Co tu dodać do opinii Moniki Długiej - bardzo zgrabnej opinii i dość dobrze opisującej zawartość książki i cechy głównego bohatera-detektywa.
Hmm...
Zatem co ewentualnie brakuje mi osobiście w książce?
Momentami jednak ten Dawid robi z siebie idiotę, np. wymachując nagraniem przed oczami Skóry (to jeszcze) ale dać sobie wyrwać dyktafon? Oczywiście autor sobie takiego półnieudacznika wybrał za bohatera książki, w porządku, jego wybór, ale za dużo tych idiotyzmów w zachowaniu detektywa, za gruby ten pakiet jak dla mnie. Przecież głupi to on nie jest. Niemniej to wybór autora i obiektywnie można to uznać za wadę, albo zaletę postaci, ok.
Gorzej z zakończeniem. Człowiek nie sięga po kryminał, by podziwiać superstyl i artyzm pisarski klasy Szekspira, raczej szuka rozrywki, która powinna być zwieńczona czymś w rodzaju „przyjemnej satysfakcji” z zakończenia. Niedopowiedziane kryminały, to polska specjalność, czy to w filmach czy książkach obserwujemy „otwarte zakończenia”, które są dość wkurzające. W tym przypadku z punktu widzenia choćby technik śledczych i procesowych w oparciu o materiał dowodowy nie mamy zielonego pojęcia, czy ktoś poszedł siedzieć. Nie wiemy, czy detektyw uzyskał popularność i sławę, czy ktokolwiek go zatrudni w przyszłości, czy jego kariera detektywistyczna całkiem się skończyła. Wszelkie zasługi mógł sobie przypisać prokurator, któremu złożyła zeznanie matka chłopca, a detektyw mógł zostać pominięty. Wszystko mogło zostać zatuszowane, a postrzelony prokurator mógł się wykręcić składając zeznania odmienne od zeznań matki chłopca i detektywa.
Książka otwiera „Cykl Gliwicki” i być może dowiemy się coś niecoś o tym w następnej książce cyklu, ale były już cykle, które kończyły się jedną książką. A ponadto książka powinna się zamykać. Żaden szanujący się zachodni autor kryminałów w rodzaju np. Cobena nie zostawia takiej dziury świadomościowej czytelnikowi na końcu książki, tak się w tym gatunku nie robi.
Tak więc uważam, że najbardziej lichą cechą książki jest sfinalizowanie prowadzonych w niej wątków i dlatego dostaje ona ode mnie ocenę średnią.

Co tu dodać do opinii Moniki Długiej - bardzo zgrabnej opinii i dość dobrze opisującej zawartość książki i cechy głównego bohatera-detektywa.
Hmm...
Zatem co ewentualnie brakuje mi osobiście w książce?
Momentami jednak ten Dawid robi z siebie idiotę, np. wymachując nagraniem przed oczami Skóry (to jeszcze) ale dać sobie wyrwać dyktafon? Oczywiście autor sobie takiego...