Lipiec 1943 roku. Na Froncie Wschodnim dochodzi do dużej koncentracji wojsk pancernych w pobliżu wybrzuszenia pod Kurskiem. Po dwóch stronach meldują się G.A. "Środek" (w niej 9A Modela) i G.A. "Południe" (z 4APanc Hotha), zaś naprzeciwko nich Fronty Centralny, Woroneski i trzymany w odwodzie Front Stepowy. Batalia która zaangażowała ponad 2 mln żołnierzy, ponad 30 tys. dział, ponad 6 tys. czołgów, tysiące min na km frontu pochłonęła życie 54 tys. Niemców i 230 tys. Rosjan. Kunsztem wodzowskim mieli wykazać się von Manstein, von Kluge, Hoth, Model, Rokossowski, Watutin, Koniew, Żukow. Niemcy bitwą tą chcieli odzyskać inicjatywę, względnie odbudować swoją pozycję w oczach sprzymierzeńców, nadwątlić siły Rosjan, zbudować pozycję negocjacyjną. Miała to być zmechanizowana bitwa, która na skutek przygotowania obronnego Rosjan (setki km okopów i pól minowych) przypominała bardziej bitwy I wojny światowej, niż szybki "blitzkrieg". Bitwa, której symbolem stało się starcie sił Waffen SS Haussera ("LSSAH", "Das Reich", "Totenkopf") z 5APanc Gwardii Rotmistrowa pod Prochorowką, miała okazać się ostatnią taką wielką próbą ofensywy ze strony Niemców. Jednak armia Stalina nie była już przeciwnikiem jaki Wehrmacht spotkał w 1941 roku. Niemcy nie mieli w tej operacji tak potrzebnej przewagi ani w sile żywej, ani w czołgach, a o artylerii już nie wspomnę. Akcję prowadzili bez znaczących odwodów, które z kolei mieli Rosjanie w postaci Frontu Stepowego. Do tego operacje na północ od kotła kurskiego ("Kutuzow") zmusiły siły Modela do myślenia o wycofaniu. Długa, kilkunastodniowa batalia wykończyła obydwie strony zmuszając Niemców do odwrotu na Dniepr. W tej batalii liczyła się zdolność regeneracji, odbudowy sił, a w tym Rosjanie okazali się po prostu lepsi. Książka prof. Showaltera zasługuje na ocenę 6, a jej główna zaleta to to, że dobrze się ją czyta. Mimo takiego znaczenia jakie przypisuje się tej bitwie, w języku polskim jest stosunkowo mało opracowań jej dotyczących, za co doceniam tą pracę. Mapki są, ale to takie minimum jakie musiało się tutaj znaleźć, można było się pokusić o ich większą dokładność. Ilustracji/zdjęć jest też "co kot napłakał". Wszystkie te niedociągnięcia nadrabia styl Autora. Autor w miarę klarownie opisuje działania zbrojne, siły stron, ruchy armii, dywizji, korpusów, czasem pułków (poniżej pułku stara się nie schodzić, co czyni książkę bardziej zjadliwą i przez co mapki jakie są wystarczają). Praca, nie rewelacyjna, nie wyczerpująca jak na istotę tego starcia, ale do przeczytania.

Lipiec 1943 roku. Na Froncie Wschodnim dochodzi do dużej koncentracji wojsk pancernych w pobliżu wybrzuszenia pod Kurskiem. Po dwóch stronach meldują się G.A. "Środek" (w niej 9A Modela) i G.A. "Południe" (z 4APanc Hotha), zaś naprzeciwko nich Fronty Centralny, Woroneski i trzymany w odwodzie Front Stepowy. Batalia która zaangażowała ponad 2 mln żołnierzy, ponad 30 tys....