Powstrzymanie Goldfingera przed rabunkiem złota Fortu Knox to wyczerpujące zadanie, nawet dla takiego asa wywiadu, jak James Bond. Odpoczynek w towarzystwie Pussy Galore wydaje się być tym, czego mu potrzeba. Niestety – ojczyzna wzywa! Ktoś dybie bowiem na życie brytyjskiego mistrza kierownicy, a zarazem też i na honor Korony. A jak to już bywa – jedno zadanie zaczyna pociągać za sobą kolejne…

Proszę Państwa – oto godny następca Iana Fleminga (który, nomen omen, udziela się w tej powieści)! James Bond wychodzący spod pióra Horowitza jest… Bondem w 100% – pełnym akcji, doprawionym niewymuszonym luzem i przyozdobionym odrobinką dżentelmeńskiej nuty. Zacznijmy jednak od akcji, która czytelnika dosłownie porywa z prędkością wyścigowego Maserati, by ani na chwilę nie zwolnić podczas strzelaniny na zamku koreańskiego milionera i jeszcze bardziej przyspieszyć po drugiej stronie Atlantyku. To jednak tylko machina napędzająca fabułę, która nie byłaby Bondem w czystej postaci, bez pięknych i niebezpiecznych kobiet, nietuzinkowych „czarnych charakterów” i wymyślnych gadżetów. A skoro kobiety i oponenci – to i cięty język naszego superagenta – rozpoznawalny z przysłowiowego „marszu”. Tak samo zresztą jak i jego zamiłowanie do wystawnego trybu życia. Tak, tak – James nie jest osobą pospolitą, nie pija pospolitych napojów, nie jeździ pospolitymi samochodami i nie lubi pospolitych rzeczy. No bo to w końcu Bond…

To wszystko w dawce piorunującej, znajdziecie na kartach „Cyngla śmierci”. I nie dość, że znajdziecie, to szczerze pokochacie. No bo jak nie kochać Bonda? A już tak wspaniale napisanego to aż nie wypada. Horowitz bowiem wyjątkowo udanie i z wielkim wdziękiem oddał w swojej książce ducha agenta Korony. Ducha, którego zna praktycznie cały świat. Oto gotowy scenariusz na kolejną superprodukcję! Tak, tak – same zachwyty, ale wierzcie lub nie – tej książki nie można odebrać inaczej. Jeśli zaczniesz lekturę i coś nieoczekiwanie zmusi cię do jej przerwania wcześniej, niż przed „końcowymi napisami”, wierz mi, czytelniku drogi, że będziesz się zastanawiał, co dalej. I to aż do momentu, gdy znów sięgniesz po „Cyngla śmierci”.

Dla fanów Bonda (czyli mnie) – totalny must have. Czysty Bond. Bez znieczuleń, sentymentów i dziwnych konstrukcji zdarzeń. Totalnie nieprzewidywalny w swej przewidywalności. Jeszcze nie kupiliście?

Bartek `barneej` Szpojda