Thomas Ravnsholdt, czyli Ravn, były policjant, obecnie okazjonalnie prywatny detektyw, powrócił w kolejnej książce Michaela Katza Krefelda „Zaginiony”. Najchętniej pewnie by się kołysał leniwie na swojej łajbie „Biance”, tkwiącej w basenie portowym duńskiego Christianshavn, popijając piwo i gadając z Moffim, buldogiem angielskim.
Najnowszy kryminał duńskiego pisarza Michaela Katza Krefelda „Zaginiony” nie jest tak mroczny i psychodeliczny jak „Wykolejony”, o którym nieprzypadkowo pisałam „wstąpił do piekieł, po drodze mu było” https://poczytajprzeczytaj.wordpress.com/2014/09/11/4/
W „Zaginionym” śledztwo przebiega zdecydowanie spokojniej, co nie oznacza, że się wlecze i nie ma zaskoczeń.
Ravn i Louise ruszają w Berlinie na poszukiwania zaginionego Mogensa, a ich tropem podąża ktoś, kto uwielbia bawić się w kotka i myszkę. W „Zaginionym” znów mamy opowieść toczącą się w dwóch planach czasowych – współcześnie w 2014 roku i w 1989 w Berlinie, tuż przed upadkiem Muru Berlińskiego. Agenci STASI śmiało i okrutnie poczynają sobie z tymi, którzy „zagrażają komunistycznemu państwu”. Specyfika ich pracy – polowanie na ludzi, tortury fizyczne i psychiczne, zastraszanie, inwigilacja całościowa, obejmująca wszystkich członków rodziny w każdym momencie ich życia – to autor przedstawia z niezwykłą precyzją, budując duszną atmosferę państwa milicyjnego, szpiegującego swoich obywateli. Skazującego ich na śmierć...przez „zapalenie płuc” w wyniku wymyślnych tortur (tzw. waterboarding). Mamy tu historię ściganych i ścigających w tym momencie historii, kiedy już zaczyna się masowa ucieczka agentów z aparatu represji i niszczenie dokumentów zbrodni popełnianych w imieniu komunistycznego państwa, ale wciąż nie brakuje takich, dla których inwigilacja, porwania i wymuszanie zeznań są chlebem powszednim. To, o czym pisze Krefeld, jest skonstruowane tak plastycznie, że mamy wrażenie wstępowania po raz kolejny w świat wszechogarniającego zła. W „Wykolejonym” to był świat handlarzy ludźmi i rodzącej się we wschodniej Europie mafii, w „Zaginionym” niemieckie służby bezpieczeństwa, otoczone złą sławą STASI i oddani sprawie agenci, którzy bez skrupułów służyli komunistycznemu bożkowi władzy.
Zresztą w „Zaginionym” wydaje się, że wątek kryminalny, sprawa, którą Ravn bada, jest tylko dodatkiem do głównej opowieści. A ta koncentruje się przede wszystkim na metodach pracy stosowanych przez agentów niemieckiej służby bezpieczeństwa, na tym, do czego zdolny jest człowiek w obliczu zagrożenia. To, co łączy obydwie książki Krefelda, to ta sama duszna, klaustrofobiczna atmosfera, budowanie napięcia, beznadziei, poczucia tego, że nie ma ucieczki, że zło stanie się na pewno.
„Zaginiony” to mroczna opowieść o niezwykle płynnej i cienkiej granicy pomiędzy wiernością ideałom a szaleństwem. Polecam.
Więcej na https://poczytajprzeczytaj.wordpress.com/2015/11/21/ravn-znow-na-tropie/

Thomas Ravnsholdt, czyli Ravn, były policjant, obecnie okazjonalnie prywatny detektyw, powrócił w kolejnej książce Michaela Katza Krefelda „Zaginiony”. Najchętniej pewnie by się kołysał leniwie na swojej łajbie „Biance”, tkwiącej w basenie portowym duńskiego Christianshavn, popijając piwo i gadając z Moffim, buldogiem angielskim.
Najnowszy kryminał duńskiego pisarza ...