Zeszłoroczne "Kochając pana Danielsa" mam w głowie do dziś, więc wiedziałam czego mogę się spodziewać po autorce. Uzbrojona w tę wiedzę poczyniłam pewne przygotowania:zamówiłam wagon chusteczek higienicznych w super cenie, mój maż z zapałem wykonywał zaprojektowane wcześniej wycieraczki do okularów, takie z superdopalaczem, żeby nadążały, aż tu nagle wszystko wzięło w łeb. Wagon stoi na granicy, zamówiony akumulator litowo-jonowy jeszcze nie przyjechał, a Art i Soul woła z daleka, przyciąga jak magnes. Nie jestem cierpliwa, książka wygrała, ja przepadłam. Autorka niebezpiecznie łagodnym tonem opowiada nam historię Arii i Leviego. Mówi o trudnych wyborach, decyzjach, których nikt w ich wieku nie powinien musieć podejmować. Czytamy o stracie, śmierci, miłości, życiu. Fantastyczna historia.
Powiem Wam za to, co jest absolutną fikcją. Bo w historie podobne do podanej przez autorkę wierzę. Nie wierzę natomiast w opisy typu "ona szlochała, podałem jej więc moją koszulkę, aby mogła otrzeć łzy i wydmuchać nos, była taka urocza." Toż to jakaś totalna bzdura! Żadna laska smarkająca i płacząca nie jest urocza czy rozbrajająco piękna. Zalewająca się łzami, dmuchająca niczym gejzer w jego koszulkę, czy we własną piżamę, bo skończyły się jej chusteczki, a łzy zalewają jej okulary tak, że nic nie widzi i boi się wstać, a akumulator do wycieraczek jeszcze nie przyszedł, nie jest urocza.
To co przeżywałam czytając Art & Soul wycisnęło ze mnie morze łez i sprawiło, że przedstawiałam sobą żałosny widok, okropny. Byłam niczym jeden wielki oślizgły glut, mimo wszystko, było warto sięgnąć po taką dawkę emocji. Polecam.

Zeszłoroczne "Kochając pana Danielsa" mam w głowie do dziś, więc wiedziałam czego mogę się spodziewać po autorce. Uzbrojona w tę wiedzę poczyniłam pewne przygotowania:zamówiłam wagon chusteczek higienicznych w super cenie, mój maż z zapałem wykonywał zaprojektowane wcześniej wycieraczki do okularów, takie z superdopalaczem, żeby nadążały, aż tu nagle wszystko wzięło w łeb....