Tease
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Tease
- Wydawnictwo:
- Muza
- Data wydania:
- 2015-09-09
- Data 1. wyd. pol.:
- 2015-09-09
- Liczba stron:
- 320
- Czas czytania
- 5 godz. 20 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788328700055
- Tłumacz:
- Zuzanna Banasińska
Książka inspirowana prawdziwymi zdarzeniami, którą trzeba przeczytać, i o której należy rozmawiać
Powieść, która porusza aktualny problem przemocy psychicznej w szkole.
Sara i troje innych uczniów liceum zostało oskarżonych o psychiczne znęcanie się nad swoją koleżanką, które w konsekwencji pchnęło ją do popełnienia samobójstwa. Sara jest napiętnowana i uznana za winną przez swoich kolegów, miejscową społeczność i media.
W wakacje poprzedzające klasę maturalną, między spotkaniami z prawnikami i sądową psychoterapeutką, Sara musi się zastanowić nad wydarzeniami, które doprowadziły do tej tragedii. Jaką rolę w niej odegrała? Czy znajdzie sposób, aby pójść dalej mimo poczucia, że jej życie się skończyło?
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Mobbing z perspektywy sprawcy
Następnego ranka przed szkołą stoją wozy transmisyjne. Po południu stoją przed moim domem. Pod koniec tygodnia wszyscy wiedzą, że Emma Putnam została w domu w poniedziałek, poczekała, aż rodzice pójdą do pracy i owinęła sobie na szyi długi przedłużacz (…). Emma Putnam nie zabiła się tak po prostu. Zabiła się z konkretnego powodu. A tym powodem była Brielle. Dylan. Kyle. Jacob. I ja.
Powyższy cytat to fragment debiutanckiej powieści Amandy Maciel, amerykańskiej pisarki z Nowego Jorku pracującej w branży wydawniczej. Już sam tytuł powieści, a właściwie jego tłumaczenie, zdaje się sugerować materię poruszanego tematu. „Tease” to bowiem zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami historia o okrucieństwie wśród nastolatków, o długotrwałej przemocy stosowanej wśród rówieśników, o tyranizowaniu, nękaniu, znęcaniu się, stygmatyzowaniu. To historia o nienawiści zataczającej szerokie kręgi: przenoszącej się na relacje codzienne, ale funkcjonującej także w przestrzeni wirtualnej. Międzynarodowe (w tym także polskie) statystyki dotyczące przemocy rówieśniczej wśród nastolatków biją na alarm, a media coraz częściej nagłaśniają przypadki mobbingu (czy bullyingu).
Z tym aktualnym zagadnieniem o sporym ciężarze gatunkowym zmierzyła się Amanda Maciel w swojej pierwszej powieści. Dobrze zapowiadająca się młoda autorka z dużą wprawą i wyczuciem opowiedziała historię nastoletniej bohaterki, która stała się obiektem zmasowanego ataku swoich szkolnych rówieśników. Emma Putnam zdecydowała się popełnić samobójstwo nie dlatego, że była fizycznie atakowana. Metody postępowania jej oprawców były znacznie bardziej wyrafinowane: polegały na przemocy słownej, na zmasowanej cyberprzemocy, na wykluczaniu z grupy, izolowaniu. Zachowania pozornie drobne, czasem niezauważalne rozpisane były w kilkumiesięcznej perspektywie czasowej i w ostatecznym rozrachunku doprowadziły do tragedii.
Jednak tym, co w powieści „Tease” wydaje się najcenniejsze, nie jest problem zbiorowej odpowiedzialności, lecz skupienie się na zindywidualizowanej perspektywie jednej ze sprawczyń. Ten przemyślany konstrukcyjny zabieg wypada zdecydowanie z korzyścią dla książki. Główna bohaterka powieści, Sara Wharton, zostaje publicznie oskarżona o śmierć szkolnej „koleżanki”. Pozornie problem wydaje się rozstrzygnięty, jest bowiem ofiara i jest sprawca. Szkoła może uznać incydent za bolesny, ale jednak jednorazowy i przekazać sprawę wymiarowi sprawiedliwości. Jednak w powieści Maciel nic nie jest jednoznaczne. To czytelnik ma sam ocenić, na ile działania sprawczyni lub sprawców były intencjonalne i przemyślane, na ile świadomie dążyli do końcowego dramatu. A jeżeli działali bezrefleksyjnie i pod wpływem chwili, czy to zwalnia ich z odpowiedzialności?
