Nie mogę się zgodzić z opinią, że „Zima naszej goryczy” jest spadkiem formy literackiej Steinbecka. Każda jego książka w zestawieniu z „Na wschód od Edenu” pozostawi znaczny, lub przynajmniej niewielki, niedosyt. Myślę, że należy na nią spojrzeć bardziej indywidualnie.

O czym jest „Zima naszej goryczy”? Wydawało mi się, że o życiu, planach, marzeniach i ambicjach przeciętnego człowieka. O jego niepowodzeniach oraz ucieczce od smutnej rzeczywistości. Ucieczce od oczekiwań najbliższych i dylematów moralnych, które stają na drodze do ich spełnienia. Po skończeniu książki przekonałem się jednak, że była to tylko otoczka towarzysząca czytaniu. Autor uśpił moją czujność, by na końcu pokazać, że ukrył tam coś więcej. Tak samo jak Ethan uświadamia sobie, że nie znał do końca Mary oraz swoich dzieci - czytelnik, że nie znał Ethana.

Książka o samotności. O konsekwencji wyborów dokonywanych wbrew sobie. O tęsknocie za najpiękniejszą rzeczą, jaką można otrzymać od drugiego człowieka. Tęsknocie za zrozumieniem.

I o tym jak trudno jest zauważyć i docenić to, co najważniejsze.


„Musiałem wrócić – musiałem oddać talizman jego nowej właścicielce. Inaczej jeszcze jedno światło mogłoby zgasnąć.”

Nie mogę się zgodzić z opinią, że „Zima naszej goryczy” jest spadkiem formy literackiej Steinbecka. Każda jego książka w zestawieniu z „Na wschód od Edenu” pozostawi znaczny, lub przynajmniej niewielki, niedosyt. Myślę, że należy na nią spojrzeć bardziej indywidualnie.

O czym jest „Zima naszej goryczy”? Wydawało mi się, że o życiu, planach, marzeniach i ambicjach...