Książka bardzo mi się podobała. Przemycała informacje o przyrodzie oprawione w przygody zwierząt, którym musiały pomagać skrzaty pilnujące lasu. Język dobry, poprawny. Książka jest dla dzieci ciut starszych. Mój 4 latek nudził się na wstępach poszczególnych rozdziałów, w których akcja była wprowadzana, podobało mu się rozwinięcie (same akcje ratownicze),a końcówki różnie go interesowały. Język jest także trochę poważniejszy, sądzę, że za 6 miesięcy sięgniemy po kolejną część, by sprawdzić czy już w pełni dorósł. Będzie się też podobała starszym dzieciom 6-7 latki to chyba grupa docelowa.

Książka bardzo mi się podobała. Przemycała informacje o przyrodzie oprawione w przygody zwierząt, którym musiały pomagać skrzaty pilnujące lasu. Język dobry, poprawny. Książka jest dla dzieci ciut starszych. Mój 4 latek nudził się na wstępach poszczególnych rozdziałów, w których akcja była wprowadzana, podobało mu się rozwinięcie (same akcje ratownicze),a końcówki różnie...

Kto z nas w dzieciństwie nie wierzył w skrzaty, wróżki, krasnale? A jeśli nie wierzył to lubił słuchać opowieści o nich? Ja bardzo lubiłam, kiedy dziadek na dobranoc wymyślał kolejną bajkę. Wszystkie tak nieprawdopodobne i jednocześnie ocierające się o realia, że nie można było nie ulec ich czarowi. Czytając z Olą książkę Rafała Klimczaka „Leśne skrzaty ratują przyjaciół” odbyłam sentymentalną podróż. Oczywiście przygody książkowych bohaterów są odmienne od tych, które serwował dziadek, ale łączy je szacunek do przyrody. Naturę trzeba szanować, o zwierzęta i rośliny dbać. Ona zapewniają nam trwanie na Ziemi. Niestety nie wszyscy są świadomi tego, że równowaga w przyrodzie jest bardzo ważna.
Rafał Klimczak zabiera nas do wiosennego lasu, budzącego się po zimie. Skrzaty – podobnie jak ludzie – muszą robić porządki, ale poza tym mają całe mnóstwo innych obowiązków, ponieważ pomagają okolicznym zwierzętom i roślinom. Dzięki współpracy znajdują jednak dobre rozwiązania każdego problemu. Nawet autostrada nie jest im groźna. W obliczu konieczności migracji stają się prawdziwymi budowniczymi tunelów, a kiedy kłusownik zastawi sidła zrobią wszystko, by sam w nie wpadł. Nie lepszy los czeka podpalaczy łąk i lasów. Poza tymi złymi wzorcami ludzi znajdziemy też i pozytywne: leśniczy troszczący się o drzewa, dzieci nie znające zwyczajów dzikich zwierząt chcące uratować młodą sarnę. Przygody skrzatów nie tylko pokazują młodym czytelnikom problemy mieszkańców lasów, ale również przybliżają sposoby kamuflaży i upodobań zwierząt.
W książce nie zabraknie humorystycznych motywów. Poznamy w niej dzika żarłoka, marudnego jeża, psocące skrzaty. W tym zbiorze jest miejsce na radość i smutek oraz same szczęśliwe zakończenia. Sporym plusem jest duża czcionka, piękne ilustracje i niedługie opowieści, które zachęcą do samodzielnego czytania.
„Leśne skrzaty ratują przyjaciół” Rafała Klimczaka polecam przedszkolakom oraz uczniom pierwszych klas szkoły podstawowej.

Kto z nas w dzieciństwie nie wierzył w skrzaty, wróżki, krasnale? A jeśli nie wierzył to lubił słuchać opowieści o nich? Ja bardzo lubiłam, kiedy dziadek na dobranoc wymyślał kolejną bajkę. Wszystkie tak nieprawdopodobne i jednocześnie ocierające się o realia, że nie można było nie ulec ich czarowi. Czytając z Olą książkę Rafała Klimczaka „Leśne skrzaty ratują przyjaciół”...

