Książka jest swoistym pamiętnikiem kobiety żyjącej w myśl zasady Ja jestem najważniejsza. Można czepiać się charakteru bohaterki i jej wyborów są dla wielu złe. Książki są po to by poznawać świat tak uważam. Jest to stadium kobiety próżnej zakochanej w sobie może troszkę ograniczonej ale czy nie ma w około nas takich wielu. Bohaterka chce wzbudzić zazdrość czytelnika i jego podziw czy nie znamy takich wielu. Warto przeczytać by wiedzieć że dla własnego ego można posunąć się bardzo daleko, a gdy się to kończy trudno zapełnić pustkę. Ostatnio dużo książek i filmów o byłych gwiazdach estrady, życia publicznego. Mam ochotę skomentować to tak " Żal odchodzić" .

Książka jest swoistym pamiętnikiem kobiety żyjącej w myśl zasady Ja jestem najważniejsza. Można czepiać się charakteru bohaterki i jej wyborów są dla wielu złe. Książki są po to by poznawać świat tak uważam. Jest to stadium kobiety próżnej zakochanej w sobie może troszkę ograniczonej ale czy nie ma w około nas takich wielu. Bohaterka chce wzbudzić zazdrość czytelnika i jego...

Nie mam pojęcia jaki był cel powstania tych wynurzeń. Jestem zdania, że ta książka nigdy nie powinna się ukazać, bo Maria Teresa Kiszczak nie ma nic sensownego do powiedzenia.

Małżonka jednego z autorów stanu wojennego to postać antypatyczna, zapatrzona w siebie, pewna siebie i swojej atrakcyjności. Do tego próżna, zawistna i zakłamana. W zasadzie Barbarze Jaruzelskiej zazdrościła wszystkiego. Rozmówczyni Kamila Szewczyka jest zręczną manipulantką, nastawioną na osiągnięcie korzyści (tzw. szafa Kiszczaka).

Maria Kiszczak nieustannie broni męża, ostentacyjnie podważa ustalenia historyków, powiela brednie o bohaterstwie komunistycznego satrapy. Jawnie mija się się z faktami, brakuje jej racjonalnej oceny sytuacji. Tej kobiecie obce są wstyd, pokora, skromność.

Miałkie pytania, podobnie jak odpowiedzi: https://ladymakbet33.blogspot.com/2020/03/kiszczakowa.html

Nie mam pojęcia jaki był cel powstania tych wynurzeń. Jestem zdania, że ta książka nigdy nie powinna się ukazać, bo Maria Teresa Kiszczak nie ma nic sensownego do powiedzenia.

Małżonka jednego z autorów stanu wojennego to postać antypatyczna, zapatrzona w siebie, pewna siebie i swojej atrakcyjności. Do tego próżna, zawistna i zakłamana. W zasadzie Barbarze Jaruzelskiej...

Czytając tą książkę miałam wrażenie, że są to wspomnienia wiecznie nie dojrzałej emocjonalnie kobiety dla, której ważnym wydarzeniem w jej życiu było przyjęcie zorganizowane w garażu.
No dobrze niech jej będzie. W końcu niech każdy robi w życiu to co lubi, ale po co zaraz o tym książkę pisać...

Czytając tą książkę miałam wrażenie, że są to wspomnienia wiecznie nie dojrzałej emocjonalnie kobiety dla, której ważnym wydarzeniem w jej życiu było przyjęcie zorganizowane w garażu.
No dobrze niech jej będzie. W końcu niech każdy robi w życiu to co lubi, ale po co zaraz o tym książkę pisać...

Bardzo się zawiodłam na tej książce. Myślałam, że przeczytam coś interesującego. Kiszczakowa nie spodobała mi się ani jako kobieta, ani jako żona, nawet jej nie polubiłam. W czasach kiedy kobiety codziennie walczyły o siebie w trudnych czasach ona raczej biernie zgadzała się na wszystko o czym decydował jej mąż. Opowiada głównie o wakacjach, imprezach na których stoły uginały się od jedzenia a ona sama nie mogła opędzić się od męskich spojrzeń.

Bardzo się zawiodłam na tej książce. Myślałam, że przeczytam coś interesującego. Kiszczakowa nie spodobała mi się ani jako kobieta, ani jako żona, nawet jej nie polubiłam. W czasach kiedy kobiety codziennie walczyły o siebie w trudnych czasach ona raczej biernie zgadzała się na wszystko o czym decydował jej mąż. Opowiada głównie o wakacjach, imprezach na których stoły...

