Bardzo przeciętna książka o podróży po Afryce z chwytliwym tytułem. Liczyłam na prawdziwy reportaż "z piekła eboli", jak sam tytuł wskazuje. Moje oczekiwania były jeszcze większe przez rzucający się na okładce napis: "pierwsza na świecie taka książka". No niestety, nie. Książek opowiadających o podróżowaniu przez Afrykę jest mnóstwo i nie są w dzisiejszych czasach niczym niezwykłym - w czasach, gdy każdy może do Afryki jechać. Zdarzały się w książce momenty, że przez kilkadziesiąt stron nie było nawet wspomniane o wirusie ebola, zamiast tego znajdziemy w niej opisy widoków, życia Afrykańczyków, czyli powielanie powszechnych informacji, że np. Afrykańczycy się spóźniają, opisy tego, co w Afryce się je i czym się jeździ, do tego wszystko napisane jest na pewno nie reportażowym językiem, a właśnie lekkim, podróżniczym. Momentami można nawet się uśmiechnąć, bo autor pisze czasami tak, jakby był na wakacjach, a nie przedzierał się przez "piekło eboli". Liczyłam na dobry reportaż, a przeczytałam lekką podróżniczą książkę, momentami nawet zabawną (!), okraszoną kolorowymi, wakacyjnymi zdjęciami; co kilkadziesiąt stron autor jednak próbował trzymać się tematu i nagle z wakacyjnego tonu robiło się trochę poważniej, aby za kilka stron znowu powrócić do opisów zabawnego pakowania wielkich pakunków na dach samochodu i spóźnialskich Afrykańczyków jedzących rękami. Mam wrażenie, że autor pojechał do Afryki z zamiarem napisania fascynującego reportażu, ale nie miał do tego wystarczających narzędzi, bo nie każdy podróżnik może być reportażystą, a mimo tego książka i tak powstała, chociaż nie do końca tak, jak powinna. Na 338 stron o eboli jest może 20.

Bardzo przeciętna książka o podróży po Afryce z chwytliwym tytułem. Liczyłam na prawdziwy reportaż "z piekła eboli", jak sam tytuł wskazuje. Moje oczekiwania były jeszcze większe przez rzucający się na okładce napis: "pierwsza na świecie taka książka". No niestety, nie. Książek opowiadających o podróżowaniu przez Afrykę jest mnóstwo i nie są w dzisiejszych czasach niczym...