Kiedy pierwszy raz usłyszałam o tej książce jakoś tak przeszłam obok niej obojętnie, nie zwracając na nią większej uwagi. Potem przeczytałam jakąś recenzję i wtedy już zasiało się we mnie ziarenko ciekawości. Potem koleżanka zachwycała się nad nią, ale czynnikiem który ostatecznie mnie przekonał do sięgnięcia po nią, był fakt, że autorka jest Polką. Na początku w ogóle mi to nie przyszło do głowy, dopiero potem zostałam uświadomiona. I na pewno nie żałuję, że sięgnęłam.

Anna Wilk jest urodzona w Polsce, ale od lat mieszka w Londynie. Kocha malowanie, pasjonuje się sztuką na tyle, że wybrała studia artystyczne. Jak już nieraz wspominałam, uwielbiam książki, gdzie jest jakikolwiek motyw sztuki, dlatego Anię od samego początku polubiłam. Razem z przyjaciółką udają się do Francji, gdzie mają okazję być na festiwalu filmowym, gdzie z kolei jest ulubiony aktor Wiki - przyjaciółki Anny, Leo Black. Wyprawa po autografy przybiera jednak inny kurs - Leo zauważa Annę i od tego momentu, życie Anny nie jest już takie "zwykłe".
Leo Black nie jest zwykłym chłopakiem. Jest Wędrowcem. Jest bardzo ciekawie wykreowaną postacią - postacią tajemniczą, intrygującą i bardzo przyciągającą. (Poza tym uwielbiam imię Leo)
Znajomość Anny i Leo zaczyna się w nietypowy sposób, ale związek który tworzą jest wyjątkowy, prawdziwy, piękny, ale niestety nie jest łatwy.

Książka jest podzielona na rozdziały Anny i rozdziały Leo, co bardzo mi się podoba, bo mogę widzieć wydarzenia z perspektyw dwóch bohaterów, a więc czuć emocje każdego z nich, postrzegać wydarzenia tak, jak oni postrzegają.

Mogło by się wydawać, że Eperu to kolejna książka z gatunku Yound Adult, z wątkiem miłosnym, przewidywalna i przesłodzona. Nic bardziej mylnego. Przede wszystkim, mamy tu nietuzinkowy motyw fantastyczny, szczerze mówiąc nigdy się z takim nie spotkałam i to mnie najbardziej uwiodło. Obecnie jest multum książek z aniołami, wampirami, wilkołakami, nastolatkami z nadprzyrodzonymi zdolnościami, ale z czymś takim - czymś na kształt reinkarnacji spotkałam się po raz pierwszy.

Autorka bardzo umiejętnie połączyła wątek codzienności z czymś niecodziennym. Pierwsza część lektury oparta jest bardziej na sferze uczuciowej bohaterów, jest ukierunkowany na rodzące się uczucia pomiędzy Anną i Leo, lekki, przyjemny, momentami słodki. Za to druga część jest prawdziwą dawką emocji z innej półki. Oczywiście pozytywnych! Przez całą lekturę na jaw wychodzą coraz to inne tajemnice, które mnie czasami szokowały i wzbudzały wiele różnorodnych emocji. Mnie osobiście najbardziej zaciekawił wątek z Wędrowcami i mam nadzieję, że kolejne części bardziej przybliżą nam Wędrowców.

Eperu to debiut autorki. Augusta Docher pisze w stylu bardzo przyjemnym dla czytelnika, dzięki temu czułam jakbym płynęła przez lekturę, zapominając ile stron już przeczytałam. Książka wciąga i ciężko jest się od niej oderwać, chociaż czasami odkładałam ją po to, by jej nie kończyć tak szybko, bowiem bardzo polubiłam bohaterów i zdążyłam się już z nimi z zżyć. Zakończenie lektury pozostawia czytelnika w takim otępieniu, że kolejne kilka godzin albo nawet dni to gwarantowany czytelniczy kac. Na pewno zadowoleni z niej będą fani lekkiej fantastyki i pięknych wątków miłosnych. Eperu to skarbnica cudownych cytatów, ale najbardziej urzekł mnie ten:

Miłość jest jak herbaciane liście. Nawet gdy z czasem odparuje z nich woda i pokryją się kurzem, wrzucone do wrzątku z powrotem odzyskują barwę, zapach i smak. Zasuszone uczucie pod wpływem gorącego wspomnienia też nabiera kolorów.

Z tym cytatem Was zostawiam i zachęcam do sięgnięcia po tę wciągającą, nietuzinkową i na swój sposób magiczną powieść o sile miłości i tajemniczych Wędrowcach.

Kiedy pierwszy raz usłyszałam o tej książce jakoś tak przeszłam obok niej obojętnie, nie zwracając na nią większej uwagi. Potem przeczytałam jakąś recenzję i wtedy już zasiało się we mnie ziarenko ciekawości. Potem koleżanka zachwycała się nad nią, ale czynnikiem który ostatecznie mnie przekonał do sięgnięcia po nią, był fakt, że autorka jest Polką. Na początku w ogóle mi...