św. Katarzyna ze Sieny

Wydaje mi się, że Biblia i Ta książka w domu każdego chrześcijanina i wystarczyłoby. Podyktowane przez tercjarkę dominikańską, urodzoną jako 23ecie dziecko farbiarza, która przyczyniła się do wyjścia Kościoła z "niewoli awiniońskiej". Pięknie napisane i pięknie przetłumaczone przez Leopolda Staffa. Znajdują się tu odpowiedzi prawie na każde pytanie dręczące katolika. W szczególności bardzo dużo o miłości bliźniego. Miłość własna niszczy miłość prawdziwą do bliźniego, co jest fundamentem zła. Ludzie, stworzeni tak, by potrzebowali jedni drugich. Człowiek doznaje pokory przez pysznego, wiary przez niewiernego etc. Cnota męstwa i wytrwałości utwierdza się przez długie znoszenie zniewag i obmów. Katarzyna zarazem przestrzega przed obłudą i zabobonem. Świat prześladuje wiernych, bo świat nie kocha Boga. Fałszywy chrześcijanin otrzymuje większą karę niż poganin. Apostołowie, męczennicy, doktorzy Kościoła, wyznawcy, ewangeliści są świadkami stwierdzającymi prawdę w ciele mistycznym świętego Kościoła. Są niby świeca … by wskazywać drogę prawdy. Są tu odpowiedzi na pytania dotyczące Zmartwychwstania, zachowania dusz po śmierci, zagadnień Trójcy Świętej, jak się modlić, jak doskonalić, dlaczego Bóg pozwala działać szatanowi. Bóg często więcej dóbr doczesnych daje grzesznikowi niż sprawiedliwemu. Bo sprawiedliwy przygotowywany jest do cierpienia i pozbawia go dóbr ziemskich, aby dać mu obficiej dóbr niebieskich. Grzesznicy prześladujący wiernych przyczyniają się do wzrostu ich cnót. Bóg posługując się szatanem wykonuje swoją sprawiedliwość. Bogu należy służyć według Jego myśli, a nie na swój własny sposób. Już w XIV wieku stwierdza, że miłość własna zatruła ciało mistyczne Świętego Kościoła. A szafarze Chrystusa nie zwracają się przeciwko wielkim, gdyż boją się utracić stanowisko lub życie. Zarazem zwraca też uwagę, że przeciwnicy Kościoła pod pozorem karcenia błędów kapłanów, odłączyli się od łona swej Matki, czyli Kościoła. Źli zakonnicy prześladują dobrych, by osłonić własne występki. Diabli nie mogą znieść widoku sprawiedliwej duszy i uciekają, tylko z daleka ciskając swe strzały, lecz bezskutecznie. Wyraźniej poznaje się biel obok czerni i czerń obok bieli. Należy pokornie starać się o naprawę Kościoła. Bóg po to ustanawia przeszkody w życiu człowieka, by ten nie miał zaufania do świata, tylko biegł do Boga. I podobnie należy też ocenić ten traktat - jako drogę, bieg do Boga.