Żona generała Kiszczaka przerywa milczenie.

Bardzo szczera, osobista, dyktowana emocjami opowieść o życiu i tęsknocie za tym, co na pozór bliskie, a jednak nieosiągalne. Z rozmowy wyłania się portret kobiety silnej, która pragnienie miłości i rodzinnego ciepła ceniła wyżej niż partyjne apanaże. Los obdarzył ją niełatwym uczuciem, które zdeterminowało całe jej życie. Kiedy Czesław Kiszczak piął się po szczeblach wojskowej kariery, ona od początku wiedziała, że nie będzie typową oficerską żoną. Była gotowa zrobić wszystko, by zostać sobą w cieniu jednej z najważniejszych postaci PRL-u. Pracowała zawodowo. Co w tym środowisku było prawdziwą rzadkością. Bez wiedzy i zgody męża opublikowała list do paryskiej "Kultury".
Po latach zdecydowała się na odważna opowieść o swoim życiu.

Przez ponad pięćdziesiąt lat żyła w cieniu generała Czesława Kiszczaka. Choć jej fascynująca biografią można by obdzielić kilka osób, nigdy nie zdecydowała się na publiczną, szczerą rozmowę o życiu z mężem. Stojąc wiernie u jego boku, nigdy też nie pokazała swojego prawdziwego "ja", aby zszokowany generał, ten pan i władca, jak go określa, mógł zaniemówić i rzucić tylko: "takiej cię nigdy nie znałem. Co ty wyprawiasz?!". To już jednak przeszłość. Maria Teresa Kiszczak postanowiła po raz pierwszy zdradzić sekrety swojego barwnego życia i w formie wywiadu rzeki opowiedzieć o sobie, Czesławie Kiszczaku i ich wspólnych, jakże trudnych latach. Będąc uczestniczką wielkiej historii, przerywa milczenie i ujawnia największe tajemnice, odsłania kulisy bycia generałową i wielką damą epoki PRL.
To bardzo osobista książka. Autor odbywał wielogodzinne rozmowy z Marią w domu państwa Kiszczaków na warszawskim Mokotowie. Kilkakrotnie przysłuchiwał się im sam generał, który siedział obok i czasem tylko kręcił głową, po czym szedł do swojego pokoju zdrzemnąć się lub obejrzeć mecz piłki nożnej. Wtedy też autor miał nieodparte wrażenie, że generał ucieka przed samym sobą, być może przed swoim lepszym "ja"- przed ty, kim mógł być, gdyby życie, odkąd poznał Marię, przeżywał bardziej na zasadzie współegzystowania z nią.
Rozmowa nie jest poddana dyktatowi dat, ale rządzą nią prawdziwe i szczere emocje, którym Maria Kiszczak pozostaje wierna do ostatniego zdania tej książki. te wielogodzinne rozmowy autora z Marią uświadomiły mu jak niełatwe życie wybrała, zostając żoną jednego z najważniejszych prominentów epoki PRL.

Maria Teresa Korzonkiewicz-Kiszczak ur. 20 sierpnia 1934 w Kozach. Polska ekonomistka i nauczyciel akademicki, autorka bajek, przypowieści, powieści beletrystycznych i wierszy, żona Czesława Kiszczaka.

Czesław Jan Kiszczak ur. 19 października 1925 w Roczynach, zm. 5 listopada 2015 w Warszawie. Polski wojskowy i polityk, generał broni SZ PRL, szef Zarządu II Sztabu Generalnego WP SZ PRL (1973[3]–1979), szef Wojskowej Służby Wewnętrznej MON (1979–1981), działacz komunistyczny, minister spraw wewnętrznych (1981–1990), członek WRON, współodpowiedzialny za przygotowanie i wprowadzenie stanu wojennego w 1981, prezes Rady Ministrów PRL (od 2 do 24 sierpnia 1989), poseł na Sejm PRL IX kadencji, wicepremier (1989–1990).

Ślub: Maria Teresa Korzonkiewicz i Czesław Jan Kiszczak- 2 grudzień 1958r.
Dzieci:
Ewa
Jarosław

Żona generała Kiszczaka przerywa milczenie.

Bardzo szczera, osobista, dyktowana emocjami opowieść o życiu i tęsknocie za tym, co na pozór bliskie, a jednak nieosiągalne. Z rozmowy wyłania się portret kobiety silnej, która pragnienie miłości i rodzinnego ciepła ceniła wyżej niż partyjne apanaże. Los obdarzył ją niełatwym uczuciem, które zdeterminowało całe jej życie. Kiedy...