Lubię takie opracowania. Nie czarujmy się, samą Biblię mało kto jest w stanie przeczytać od początku do końca, a tym bardziej zrozumieć to co przeczytał. Biblię jest dobrze mieć na półce, żeby sobie tam zajrzeć dla uściślenia interesującego nas tematu, ale najpierw potrzeba mieć elementarną świadomość tego, co w tej Biblii jest. I to niekoniecznie świadomość opartą o wybiórcze odczyty w kościele czy o to, co dane nam jest usłyszeć na katechezie (którą, nie czarujmy się, mało które dziecko traktuje poważnie).
Omawiana pozycja ujmuje treści Biblijne w stosunkowo spójną historię Narodu Wybranego, a potem Jezusa. Rozpoczyna się ona od tego, jak Bóg wybiera Abrahama i prowadzi przez kolejnych jego potomków, z pewnymi "lukami czasowymi" dochodząc do Mojżesza, do wyzwolenia Izraela, do zdobycia Jerozolimy przez Dawida, po czym przymierze Boga z Izraelem niestety znowu się rozpada i dochodzimy do postaci Zachariasza i Elżbiety, Józefa i Marii oraz Jezusa.
Książka nie ucieka od trudnych tematów, chętnie podejmowanych przez osoby negatywnie nastawione do chrześcijaństwa. W Starym Testamencie krew leje się wiadrami, jest tutaj o rzezi Amalekitów, jest o ślubie Jeftego, jest o grzesznym związku Dawida z Batszebą, jest o tym jak Bóg karał za grzechy w następnych pokoleniach (np. pierwszego syna Dawida i Batszeby, potomstwo Achaba). Król Salomon, zwyczajowy ideał mądrości, sprowadzany jest tutaj na ziemię i ukazywane są ciemne strony jego charakteru, m.in. uległość wobec rytuałów, odprawianych przez jego rozliczne pogańskie żony. Przytaczane są wypowiedzi Jezusa do Samarytanki, która prosi o uleczenie dziecka, gdzie określa narody nieżydowskie mianem psów. Szczegółowo, nawet szerzej niż w Biblii omówiona jest relacja Jezusa z Marią Magdaleną, która nadaje Jezusowi ludzkiego charakteru, jednak nie przekraczając żadnych granic. Podobnie człowieczeństwo Jezusa jest podkreślone w opisie jego strachu przed ukrzyżowaniem. Moim zdaniem świetnie obrazuje to połączenie boskości i ograniczającego ją człowieczeństwa.
Co ciekawe, całość nie rozpoczyna się od "stworzenia świata". Stworzenie świata zostaje opowiedziane w momencie gdy Nehemiasz odbudowuje Jerozolimę i zaprasza Ezdrasza, aby opowiedział ludziom o tym, co jest w Pismach.
Siłą rzeczy, pewne fragmenty Biblii zostają pominięte. Zabrakło mi np. wątku "próby ognia" z księgi Daniela. Przemiany laski Mojżesza w węża. Nie dostrzegłem Apokalipsy. Droga krzyżowa została trochę skrócona. W procesie Jezusa nie istnieje postać Annasza (tylko Kajfasz). Brak piety. Brak opowieści o pannach mądrych i głupich, o cudzie z winem podczas wesela. Brak odniesienia do Starego Testamentu w zakresie prawa rozwodowego (moim zdaniem bardzo ważne dla zrozumienia istoty Nowego Przymierza!). Podobnie brak opowieści o kamienowaniu nierządnicy ("niech pierwszy ten rzuci kamień, kto jest bez grzechu": znowu istota Nowego Przymierza i relacji do brutalnych praw Starego Testamentu).
Ciekawie zinterpretowano postać Judasza Iskarioty. Nie jest to już cyniczny zdrajca. On w istocie miłuje swego Pana i nie o zdradę mu chodzi. On ma wizję zbrojnej rewolucji. Wierzy, że Jezus użyje swej mocy, jeśli zostanie do tego zmuszony. Dlatego jego koniec jest taki, jaki znamy i dlatego Jezus wspomina mu, że nie planował żadnej akcji anielskich legionów... Może to ma sens, bo kiedy Judasz zobaczył, że Jezus umrze, oddał pieniądze i powiesił się. Wierzył więc, że to go nie spotka. A o anielskich zastępach Jezus istotnie mówił (chociaż było to skierowane do Piotra).
Pomimo tego, że narracja czasem utrudnia odróżnienia treści biblijnej od wkładu autora, polecam. Choć może kiedyś autor uzupełni swoje dzieło o odnośniki do źródeł. Warto znać szerszy kontekst Biblii i warto nie redukować jej do formułek wygłaszanych na jej temat przez ateistów czy żądnych krwi fanatyków, w obydwu przypadkach z rzadka odpowiednio przygotowanych merytorycznie do jej oceny.
Błąd edycyjny:
s. 809--nieprawidłowy znak nowego akapitu.

Lubię takie opracowania. Nie czarujmy się, samą Biblię mało kto jest w stanie przeczytać od początku do końca, a tym bardziej zrozumieć to co przeczytał. Biblię jest dobrze mieć na półce, żeby sobie tam zajrzeć dla uściślenia interesującego nas tematu, ale najpierw potrzeba mieć elementarną świadomość tego, co w tej Biblii jest. I to niekoniecznie świadomość opartą o...