Od nowa się nie da. - Siąkam nosem. ................ .................. Ale można zacząć na nowo - dodaję.

Od nowa się nie da. - Siąkam nosem. ................ .................. Ale można zacząć na nowo - dodaję.

Ania jest jak żagiel na wietrze. (...) To inni popychają ją do działania, to interakcje z nimi generują w niej uczucia. Robi coś dla nich i z ich powodu. Jakby istniała tylko dzięki tym relacjom. Jakby stwarzali ją inni ludzie. W samotności znika, słabnie, zaprzestaje działań, więdnie. Jakby nie potrafiła żyć dla samej siebie. Sama zachowuje się tak jakby błądziła w gęstej mgle. Jest jak spróchniały pniak, z którego pozostała wyłącznie trzymająca go w całości kora. Można też spróbować się o nią oprzeć, zrobić z niej łódkę, wyryć napis dla zabawy, ale drzewu nie służy już do niczego.

Ania jest jak żagiel na wietrze. (...) To inni popychają ją do działania, to interakcje z nimi generują w niej uczucia. Robi coś dla nich i ...

Gdyby wszystko trwało wiecznie, nie sprawiałoby nam przyjemności. O tym decyduje ulotność zdarzeń.

Gdyby wszystko trwało wiecznie, nie sprawiałoby nam przyjemności. O tym decyduje ulotność zdarzeń.