Ciocia: Masz już jakąś miłą dziewczynę? Ja: Nie, jeszcze nie, ciociu. Ciocia: Nie martw się. Masz jeszcze czas. Tata: Alex ma prawie trzydzieści lat. Ciocia: Co się stało z tą dziewczyną, z którą się spotykałeś? Tą wysoką. Tata: Rzuciła go. Ciocia: Lubiłam ją. Tata: Wszyscy ją lubiliśmy. Ja: Rozstaliśmy się z Charlotte prawie siedem lat temu, ciociu. Ciocia: I od tamtej pory nie miałeś dziewczyny? Ja: Miałem Debbie. Poznałaś ją. Była kiedyś na kolacji w Boże Narodzenie, nie pamiętasz? Ciocia: I co się z nią stało? Tata: Rzuciła go.

Ciocia: Masz już jakąś miłą dziewczynę? Ja: Nie, jeszcze nie, ciociu. Ciocia: Nie martw się. Masz jeszcze czas. Tata: Alex ma prawie trzy...

Jakby tego było mało, kiedy się rano ubierałem, prawie złamałem nogę, bo potknąłem się o stertę książek. Wciąż nie jestem pewien, kto ponosi największą odpowiedzialność: Carl – bo w mieszkaniu nie ma półek – czy J.G. Ballard, J.R.R. Tolkien i autorzy innych książek z 1984 roku, bo ich dzieła stanęły mi na drodze. Postawiłem na pierwszą wersję i zdecydowałem, że poszukam nowego mieszkania. Męska decyzja.

Jakby tego było mało, kiedy się rano ubierałem, prawie złamałem nogę, bo potknąłem się o stertę książek. Wciąż nie jestem pewien, kto ponosi...

Ktoś mówi: – Możesz mi podać serwetkę? Ja: – Richard też używa serwetek. Pauza. Ktoś: – Yyy… rozumiem.

Ktoś mówi: – Możesz mi podać serwetkę? Ja: – Richard też używa serwetek. Pauza. Ktoś: – Yyy… rozumiem.