„Dziwne losy Jane Eyre” to książka, przy której można odpocząć w rytm powolngo życia na angielskiej prowincji. Z jednej strony jest to powieść z silnymi wątkiem romantycznym. Z drugiej strony daleko jej do naiwnego punktu widzenia, że spełnienie w miłości jest odpowiedzią na wszystko. Dla mnie ma ona jasny przekaz, że w związku nie można stracić swojej tożsamości oraz że trzeba zachować siłę osoby całkowicie niezależnej. Muszę przyznać, że nie jest to komunikat, którego oczekiwałam od powieści z połowy XIX wieku.
W ten sam sposób zadziwiona byłam czytając postulat Charlotte Bronte o równości płci. W pewnym momencie Jane Eyre myśli: „Od kobiet oczekuje się spokoju. Ale kobiety mają takie same odczucia, jak mężczyźni. Potrzebują zadań dla swoich umiejętności i przestrzeni dla swoich wysiłków” (książkę mam tylko w oryginale, więc jest to moje własne tłumaczenie). Jak trafne i nadal aktualne.
Na koniec chcę jeszcze wyrazić mój podziw dla Jane i jej życia w zgodzie z własnymi zasadami. Można nie godzić się z jej wyborem zasad opartym na religii. Jednak jest coś pięknego w jej posiadaniu solidnego fundamentu i byciu szczerym i asertywnym na jego podstawie.

„Dziwne losy Jane Eyre” to książka, przy której można odpocząć w rytm powolngo życia na angielskiej prowincji. Z jednej strony jest to powieść z silnymi wątkiem romantycznym. Z drugiej strony daleko jej do naiwnego punktu widzenia, że spełnienie w miłości jest odpowiedzią na wszystko. Dla mnie ma ona jasny przekaz, że w związku nie można stracić swojej tożsamości oraz że...