Początek książki był świetny (czyli "Słowo wstępne", "Podziękowania", "Przedmowa", "Wprowadzenie". "Słowo wstępne" napisał Thomas Howard),trafiał w sedno chrześcijańskiej postawy. Byłem gotowy przyznać za to 10 gwiazdek. Przy następnych rozdziałach trzeba było mieć skupioną uwagę podczas czytania, gdyż konstrukcje zdań okazały się skomplikowane.

Co do postawy Clive'a Staplesa Lewisa pojawił się dylemat (który najwyraźniej też nie dawał spokoju C. S. Lewisowi, bo jak dało się zauważyć był w swojej konstrukcji skomplikowany i rozległy w czasie) – jaki celnie uchwycił autor tej książki i go ciekawie przedstawił. Uchwycił sposób przechodzenia do katolicyzmu, wewnętrzne rozterki, poszukiwania właściwej drogi życia i prawdy, "wycieczki" intelektualne. Swoim sposobem objął temat, co nadało tej analizie oryginalności, odpowiednio podzielił treść na operatywne rozdziały – takie były moje odczucia. Joseph Pearce zainteresował mnie swoimi przemyśleniami. Spodobał mi się trafny podział adwersarzy – odnoszących się do stosunku Clive'a Staplesa Lewisa wobec Kościoła katolickiego – na cztery kategorie. W ogóle praca autora wywarła na mnie wrażenie rzetelnego podejścia do tytułowego tematu, który jednak można było jeszcze bardziej rozwinąć poprzez dotarcie do kolejnych historycznych materiałów. Stąd wyniknęła ocena niewykraczająca poza 8 gwiazdek.

Clive Staples Lewis w "Alegorii miłości" zwrócił uwagę, że "gdy katolicyzm się degeneruje, staje się starą jak świat i ogarniającą cały świat "religią" amuletów, świętych miejsc i kapłańskiego rzemiosła. Z kolei podupadający protestantyzm przeobraża się w gęstą mgłę etycznych frazesów". Wśród niektórych osób wzbudzał kontrowersje. "Dla niektórych Lewis był zbytnio katolicki, dla innych – nie dość katolicki".

Joseph Pearce przedłożył parę interesujących hipotez i ciekawostek z prywatnego życia Clive'a Staplesa Lewisa. Przy tym wskazał na stale słabnącą kondycję Kościoła anglikańskiego u progu XXI wieku – szczególnie symptomatyczny okazał się spadek wiary wśród duchowieństwa; mimo tego na lepszej pozycji plasowali się księża katoliccy.

Początek książki był świetny (czyli "Słowo wstępne", "Podziękowania", "Przedmowa", "Wprowadzenie". "Słowo wstępne" napisał Thomas Howard),trafiał w sedno chrześcijańskiej postawy. Byłem gotowy przyznać za to 10 gwiazdek. Przy następnych rozdziałach trzeba było mieć skupioną uwagę podczas czytania, gdyż konstrukcje zdań okazały się skomplikowane.

Co do postawy Clive'a...

Książka stanowi chronologiczny przegląd życia i twórczości Lewisa pod kątem treści odnoszących się do wiary. Pod lupę została wzięta ewolucja jego przekonań od dzieciństwa do śmierci z uwzględnieniem inspiracji wpływających na zmianę owych przekonań (chodzi o lektury i rozmowy z ludźmi)
W książce akcent jest położony na to, jaki był osobisty stosunek Lewisa do Kościoła Katolickiego. Autor w celu znalezienia odpowiedzi na to pytanie opierał się nie tylko na apologetycznych publikacjach Lewisa, ale też na treściach zawartych w jego listach do przyjaciół oraz na świadectwach osób, które Lewisa znały osobiście i słyszały jego prywatne wypowiedzi na ten temat. Kupując książkę spodziewałam się raczej analizy treści książek Lewisa pod kątem ich zgodności z doktryną i pod tym względem jestem nieco zawiedziona; takie coś jest obecne, ale przeprowadzone bardzo pobieżnie.
Czyta się to dość lekko i przyjemnie, choć arcydzieło to nie jest i stylistycznie momentami popada w ton opracowania szkolnego. Można tam znaleźć jakieś okruchy życia Lewisa, jego relacji z ludźmi, jakim on był w tych relacjach (choć oczywiście nie jest to pełny obraz, przewijają się tylko takie rodzyneczki). Trafiają się też niezwykle ciekawe fragmenty rozmów z Tolkienem np o istocie mitów.
Generalnie spełnia swoją rolę - rozjaśnia kwestię stosunku Lewisa do Kościoła Katolickiego.

Książka stanowi chronologiczny przegląd życia i twórczości Lewisa pod kątem treści odnoszących się do wiary. Pod lupę została wzięta ewolucja jego przekonań od dzieciństwa do śmierci z uwzględnieniem inspiracji wpływających na zmianę owych przekonań (chodzi o lektury i rozmowy z ludźmi)
W książce akcent jest położony na to, jaki był osobisty stosunek Lewisa do Kościoła...

Josepha Pearce'a cenię za niesamowicie bogate i inspirujące studium katolickiego odrodzenia literackiego ("Pisarze nawróceni"),więc miałem spore oczekiwania co do zawartości tej niewielkiej książeczki poświęconej relacji Lewisa z KK. Niestety praca wydaje się dosyć chaotyczna, rola znajomości z Tolkienem w nawróceniu Lewisa i ich późniejsze ochłodzenie relacji wywołane związkiem Lewisa z rozwódką zupełnie zmarginalizowane. Dla czytelnika nieobeznanego w podziałach wewnętrznych brytyjskiego protestantyzmu cenne by były obszerniejsze przypisy.

Josepha Pearce'a cenię za niesamowicie bogate i inspirujące studium katolickiego odrodzenia literackiego ("Pisarze nawróceni"),więc miałem spore oczekiwania co do zawartości tej niewielkiej książeczki poświęconej relacji Lewisa z KK. Niestety praca wydaje się dosyć chaotyczna, rola znajomości z Tolkienem w nawróceniu Lewisa i ich późniejsze ochłodzenie relacji wywołane...

Joseph Pearce pokazuje nam skomplikowane wnętrze Lewisa. Autor Narnii urodził się w Ulsterze i od młodości uczył się traktować katolicyzm jak zarazę. Z biegiem lat zauważył stopniową degenerację swojego kościoła i zafascynował go pogardzany przez ojca katolicyzm. Stąd też zrodziła się idea "chrześcijaństwa po prostu", któremu Pearce poświęca sporo miejsca. Warto przeczytać, by dowiedzieć się czy C. S. Lewis został konwertytą, a przede wszystkim po to, by lepiej zrozumieć jego literaturę.

Joseph Pearce pokazuje nam skomplikowane wnętrze Lewisa. Autor Narnii urodził się w Ulsterze i od młodości uczył się traktować katolicyzm jak zarazę. Z biegiem lat zauważył stopniową degenerację swojego kościoła i zafascynował go pogardzany przez ojca katolicyzm. Stąd też zrodziła się idea "chrześcijaństwa po prostu", któremu Pearce poświęca sporo miejsca. Warto przeczytać,...

Mega książka!

Mega książka!