W księgarni, do której poszłam z zamiarem kupienia jakiejś książki albo i nie (no dobra, i tak bym coś wybrała), długo nie mogłam znaleźć niczego rzucającego się w oczy. W końcu mój wzrok padł na grzbiet książki wyróżniający się dość makabrycznym minimalizmem, czyli czarną trupią czachą na białym tle. Czemu nie?

W sumie wybór był bardzo dobry. Długo (nie, niedługo, ale intensywnie) wahałam się pomiędzy siedmioma a ośmioma gwiazdkami. Analizowałam, porównywałam do innych ocenionych książek, główkowałam, aż wreszcie zdecydowałam się na siedem gwiazdek. Co prawda wreszcie trafiłam na bardzo dobrą powieść niefantastyczną (potrzeba oderwania się od światów przyszłości, potworów, przenoszenia się w czasie itd. wciąż u mnie wzrasta!), ale jednak mimo to nie będę faworyzowała i książka jest po prostu bardzo dobra (choć jakbym mogła, dałabym 7,5 ;))

A co składa się na tą rewelację? Po pierwsze, książka została napisana z wielkim poczuciem humoru. Generalnie sytuacjom związanym z głównym wątkiem dość daleko było do miana "zabawne", ale już część obyczajowa i komentarze Augusta były naprawdę humorystyczne. Tymczasem wbrew temu, co stanowiło kłopoty Augusta w szkole (ach, te piękne dziewczęta, oj, co za źli chłopcy!), rodzinne problemy chłopaka w niczym nie przypominały tych, z którymi (przynajmniej tak przypuszczam, bo żadnego nie znam) borykają się czternastoletni Francuzi. Chłopak musi stawić czoła wielu tajemnicom, nauczyć się niejednego i zostać brutalnie wprowadzony w świat odwiecznych, niebezpiecznych rozgrywek.

Na koniec jeszcze nie mogę nie wspomnieć o narracji siostry Augusta, autystycznej siedmiolatki. Fragmenty z jej pamiętnika są krótkie, ale dziewczynka z niezwykłą inteligencją opisuje w nich kluczowe dla całej sprawy fakty.

ksiazkobsesja.blogspot.com

W księgarni, do której poszłam z zamiarem kupienia jakiejś książki albo i nie (no dobra, i tak bym coś wybrała), długo nie mogłam znaleźć niczego rzucającego się w oczy. W końcu mój wzrok padł na grzbiet książki wyróżniający się dość makabrycznym minimalizmem, czyli czarną trupią czachą na białym tle. Czemu nie?

W sumie wybór był bardzo dobry. Długo (nie, niedługo, ale...