Romantyczna jak na pozytywizm. Uczy jak niewiele o ludziach wiemy. lepiej nie wydawać pochopnych sądów.

Romantyczna jak na pozytywizm. Uczy jak niewiele o ludziach wiemy. lepiej nie wydawać pochopnych sądów.

Studium miłości i staropanieństwa

Studium miłości i staropanieństwa

Ponownie sięgnęłam po audiobooka i choć krótki, to myślę, że pozostanie w pamięci na bardzo długo dzięki fenomenalnemu wykonaniu przez Panią Danutę Stenkę.

Ponownie sięgnęłam po audiobooka i choć krótki, to myślę, że pozostanie w pamięci na bardzo długo dzięki fenomenalnemu wykonaniu przez Panią Danutę Stenkę.

Do tej pory moją jedyną formą lektury była ta w wersji papierowej. Dziś jednak zdałam sobie sprawę z pozytywnych stron audiobooków. Na pierwszy ogień poszła krótka nowelka Elizy Orzeszkowej. Krótciutki, ale pełny treści tekst uprzyjemnił podróż autobusem a interpretacja Danuty Stenki... mistrzostwo świata.

Do tej pory moją jedyną formą lektury była ta w wersji papierowej. Dziś jednak zdałam sobie sprawę z pozytywnych stron audiobooków. Na pierwszy ogień poszła krótka nowelka Elizy Orzeszkowej. Krótciutki, ale pełny treści tekst uprzyjemnił podróż autobusem a interpretacja Danuty Stenki... mistrzostwo świata.

Słaba. Zbyt romantyczna na literaturę pozytywistyczną.

Słaba. Zbyt romantyczna na literaturę pozytywistyczną.

Bardzo zaskakującą historię zawarła Eliza Orzeszkowa w swoim opowiadaniu pt. "Panna Róża". Tytułowa panna Róża to kobieta z gatunku tych "niewidzialnych", szara myszka, stara panna, na którą zwraca się coraz mniejszą uwagę i z której stroi się wieczne żarty. Jako daleka krewna przebywa ona na służbie w majątku pana Januarego, będącego bratem jej zmarłego w powstaniu styczniowym narzeczonego, Bronka. Stanowi ona całkowite przeciwieństwo drugiej żony pana Januarego – Izabeli i budzi jedynie współczucie. Ale czy na pewno taka jest rzeczywistość? Los bywa przewrotny i dla wszystkich bohaterów będzie zaskakujący, a dla panny Róży – najmniej;)
Bardzo fajny klimat panuje w opowiadaniu Orzeszkowej i świetnie nakreśleni bohaterowie. Jest to opowiadanie z gatunku tych lżejszych pod względem treści i wymowy, znakomicie zinterpretowane przez Danutę Stenkę, dlatego też słucha się go z prawdziwą przyjemnością:) Gorąco polecam!

Moja ocena: 5/6 lub 7/10

Bardzo zaskakującą historię zawarła Eliza Orzeszkowa w swoim opowiadaniu pt. "Panna Róża". Tytułowa panna Róża to kobieta z gatunku tych "niewidzialnych", szara myszka, stara panna, na którą zwraca się coraz mniejszą uwagę i z której stroi się wieczne żarty. Jako daleka krewna przebywa ona na służbie w majątku pana Januarego, będącego bratem jej zmarłego w powstaniu...

Należę do tej grupy ludzi, którym podoba się „Nad Niemnem”. Ba, przeczytałam tę powieść z wielką przyjemnością. A „Panna Róża” swoim klimatem bardzo mi „Nad Niemnem” przypomina. Niezwykłe, choć czasami dość przejaskrawione postaci kobiece wychodzą spod pióra Elizy Orzeszkowej. Och, czasami bardzo irytują egoizmem, głupotą czy nadmiernym przywiązaniem i poświęceniem, ale niewątpliwie są z krwi i kości. A gdy jeszcze taką pracowitą pszczółkę Różę zestawić w parze z piękną Izabelą – wychodzi z tego przepyszne studium kobiecych charakterów, a czytelnik/słuchacz na koniec opowiadania dochodzi do wniosku, że współczuł nie tej bohaterce, co powinien. W tym przypadku znów jestem pod ogromnym wrażeniem interpretacji pani Danuty Stenki i polecam tę wersję wszystkim miłośnikom „Nad Niemnem”, i „niemiłośnikom” też ;)

Należę do tej grupy ludzi, którym podoba się „Nad Niemnem”. Ba, przeczytałam tę powieść z wielką przyjemnością. A „Panna Róża” swoim klimatem bardzo mi „Nad Niemnem” przypomina. Niezwykłe, choć czasami dość przejaskrawione postaci kobiece wychodzą spod pióra Elizy Orzeszkowej. Och, czasami bardzo irytują egoizmem, głupotą czy nadmiernym przywiązaniem i poświęceniem, ale...