W najnowszej części "Leśne skrzaty ratują przyjaciół", która jest głównym tematem mojego wpisu, pojawia się nowa ekoludka - Jagna. Skrzatka szybko zaprzyjaźnia się z pozostałymi mieszkańcami leśnej polany, gdzie w starych bobrowych żeremiach mają swój dom. Wraz z nimi zabiera się za wiosenne porządki, pomaga tchórzowi Juliuszowi, który złapał się we wnyki kłusownika. Skrzaty oczywiście nie były by sobą, gdyby poza ofiarowaniem swojej pomocy zwierzęciu nie dały nauczki kłusownikowi. Jak to zrobili? Musicie przekonać się sami :)
W kolejnym opowiadaniu ekoludki, z pomocą zwierząt, budują tunel pod autostradą, by w ten sposób wszyscy mieszkańcy lasu mogli przedostawać się na drugą stronę ruchliwej drogi. Innym zaś razem ratują zwierzęta przed pożarem, który powstał wskutek wypalania łąk przez ludzi. Każde opowiadanie zawiera jakieś konkretne ekologiczne przesłanie. Na końcu poszczególnych części o naszych leśnych skrzatach są umieszczone różne ciekawostki, dzięki którym dzieci dowiadują się m.in. dlaczego tchórz nazywa się właśnie tak, a nie inaczej? Co jedzą jeże i dlaczego mają kolce? Jakie zdolności ma pustułka? Dlaczego sarna zostawia swoje dzieci na cały dzień bez opieki?...
Wspaniałe ilustracje Pani Agnieszki Nowak dopełniają całości. Córka podczas czytania zawsze skrupulatnie zwracała uwagę, czy jest obrazek na którym może zobaczyć opisaną w książce sytuację. W przypadku najnowszej części najbardziej chyba spodobała jej się ilustracja kłusownika, który wpadł do dołu pełnego błota, wykopanego przez ekoludki!
Reasumując, jest to wspaniała seria książek ucząca dzieci jak dbać o zwierzęta i całą przyrodę wokół nas.
Książka wydana została w twardej oprawie i szacie graficznej analogicznej jak jej poprzedniczki. Możecie mi wierzyć, że taka kolekcja fantastycznie prezentuje się na dziecięcym regale :)
Więcej na blogu : http://zwyklejmatkiwzlotyiupadki.blogspot.com/2015/09/ratujmy-przyrode-czyli-ekoludki-w-akcji.html

W najnowszej części "Leśne skrzaty ratują przyjaciół", która jest głównym tematem mojego wpisu, pojawia się nowa ekoludka - Jagna. Skrzatka szybko zaprzyjaźnia się z pozostałymi mieszkańcami leśnej polany, gdzie w starych bobrowych żeremiach mają swój dom. Wraz z nimi zabiera się za wiosenne porządki, pomaga tchórzowi Juliuszowi, który złapał się we wnyki kłusownika....

Zanim sięgnęłam po książkę „Leśne skrzaty ratują przyjaciół” Rafała Klimczaka wydawało mi się, że nic nowego o tych mieszkańcach lasu nie da się napisać. Historie o krasnoludkach i skrzatach od dawna wpisane zostały do kanonu literackiego, przez co myślałam, że napisanie czegoś nowego będzie jednak wtórne do tego, co już jest. Skrzaty z książki Rafała Klimczaka dostosowały się do naszych czasów i spędzają dzień na zupełnie innych aktywnościach niż te dawne, które skupiały się na pracy w kopalni diamentów.
Leśne skrzaty, które poznajemy w tej książce to Ekoludki. Ośmioro małych przyjaciół zamieszkuje Kratę Szczawińską wraz z nową koleżanką pochodzącą z Puszczy Białowieskiej – Jagną. Każdy z nich pełni określona rolę w tej małej społeczności, każdy ma swoje wady i zalety, dzięki którym wyróżnia się wśród pozostałych. W książce poznajemy je, kiedy nadchodzi wiosna. Zwierzęta budzą się z zimowego snu, Ekoludki biorą się za wiosenne porządki. Spokój normalnego rytmu przyrody zakłóca sójka Klara. W pośpiechu informuje Ekoludki o zastawionych w lesie wnykach, w które wpada jeden z ich przyjaciół. Skrzaty ruszają mu z pomocą. Jest to historia przedstawiona w pierwszym opowiadaniu „Wiosenne porządki”. Trzy kolejne historie opisane w „Niebezpiecznej drodze”, „Pali się!” oraz opowiadaniu „Wszystko dobre, co się dobrze kończy” przedstawiają bohaterski udział leśnych skrzatów w ratowaniu zwierząt, które z nimi mieszkają. Skrzaty stają przed zadaniem ratowania zwierząt, które aby przejść w inną część lasu, muszą pokonać autostradę. Ratują te, które uciekają przez pożarem wywołanym przez człowieka wypalającego trawy. Ich ostatnie zadanie wymaga połączenia matki sarny z jej dzieckiem, zabranym pod opiekę przez ludzkie dzieci.

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/lesne-skrzaty-ratuja-przyjaciol-rafal-klimczak/

Zanim sięgnęłam po książkę „Leśne skrzaty ratują przyjaciół” Rafała Klimczaka wydawało mi się, że nic nowego o tych mieszkańcach lasu nie da się napisać. Historie o krasnoludkach i skrzatach od dawna wpisane zostały do kanonu literackiego, przez co myślałam, że napisanie czegoś nowego będzie jednak wtórne do tego, co już jest. Skrzaty z książki Rafała Klimczaka dostosowały...