W swoim życiu przeczytałam niewiele książek o podróżach. Może dlatego, iż nigdy nie miałam możliwości podróżowania na drugi koniec świata. Jednak z ogromnym zainteresowaniem przeczytałam książki Wojciecha Cejrowskiego i od tej pory każdą inną książkę podróżniczą porównuję z powieściami tego pana. Nie inaczej było z "Poradnikiem Globtrotera czyli Blondynką w podróży".
Na początku powiem, iż panią Beatę bardzo lubię i cenię - może dlatego, iż to kobieta, tak jak ja, a mimo to nie marudzi, nie narzeka, a zwiedza świat - i to raczej ten świat dziki, niebezpieczny. Lubię jej radiowe audycje, a nawet barwę głosu na płycie z kursem językowym. Dlatego też sięgając po książkę Pawlikowskiej, miałam zamiar uchwycić kawałek tamtego niedostępnego, tajemniczego dla mnie świata. Jednak po przeczytaniu książki mam mieszane uczucia.
Po pierwsze, zgodnie z tytułem, jest to poradnik dla globtrotera. Niewiele więc jest tu opowieści z samych wypraw. Pewnie nie powinno mnie to dziwić i obszerniejsze opisy przygód znajdę w innych pozycjach autorki. Cała książka ma stanowić zbiór porad dla osób planujących wyprawę poważniejszą niż wycieczka do osiedlowego sklepu. Z pewnością wiele porad przyda się przyszłym podróżnikom, zwłaszcza że prawie wszystkie rozwiązania pani Beata praktykowała na własnej skórze. Jednak dziwi mnie układ, formuła książki - obok zwyczajnego tekstu, niektóre części książki napisane są jeszcze raz inną, czerwoną czcionką. Domyślam się, iż są one traktowane jako szczególnie warte uwagi, dlatego też są tak wyraźnie zaakcentowane. Jest ich jednak całkiem sporo, czytając je, tak naprawdę czytamy książkę dwa razy. Myślę, że gdyby usunąć te części tekstu, objętość książki zmniejszyłaby się niemal o połowę, a mimo to, tekstu byłoby tyle samo. Osobiście polecam pomijanie tekstu napisanego czerwoną czcionką - uwierzcie mi, te same zdania znajdują się w "normalnym" tekście. Jednak moja uwaga powinna zapewne odnosić się nie do autorki, a ludzi odpowiedzialnych za opracowanie wyglądu i kształtu książki. Innym minusem są błędy w numeracji stron - autorka bardzo często odsyła czytelnika do innych stron, na których zostały opisane podobne zagadnienia - niestety, numery stron są niewłaściwe.
Zdaję sobie sprawę, iż książka miała być poradnikiem, jednak w moim odczuciu, Pawlikowska zbyt dużo miejsca poświęciła opisom chorób. Lwią część "Poradnika Globtrotera" zajmuje przedstawienie chorób tropikalnych. Uwaga - nie jest to jednak pobieżne opisanie niebezpieczeństw, jakie mogą spotkać nas w Amazonii czy Afryce - autorka bardzo dokładnie charakteryzuje każdą z czterdziestu trzech (!) chorób. Przyznam szczerze, iż podczas lektury często zdarzało mi się "wyłączać umysł", ponieważ czytanie o chorobach podobnych do siebie (wybaczcie, ale lekarzem nie jestem) było po prostu nudne. Czułam się trochę tak, jakbym czytała książkę medyczną, nie podróżniczą. Oczywiście, Pawlikowska dodaje w "Poradniku Globtrotera" uwagi i ciekawe informacje od siebie (na przykład historia o Mary Mallon), jednak jest ich niewiele.
Oprócz rozdziału o chorobach, w książce znajdziemy rozdziały dotyczące sposobu pakowania, zachowania bezpieczeństwa czy kultury. Są one interesujące, a co więcej - z pewnością przydadzą się tym, którzy w najbliższym czasie będą mieli do czynienia z obcą kulturą.
Podsumowując, "Poradnik Globtrotera czyli Blondynka w podróży" na pewno jest poradnikiem i nie ma na celu przywoływania miliona historii z podróżniczego życia Beaty Pawlikowskiej. Mimo to, warto sięgnąć po tę pozycję, choćby z ciekawości - szybko się czyta, a jej lektura daje też możliwość zaimponowania znajomym wiedzą dotyczącą chorób tropikalnych :)

W swoim życiu przeczytałam niewiele książek o podróżach. Może dlatego, iż nigdy nie miałam możliwości podróżowania na drugi koniec świata. Jednak z ogromnym zainteresowaniem przeczytałam książki Wojciecha Cejrowskiego i od tej pory każdą inną książkę podróżniczą porównuję z powieściami tego pana. Nie inaczej było z "Poradnikiem Globtrotera czyli Blondynką w podróży".
Na...