Jedenastoletnia Daria Cato wraz z siostrą i rodzicami mieszka w Karolinie Północnej, ich domek znajduje się blisko morza i dziewczynka codziennie rano samodzielnie spaceruje wzdłuż plaży w poszukiwaniu muszelek. Daria znajduje noworodka, którego zabiera do domu. Porzucona dziewczynka zostaje adoptowana przez rodziców Darii.
Mija dwadzieścia dwa lata, tożsamości Shelly nie udało się ustalić. Opiekę nad dorosłą już dziewczyną sprawuje Daria, której rodzice już nie żyją. Porzucona dziewczyna cierpi na pewnego rodzaju schorzenie zwane bólem chronicznym. „Mnie nie boli ręka czy noga, tylko wszystko. Ciało, głowa i serce. Bolą mnie, bo nie wiem, kim jest moja matka”. Dziewczyna bardzo chciałaby dowiedzieć się kim jest jej biologiczna matka w tym celu nawiązuje kontakt z Rorym. Facet prowadzi program pod tytułem „Prawdziwe historie”.
Myślę, że każdy z nas będąc na miejscu Shelly chciałby dowiedzieć się kim jest kobieta, która dokonała tak dramatycznej decyzji. Shelly będąc noworodkiem doznała lekkiego uszkodzenia mózgu, więc tym bardziej pragnie poznać osobę, która jej to zrobiła. „Chciałabym zrozumieć, dlaczego mi to zrobiła”.
Diane Chamberlain napisała powieść wielowątkową, której przewodnim wątkiem jest poszukiwanie własnej tożsamości. Autorka zwraca uwagę na pewien aspekt, który muszę przyznać dał mi do myślenia. Czy my naprawdę wszystko wiemy o naszych pociechach? Czy w obecnych czasach potrafimy z naszymi nastolatkami rozmawiać? Czy mamy na to czas? A jeśli już rozmawiamy, to czy potrafimy zrobić to szczerze? Rodzina przedstawiona przez autorkę jest przykładem jak wiele tajemnic mogą skrywać nasi najbliżsi. Osoby wierzące mogę być trochę nieprzychylnie nastawione do tej opowieści ponieważ Chamberlain porusza pewne reguły Kościoła, które dotyczą ślubów czystości. Jedna z bohaterek buntuje się przeciwko takim regułom, wie jak trudno je dotrzymać. „Byłam zła na Kościół, że tak surowo je przestrzega. To było prawo stworzone przez człowieka, nie przez Boga”.
Jak już wspomniałem to powieść wielowątkowa, poruszająca masę problemów społecznych. Nie chcę zdradzać zbyt wiele, ale powiem, że po przeczytaniu jej zastanawiałem się czy każdy z nas ma prawo do założenia rodziny. Czy Shelly mimo swojej niewielkiej wszak ułomności ma prawo do szczęścia? Czy wieloletnie ukrywanie prawdy może obciążyć sumienie tak bardzo, że jesteśmy zdolni do samobójstwa? Pozostaje jeszcze jedno, ostatnie pytanie; czy Rory autor programu prawdziwe historie opowie o tej historii publicznie? Myślę, że ta pozycja może wiele osób zainteresować, zakończenie zaskoczyło mnie, było nieprzewidywalne.

Jedenastoletnia Daria Cato wraz z siostrą i rodzicami mieszka w Karolinie Północnej, ich domek znajduje się blisko morza i dziewczynka codziennie rano samodzielnie spaceruje wzdłuż plaży w poszukiwaniu muszelek. Daria znajduje noworodka, którego zabiera do domu. Porzucona dziewczynka zostaje adoptowana przez rodziców Darii.
Mija dwadzieścia dwa lata, tożsamości Shelly nie...