk zespołu.

Śledczy wnikają w życie osobiste i zawodowe zamordowanej, a efektem poszukiwań jest odrzucenie hipotezy o zabójstwie dla pieniędzy lub z zazdrości przez odrzuconego kochanka. Krąg podejrzanych zacieśnia się do środowiska wysokich pracowników MSW, a śledztwo wymaga przez to coraz to większej ostrożności i przebiegłości . W końcu okazuje się, że zabójsto wykonano na zlecenie, a płatny morderca musiał specjalizować się w pozorowaniu “nieszczęśliwych wypadków”.

Największym plusem całej książki jest bez wątpienia kreacja Anastazji Kamieńskiej. Doskonały analityczny umysł, wszechstronność, znajomość języków, ludzkiej psychologii, brawura, a także umiejętność wchodzenia w inne osobowości i absolutnie mistrzowska gra aktorska uczyniły Kamieńską jednym z moich ulubionych bohaterów i dla niej sięgnę z ochotą po kolejne książki Marininy. Bo Nastia – ta niewyróżniająca się wśród policjantek szara myszka, nijaka i nieprzyciągająca uwagi kobieta - jest w tej powieści jednocześnie bardzo przekonującą dziennikarką i szantażystką w jednym. Kobietą wyzwoloną, epatującą seksapilem, wyzywającą, prowokującą i bezczelną. Z podziwu godnym uporem poluje na zabójcę, a nawet je z nim tytułową kolację.

Nie ma za to w tej powieści żadnych politycznych postsowieckich aluzji, chociaż rzeczywistość polityczna i społeczna Rosji nie napawa optymizmem. Dominuje korupcja i układy mafijne na szczytach władzy, pogarda dla wykształconych ludzi i dla nauki, a pewne osoby uchodzą za nietykalne. Jest smutno i ponuro. Niechciane i niewygodne osoby usuwa się szybkim, chociaż bardzo drogim, zleceniem nagłej śmierci.

Minusem jest zdecydowane przeładowanie rosyjskich nazwisk, w dodatku z odczestwami, co powoduje trochę zamętu na początku lektury i trzeba kodować w głowie te nazwiska, by ich ze sobą nie mylić.

Ostatnie rozdziały zaś, w których dochodzi do bezpośredniej konfrontacji major Kamieńskiej z mordercą to absolutny mastersztyk literacki.
Warto!

Moskwa, początek lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Zamordowana zostaje Irina Fiłatowa, kryminolog z tytułem doktora z Instytutu Naukowo-Badawczego MSW. Sprawę przejmuje Moskiewski Urząd Śledczy pod wodzą Wiktora Gordiejewa, ale największy wkład w rozwiązanie zagadki tego morderstwa wnosi major Anastazja Kamieńska, najlepszy analityk zespołu.

Śledczy wnikają w życie...

Moja pierwsza przygoda z tą autorką
Ciężko było mi połapać się w wątkach, trudno było mi się przestawić na imiona bohaterów z tzw. oczestwem

Moja pierwsza przygoda z tą autorką
Ciężko było mi połapać się w wątkach, trudno było mi się przestawić na imiona bohaterów z tzw. oczestwem

Bardzo przyjemny kryminal.
Pomimo, ze akcja toczy sie w Moskwie w 1992r nie czuc bolszewickich nalecialosci. Co najwyzej realizm tamtych czasow.
Ksiazka nie odpycha. Moze intryga nie jest najwyzszych lotow, ale rozdzialy, pomysl i kolejne watki nie mecza.
Na pewno siegne po nastepna z serii.

Bardzo przyjemny kryminal.
Pomimo, ze akcja toczy sie w Moskwie w 1992r nie czuc bolszewickich nalecialosci. Co najwyzej realizm tamtych czasow.
Ksiazka nie odpycha. Moze intryga nie jest najwyzszych lotow, ale rozdzialy, pomysl i kolejne watki nie mecza.
Na pewno siegne po nastepna z serii.

Pod każdą książką tej autorki mógłbym napisać, że królowa kryminału jest jedna. No, może trochę mniejszy sentyment mam do późniejszych tekstów, ale ten i kolejne to dla mnie mistrzostwo.

Pod każdą książką tej autorki mógłbym napisać, że królowa kryminału jest jedna. No, może trochę mniejszy sentyment mam do późniejszych tekstów, ale ten i kolejne to dla mnie mistrzostwo.

Po tylu przeczytanych kryminałach spodziewałam się sztampowej historyjki, tyle że osadzonej w postsowieckiej Rosji... A tymczasem końcówka tej książki rozłożyła mnie na łopatki! Nie spotkałam się jeszcze z takim rozwiązaniem, a i sama Anastazja jest postacią bardzo złożoną i ciekawą. Na pewno będę czytać kolejne kryminały z Kamieńską w roli głównej.

Po tylu przeczytanych kryminałach spodziewałam się sztampowej historyjki, tyle że osadzonej w postsowieckiej Rosji... A tymczasem końcówka tej książki rozłożyła mnie na łopatki! Nie spotkałam się jeszcze z takim rozwiązaniem, a i sama Anastazja jest postacią bardzo złożoną i ciekawą. Na pewno będę czytać kolejne kryminały z Kamieńską w roli głównej.