„Tease” Amandy Maciel to zajmująca, przemyślana i niezwykle wiarygodna powieść dla młodzieży. Pomysł, by całą narrację oprzeć na pierwszoosobowej perspektywie głównej bohaterki, a zarazem sprawczyni, wydaje się odważny, a jego realizacja, zwłaszcza jak na debiutanckie dzieło, imponuje swoją bezkompromisowością. Także język powieści zdaje się zapisem bliskim młodzieżowej ekspresji i wywodzącym się niejako z wnętrza nastoletniego świata, a nie produktem stworzonym z pozycji dydaktycznej i w celu udowodnienia z góry przyjętej tezy. Również konstrukcja powieści oparta na dwóch wymiennych perspektywach czasowych (przed i po samobójstwie Emmy Putnam) świadczy o niezaprzeczalnym walorze książki, daje bowiem czytelnikowi szeroki obraz złożonych okoliczności, które przyczyniły się do śmierci dziewczyny.
Najbardziej ujmujący w powieści Amandy Maciel jest jednak fakt, że amerykańska autorka nie idzie na intelektualną łatwiznę i nie udziela prostych odpowiedzi. „Tease” to znakomita młodzieżowa powieść, która niewątpliwie dostarcza czytelnikowi więcej pytań niż odpowiedzi. Autorka woli zadawać pytania i zostawiać ich ocenę czytelnikowi. Strasznie to zapewne irytujące dla tych, którzy po skończonej lekturze chcą mieć wszystko czarno na białym. To nie ten tytuł. I choć młodociani sprawcy w powieści mają konkretne imiona i nazwiska, w rzeczywistości wyrok sądu i rozstrzygnięcie sprawy oznacza dopiero początek zadawania pytań. Czy Sara Wharton winna jest śmierci Emmy Putnam? Czy do śmierci nastolatki przyczynili się także inni rówieśnicy? W jaki sposób? Czy zawiniła również szkoła? A co z rodzicami? „Tease” konfrontuje czytelnika z wątpliwościami, na które nie można odpowiedzieć „tak” lub „nie”. Czasem to jest i „tak”, i „nie”. Choć tęsknota za jednoznacznością, za prostym, czarno-białym światem jest do pewnego stopnia zrozumiała, „Tease” Amandy Maciel zupełnie to pragnienie podważa.
Gorąco polecam!
Ewelina Tondys
Oceny
Książka na półkach
- 597
- 553
- 132
- 19
- 13
- 12
- 11
- 11
- 7
- 7
Opinia
„– To znaczy, że nazwała ją pani dziwką innym razem?
– No, według mnie, ona była dziwką. Więc jestem pewna, że nazwałam ją dziwką.
Nie wiem tylko, czy powiedziałam, że jest dziwką, dwudziestego trzeciego stycznia.”
Co prawda dawno temu, ale skończyłam liceum z bardzo dobrymi wspomnieniami. Poznałam tam świetnych przyjaciół, nowe miłości i spędziłam czas na cudownych, niezapomnianych wycieczkach, wagarach, domówkach i oczywiście „osiemnastkach”.
Więc czy czasy szkoły średniej mogą być trudne dla nastolatków? Wydaje się, że w szkole średniej człowiek już dojrzewa na tyle, żeby być odpowiedzialnym za swoje zachowanie. Jednak nie zawsze się tak dzieje. Dla niektórych piekło może zacząć się na ziemi… właśnie na szkolnych korytarzach. Tam, gdzie panują inne reguły gry. Jeśli ich nie znasz, to wypadasz. A koniec gry oznacza ostracyzm. Coś, co dla osób w wieku nastu lat jest tragedią, ponieważ właśnie wtedy rówieśnicy stanowią podstawę własnej samooceny. Zapraszam na przyjrzenie się młodym dziewczętom ze zwykłej szkoły średniej w Stanach Zjednoczonych opisanych w książce „Tease” Amandy Maciel.
