Można sądzić, że do literatury młodzieżowej trzeba podchodzić sceptycznie, z dystansem, przecież to banalne, przecież to głupkowate, przecież to bez sensu.
A tu okazuje się, że "Igrzyska śmierci" wymykają się próbie wsadzenia do szuflady z napisem "naiwna książka dla nastolatek". Myślę, że jest to książka ważna i jeżeli młodzi ludzie ją czytają i się nią zachwycają, to świetnie.
Może wynika to z mojej niezbyt zdrowej fascynacji utworami o charakterze antyutopii, jednak stworzony przez Collins świat wydał mi się fascynujący i po prostu prawdopodobny. Bo przecież jak bardzo ten momentami przejaskrawiony świat jest podobny do tego, co nas otacza? Im bardziej młodzi ludzie zdają sobie z tego sprawę, utożsamiają się z Katniss, tym lepiej.
Powiem krótko - całą trylogię nie przeczytałam, ja ją po prostu w absurdalnym tempie pochłonęłam. Jest wciągająca, pełna zwrotów akcji, trzymająca w napięciu. Główną bohaterkę, czasami co prawda naiwną i podejmującą bardzo irracjonalne decyzje (a kto w jej wieku by ich nie podejmował?) można polubić i utożsamiać się z nią.

Można sądzić, że do literatury młodzieżowej trzeba podchodzić sceptycznie, z dystansem, przecież to banalne, przecież to głupkowate, przecież to bez sensu.
A tu okazuje się, że "Igrzyska śmierci" wymykają się próbie wsadzenia do szuflady z napisem "naiwna książka dla nastolatek". Myślę, że jest to książka ważna i jeżeli młodzi ludzie ją czytają i się nią zachwycają, to...