Podoba mi się to jak King pokazuje, że zło jest zakorzenione w każdym z nas i przy "odrobinie" sprzyjających okoliczności zaczyna z nas wyłazić. Ta idea wyraźniej zaznaczona była w "Rage" (jak dla mnie to myśl przewodnia tej książki, ale to swoją drogą); w "Chudszym" jednak też się ją wyczuwa, im głębiej w powieść, tym bardziej. Każdy z nas ma w sobie małego potworka, ale mało kto chce go ujawnić, dopuścić do głosu, bo przecież jestem dobrym, szanowanym obywatelem albo kochanym ojcem albo poważanym adwokatem, ale na dobrą sprawę, gdy przychodzi zagrożenie dla nas samych czy jesteśmy kimś więcej niż tchórzliwymi egoistami, będącymi w stanie posunąć się do najgorszego, żeby ratować własną skórę, niepotrafiącymi łyknąć konsekwencji własnej winy? Podoba mi się to, jak King jako Bachman pokazuje brutalną prawdę na temat człowieka. W końcu, czy nie jesteśmy po prostu zwierzętami, których pierwotnym instynktem jest przetrwanie?

Podoba mi się to jak King pokazuje, że zło jest zakorzenione w każdym z nas i przy "odrobinie" sprzyjających okoliczności zaczyna z nas wyłazić. Ta idea wyraźniej zaznaczona była w "Rage" (jak dla mnie to myśl przewodnia tej książki, ale to swoją drogą); w "Chudszym" jednak też się ją wyczuwa, im głębiej w powieść, tym bardziej. Każdy z nas ma w sobie małego potworka, ale...