Historię poznajemy ze strony siedemnastoletniej Sary, której uporządkowane życie legło w gruzach po samobójstwie dziewczyny z jej szkoły – Emmy. Sara miała wszystko o czym marzy nastolatka: Best Friend Forever – Brielle, przystojnego chłopaka – Dylona, grupę dobrych przyjaciół oraz popularność w szkole. Jeden szczegół psuł jej idealne życie – nowa, rudowłosa dziewczyna Emma, która ośmieliła się podrywać jej i nie tylko jej chłopaka.
Autorka dokładnie przedstawia nam bardzo realne prześladowanie wśród młodzieży. Zaczyna się od niewinnych żartów Sary i Brielle wobec Emmy, które z każdym dniem nasilają się powodując cierpienie dziewczyny. Śmiało można powiedzieć w tym przypadku, iż słowa powodują takie same szkody jak czyny. Sara i Brie nie przebierają w środkach: wyzwiska, obśmiewanie, żarty, prześladowanie w sieci, dochodząc nawet do przemocy fizycznej. Nienawiść przyjaciółek do Emmy rozsiewa się na całą szkołę, w której obserwujemy uczniów – niemych świadków, którzy swoim śmiechem lub bezczynnością również pogarszają sprawę. Niestety Emma nie potrafi obronić się przed molestowaniem psychicznym i wybiera drogę na skróty – samobójstwo.
W książce obserwujemy prawie cały rok z życia Sary podzielony na miesiące. Bardzo dobrym zabiegiem było przedstawianie na przemian wydarzeń przed śmiercią Emmy i po jej samobójstwie. W pierwszej części śledzimy całą gamę przemocy dziewczyn wobec koleżanki ze szkoły, w drugiej jesteśmy świadkami próby poukładania sobie życia Sary po tej tragedii. Tragedii, za którą została oskarżona. Dziewczyna zostaje przymuszona do spotkań z prawnikiem i psychoterapeutą, gdzie przygotowuje się do sprawy sądowej. Jest to naprawdę trudna droga, ponieważ Sara nie widzi swojej winy w śmierci koleżanki. Chciałaby odzyskać swoje życie, a zwłaszcza chłopaka i przyjaciółkę, z którymi ma zakaz rozmawiania. I do tego wszystkiego zawaliła rok szkolny, wobec czego wakacje spędza w letniej szkole. A nienawiść do siebie widzi w oczach mijanych ludzi, na portalach społecznościowych, wśród ‘starych’ znajomych a czasem nawet wśród najbliższych.
Jestem pewna, że po przeczytaniu tej książki można się uwrażliwić na człowieka. Śmierć dziecka jest trudna, a samobójstwo nastolatka jest tragedią nie tylko dla jego rodziny, ale i całego społeczeństwa, w którym żył. Ciężko wytrzymać ze sobą, myśląc, że może moje zachowanie przyczyniało się do cierpienia innego człowieka. Bohaterka musi stawić czoła faktom i spróbować żyć dalej.
Zachęcam do poznania tej historii. Zwłaszcza, że pisarka wzorowała się na prawdziwych zdarzeniach, a opis tej sytuacji naprawdę może pojawić się w każdej szkole na świecie.
„– To znaczy, że nazwała ją pani dziwką innym razem?
więcej Pokaż mimo to– No, według mnie, ona była dziwką. Więc jestem pewna, że nazwałam ją dziwką.
Nie wiem tylko, czy powiedziałam, że jest dziwką, dwudziestego trzeciego stycznia.”
Co prawda dawno temu, ale skończyłam liceum z bardzo dobrymi wspomnieniami. Poznałam tam świetnych przyjaciół, nowe miłości i spędziłam czas na cudownych,...