Książka wyśmienita, czy może raczej wyśmienicie trącająca Orwelem. Żona drugiego człowieka w PRL pisze jak to jej było ciężko i tak dalej. No i prawie jej uwierzyłem i nawet obdarzyłem sympatią gdyby po jakimś czasie od ukończenia lektury nie wyszła sprawa próby sprzedaży dokumentów w IPN. ...a tak w sumie to lektura pokazuje nie o tyle styl ich życia ale raczej stan umysłu. Naprawdę warto sobie poczytać.

Książka wyśmienita, czy może raczej wyśmienicie trącająca Orwelem. Żona drugiego człowieka w PRL pisze jak to jej było ciężko i tak dalej. No i prawie jej uwierzyłem i nawet obdarzyłem sympatią gdyby po jakimś czasie od ukończenia lektury nie wyszła sprawa próby sprzedaży dokumentów w IPN. ...a tak w sumie to lektura pokazuje nie o tyle styl ich życia ale raczej stan...

Szybko się czyta i dobrze. Sama postać Kiszczaka i jego żony moze budzić kontrowersje. W oczach żony Czesław Kiszczak to bohater a nie zbrodniarz. Dość specyficzny ten ich świat. Ona : Bardzo pewna siebie , znająca swoja wartość, chętnie pomagająca innym. Kokietująca innych mężczyzn. On: Władczy, nie znosi sprzeciwu, ogromny wpływ dla niego ma opinia publiczna. Warto przeczytać żeby wyrobić sobie własne zdanie. Jego na pewno nie polubie ;)

Szybko się czyta i dobrze. Sama postać Kiszczaka i jego żony moze budzić kontrowersje. W oczach żony Czesław Kiszczak to bohater a nie zbrodniarz. Dość specyficzny ten ich świat. Ona : Bardzo pewna siebie , znająca swoja wartość, chętnie pomagająca innym. Kokietująca innych mężczyzn. On: Władczy, nie znosi sprzeciwu, ogromny wpływ dla niego ma opinia publiczna. Warto...

Bardzo szybko się czyta. Pani Maria wypada w tym wywiadzie na osobę inteligentną, o szerokich horyzontach, dość empatyczną i w miarę dojrzałą. Na dodatek nie brakuje jej pewności siebie (choć zawistni pewnie poczytają to za arogancję). Niestety niepotrzebnie się wpakowała w małżeństwo z Czesławem, od początku jego zachowanie żle wróżyło tej relacji. No ale nie będe tu spamować, dowiedzcie się sami reszty.

Bardzo szybko się czyta. Pani Maria wypada w tym wywiadzie na osobę inteligentną, o szerokich horyzontach, dość empatyczną i w miarę dojrzałą. Na dodatek nie brakuje jej pewności siebie (choć zawistni pewnie poczytają to za arogancję). Niestety niepotrzebnie się wpakowała w małżeństwo z Czesławem, od początku jego zachowanie żle wróżyło tej relacji. No ale nie będe tu...

Straszna i śmieszna.
...momentami głowa może rozboleć...
Świetna bo można poznać punkt widzenia tamtych ludzi, i to jest właśnie najsmutniejsze...bo im bardziej zagłębiasz się w opowieść tym mocniej boli...
by uzupełnić lekturę warto poświęcić godzinę na dzieło które już powstało i po części dotyka tej książki... NORYMBERGA - 2006 Teatr Telewizji. Końcówka sztuki pokazuje stan umysłu "Pani Żony"

Straszna i śmieszna.
...momentami głowa może rozboleć...
Świetna bo można poznać punkt widzenia tamtych ludzi, i to jest właśnie najsmutniejsze...bo im bardziej zagłębiasz się w opowieść tym mocniej boli...
by uzupełnić lekturę warto poświęcić godzinę na dzieło które już powstało i po części dotyka tej książki... NORYMBERGA - 2006 Teatr Telewizji. Końcówka sztuki...

Ciekawa,bardzo kontrowersyjna książka o życiu w czasach PRL-u,ale polecam

Ciekawa,bardzo kontrowersyjna książka o życiu w czasach PRL-u,ale polecam

Przeczytać można, ale wnioski mogą wgnieść w fotel.

Przeczytać można, ale wnioski mogą wgnieść w fotel.