Polubiłam Anastazję Kamieńską, Moskwa i rzeczywistość za to jest ponura. Część kryminalna, całkiem, całkiem.

Polubiłam Anastazję Kamieńską, Moskwa i rzeczywistość za to jest ponura. Część kryminalna, całkiem, całkiem.

Za dużo nazwisk, za dużo niepotrzebnych i nic nie wnoszących zdarzeń, za mało akcji i zero napięcia. Rozwiązanie takie, jakby go nie było wcale. Nieprędko sięgnę po kolejne tomy, mimo tego, że główna bohaterka była najlepszym i najciekawszym elementem całej historii. Ogółem trochę nuda.

Za dużo nazwisk, za dużo niepotrzebnych i nic nie wnoszących zdarzeń, za mało akcji i zero napięcia. Rozwiązanie takie, jakby go nie było wcale. Nieprędko sięgnę po kolejne tomy, mimo tego, że główna bohaterka była najlepszym i najciekawszym elementem całej historii. Ogółem trochę nuda.

Powróciłem do tej powieści w najmniej spodziewanym dla mnie momencie, ganiąc się w myślach za to, iż nie bojkotuję Autorki. Nie mniej stworzona przez nią bohaterka w swej konstrukcji na pozór nieatrakcyjnej, a tak naprawdę fascynującej, przyciąga mnie bez reszty.
Nastia Kamieńska jako młody stażem funkcjonariusz wydziału zabójstw na Pietrowce, musi zmierzyć się z zadaniami, które wyciągną ją z za biurka i pozwolą spróbować pracy w terenie.
Do tego Moskwa w czerwcu 1992 roku, tuż po puczu, jak to określiła zdawkowo Autorka, miasto i kraj ludzi, którzy skaczą wyżej i dalej, biegają szybciej, etc. Nie wiem, czy to sztuczny zabieg, czy też rzeczywisty obraz wymagań stawianych niegdyś ludziom pracującym w rosyjskich organach ścigania, tworzonych i funkcjonujących w kraju odwiecznej opresji wobec jednostki ze strony władzy i systemu. Niewątpliwie atrakcyjne pod względem walorów intrygi bazującej na wnikliwym procesie intelektualnym osób rozwiązujących ciekawe zagadki kryminalne, stworzone po części z faktów niemalże notoryjnych dla ludzi tak wysoce wykwalifikowanych, jak to tylko niegdyś w Rosji było możliwe. Czytając, zastanawiałem się, czy Autorka w istocie tak postrzegała milicjantów, z uwagi na to, iz sama wywodzi się z tej profesji, czy też może pisała tak, jako osoba nawykła do wyścigu zbrojeń na każdym polu.

Powróciłem do tej powieści w najmniej spodziewanym dla mnie momencie, ganiąc się w myślach za to, iż nie bojkotuję Autorki. Nie mniej stworzona przez nią bohaterka w swej konstrukcji na pozór nieatrakcyjnej, a tak naprawdę fascynującej, przyciąga mnie bez reszty.
Nastia Kamieńska jako młody stażem funkcjonariusz wydziału zabójstw na Pietrowce, musi zmierzyć się z zadaniami,...

Martwa Irina Fiłatowa zostaje znaleziona w swoim mieszkaniu. Z początku wydaję się, że był to nieszczęśliwy wypadek, jednak po krótkim śledztwie wychodzi na jaw, że było to bardzo dobrze zaplanowane zabójstwo. Analityk policyjny Anastazja Kamieńska podczas dochodzenia odkrywa kto stoi za zbrodnią, ale podejrzany ma bardzo dobre alibi. Od szefostwa dostaje pozwolenie za zmianę wyglądu, aby pod przykryciem prowadzić dalej śledztwo. Jednak jej tropem podąża płatny zabójca.

Jak na pierwsze spotkanie z twórczością autorki, to wszyło dość średnio. Styl autorki jest dla mnie dość ciężki, początek dość topornie mi szedł. Czytania nie ułatwiło mi to, że bohaterowie są Rosjanami, czyli imiona są bardzo do siebie podobne. Ciężko było mi zapamiętać ich nazwiska, zresztą już ich nie pamiętam. Czasami przez to trochę się gubiłam i nie wiedziałam, kto jest kim.

Jednak, gdy już przyzwyczaiłam się do stylu autorki oraz gdy śledztwo zrobiło się ciekawsze, zaczęło mi się podobać. Byłam ciekawa jak dalej posunie się śledztwo Kamieńskiej oraz czy wytypowany przez nią podejrzany faktycznie okaże się winny.

Myślę, że sięgnę po kolejny tomy przygód Anastazji.

Martwa Irina Fiłatowa zostaje znaleziona w swoim mieszkaniu. Z początku wydaję się, że był to nieszczęśliwy wypadek, jednak po krótkim śledztwie wychodzi na jaw, że było to bardzo dobrze zaplanowane zabójstwo. Analityk policyjny Anastazja Kamieńska podczas dochodzenia odkrywa kto stoi za zbrodnią, ale podejrzany ma bardzo dobre alibi. Od szefostwa dostaje pozwolenie za...