Ta powieść mnie trochę zaskoczyła, w tym pozytywnym sensie. Nie spotkałam się jeszcze z taką książką. Ciężko mi stwierdzić, co ją wyróżnia, ale naprawdę mi się ona podobała.
O autorze słyszałam. Dużo słyszałam. Szczerze, trochę głupio mi jest, że jeszcze nie przeczytałam tego sławnego Percy'ego Jacksona, ale mam to w planach, a ta książka mnie zdecydowanie do tego zachęciła.
Wracając do Magnusa Chase'a, język jest naprawdę przyjemny. Tutaj brawa dla tłumaczki, że udało jej się przetłumaczyć książkę tak, aby język był relaksujący, przyjemny i nie wiem jakie jeszcze epitety mogłabym mu dopisać. W każdym razie, wykonała fantastyczną robotę.
Teraz chciałabym wspomnieć trochę o bohaterach. Są oni wiarygodni i oryginalni. Nie mam im naprawdę nic do zarzucenia.
Trzeba jeszcze koniecznie powiedzieć o świetnym poczuciu humoru, jakim (dzięki bogom ;)) Rick Riordan obdarzył Magnusa. W sumie to przedstawienie skandynawskich bogów też zostało zrobione humorystycznie, co jeszcze bardziej ciągnęło mnie do czytania tej powieści.
Opowieść ta jest dość obszerna, mianowicie ma 520 stron. Mimo tego książka nie nudziła. Z pewnością sięgnę po resztę trylogii. Polecam

Ta powieść mnie trochę zaskoczyła, w tym pozytywnym sensie. Nie spotkałam się jeszcze z taką książką. Ciężko mi stwierdzić, co ją wyróżnia, ale naprawdę mi się ona podobała.
O autorze słyszałam. Dużo słyszałam. Szczerze, trochę głupio mi jest, że jeszcze nie przeczytałam tego sławnego Percy'ego Jacksona, ale mam to w planach, a ta książka mnie zdecydowanie do tego...