Z pewną ostrożnością sięgnąłem po debiutancką powieść Katarzyny Bondy bo jakoś mnie odstręcza marketingowa wrzawa wokół autorki. W sumie nie było tak źle, rzecz jest przyzwoicie napisana, pomimo paru wyraźnych wpadek warsztatowych. Szczególnie ciekawie przedstawiono sylwetki profilera Huberta Meyera i policjanta z prowincji Eugeniusza Kuli. Słuchało mi się audiobooka z przyjemnością w świetnym wykonaniu Marka Bukowskiego.

W swoim debiucie Katarzyna Bonda opisuje sprawę brutalnego morderstwa na aktorce serialowej Ninie Frank. Śledztwo prowadzą dwaj nietuzinkowi oficerowie policji: psycholog i profiler z Katowic, Hubert Meyer oraz szef posterunku w Mielniku nad Bugiem, Eugeniusz Kula. Dlaczego w Mielniku? Bo tam Nina Frank miała swój dom i tam ją zamordowano. Fabuła biegnie dwutorowo. Z jednej strony mamy wspomniane już śledztwo. Równolegle, z dziennika Niny dowiadujemy się o jej burzliwym życiu, odkrywają się przed nami mroczne tajemnice.

Jest już tradycją kryminałów, że główny śledczy ma nieciekawe życie osobiste, i tu też Meyerowi wali się życie rodzinne, za dużo pracuje, zaniedbuje rodzinę. Żona składa wniosek rozwodowy. I śledztwu w sprawie morderstwa towarzyszy rozpad rodziny Meyera.

Siłą książki są ciekawe obrazki obyczajowe ze wsi podlaskiej: oto wiejskie kobiety chcą zlinczować matkę podejrzanego o zabójstwo. Oto, zachęceni nagrodą 1000zł mieszkańcy masowo donoszą jeden na drugiego.

I jeszcze ładnie opisuje autorka stosunki wewnątrz policji: jeden oficer gotów drugiego w łyżce wody utopić. Donosy, podkładanie świni, niezbyt ciekawie ale realistycznie

Książka ma swoje liczne słabości, mamy rozbudowany wątek wróżów i egzorcyzmów, sporo też autorka pisze o piśmie runicznym, cała rzecz staje się wtedy mętna i bełkotliwa. Poza tym rozwiązanie zagadki kryminalnej jest słabe, jakby autorka wyciągała królika z kapelusza. I jeszcze, gdy sprawa jest już praktycznie zamknięta, wciąż czytamy dziennik Niny Frank, mało ciekawy na końcu. Poza tym, jakoś nie może skończyć autorka książki, mamy kilka zakończeń, jedno bardziej dziwaczne od drugiego. Z pewnością ma Katarzyna Bonda sprawne pióro, ale mogłaby czasami się ograniczyć...


Mimo to, jak na debiut całkiem nieźle.

Z pewną ostrożnością sięgnąłem po debiutancką powieść Katarzyny Bondy bo jakoś mnie odstręcza marketingowa wrzawa wokół autorki. W sumie nie było tak źle, rzecz jest przyzwoicie napisana, pomimo paru wyraźnych wpadek warsztatowych. Szczególnie ciekawie przedstawiono sylwetki profilera Huberta Meyera i policjanta z prowincji Eugeniusza Kuli. Słuchało mi się audiobooka z...