Czas.
Patrzymy na zegarek. To czas średni słoneczny. Czytamy wzór na prędkość, tam jest czas dynamiczny. Jak jednak najlepiej opisać czas w ludzkim wymiarze? Według mnie, jako PRZEMIJANIE.

Opowiadanie "Panny z Wilka" Iwaszkiewicza, to dla mnie właśnie historia o przemijaniu, ludzkim i nieuchronnym wyzwaniu, przed którym nie ma ucieczki.

Wiktor Ruben, doświadczony życiowo mężczyzna przed 40-tką, wraca po latach do majątku, gdzie spędził dwa lata, jako korepetytor jednej z sześciu sióstr. Z każdą z nich związane są wspomnienia, młodzieńcze fascynacje i zmysłowe doświadczenia. Siostry tworzą scenę, na której Wiktor wraca myślami do przeszłości. Jedna jest rozwiedziona, inna zdradza męża, jest panna i zapomniana nieco ofiara grypy na cmentarzu.
Wiktor chciałby je wszystkie widzieć takie, jakie zapamiętał 15 lat temu. Nie chce przykładowo dać 'rozgrzeszenia' Joli, która mając męża 'w delegacji', ułożyła sobie życie na przygodnych kontaktach z mężczyznami. Sam, jako podstarzały kawaler ma coraz mniej atutów. Jest ze swoich nietrwałych relacji z kobietami dumny, czemu daje wyraz. Jednak zgadza się z oceną jednej z sióstr: "boisz się decyzji, boisz się wszystkiego, nawet samego siebie". Stąd nie stać go na konfrontacje wyidealizowanego świata młodości z rzeczywistością. Ta utyła, tamta jest jeszcze mniej ładna niż była, inna skupiona na normalnych czynnościach na gospodarstwie. Wiktorowi się to nie podoba. Z drugiej strony, chciałby pewne fakty z przeszłości zapomnieć, szuka świeżości uczuć, fascynacji i wrażeń w bliższej relacji z jedną z sióstr.

W opowiadaniu zachwycił mnie forma. Zwarta, nostalgiczna narracja oraz obserwacje trafiające w sedno naszych ludzkich słabości, naiwności, marzeń. Czasami wydawało mi się, że usunięcie zdania zniszczyłoby konstrukcję. Całość jest zupełna. Mistrzostwo Iwaszkiewicza odnajduję w powieściach Wiesława Myśliwskim. To dla mnie cenna informacja. Co do bohatera, to drażniła mnie jego pasywność, częsty u mężczyzn brak zdecydowania. Po prostu stchórzył przed miłością. Kobiety zostały odmalowane barwnie i wielowymiarowo. Wciąż jest trudno nam, mężczyznom, pogodzić się z faktem, że bycie słabszą płcią nie ma nic wspólnego z tą biologiczną.

Gorąco polecam. Nie dałem 10, bo zapewne Iwaszkiewicz może mnie jeszcze czymś zaskoczy.

Czas.
Patrzymy na zegarek. To czas średni słoneczny. Czytamy wzór na prędkość, tam jest czas dynamiczny. Jak jednak najlepiej opisać czas w ludzkim wymiarze? Według mnie, jako PRZEMIJANIE.

Opowiadanie "Panny z Wilka" Iwaszkiewicza, to dla mnie właśnie historia o przemijaniu, ludzkim i nieuchronnym wyzwaniu, przed którym nie ma ucieczki.

Wiktor Ruben, doświadczony życiowo...