(...) Każdy, kto choć przez chwilę zatrzymał się przed gankiem domu Winnych ma już świadomość, jak doskonałe literackie spojrzenie zawdzięczamy Ałbenie Grabowskiej. Stopniowanie napięć w opowiadanej historii, wyrazistość postaci, wreszcie współistnienie wszystkich trzech części wprowadziło w annały polskiego rynku wydawniczego dzieło bez precedensu, którego próżno szukać w minionych latach. Stulecie Winnych zburzyło spokój nie tylko mojej duszy wnosząc do świadomości niezatarte wrażenie realnego obcowania z literackimi bohaterami.

Ten obszerny wstęp nie jest bez powodu i nie bez przyczyny się pojawia. Myślę, że nie jestem jedynym, który debiut literacki Ałbeny Grabowskiej w jego wznowieniu poznaje właśnie w tej, a nie innej kolejności. Dobrze się też stało, że Coraz mniej olśnień wydano ponownie, gdyż jest to książka, która ma w sobie kumulację emocji trzech części sagi Winnych.

Historia trzech kobiet ma swój początek, ma swoje niesamowite rozwinięcie i ma finał, którego się nie spodziewałem. A jednak zaskoczył mnie bardziej, niż mógłbym przypuszczać. Oto Lena, Marysia i Alina. Trzy kobiety, które wydawać by się mogło nie mają ze sobą nic wspólnego. Żyją w zupełnie odmiennych galaktykach, ale z każdą kolejną stroną nie jesteśmy już tego tacy pewni. Tego, że może łączy coś Lenę z Marią, a może Marysię z Aliną. Może też Alina miała lub ma coś do Leny.

Pełny tekst recenzji dostępny w poniższym linku:
https://internetowacela.blogspot.com/2019/07/abena-grabowska-coraz-mniej-olsnien.html

(...) Każdy, kto choć przez chwilę zatrzymał się przed gankiem domu Winnych ma już świadomość, jak doskonałe literackie spojrzenie zawdzięczamy Ałbenie Grabowskiej. Stopniowanie napięć w opowiadanej historii, wyrazistość postaci, wreszcie współistnienie wszystkich trzech części wprowadziło w annały polskiego rynku wydawniczego dzieło bez precedensu, którego próżno szukać w...