Jednym wydawałoby się, że historia Lei i Gabe'a to typowy romans. Cóż, ja też tak uważam. Jednak jest kilka czynników, przez które musielibyśmy dyskutować, czy faktycznie jest to typowa powieść dla młodzieży, czy może coś zupełnie innego z miłością na pierwszym planie.

Gabe to chłopak o dużym uroku osobistym, którego przez swą nieśmiałość nie umie wykorzystać. Nie ma pojęcia, że wpadł w oko pewnej dziewczynie, Lei, która swoją drogą też mu się całkiem podoba. Chodzą razem na kurs kreatywnego pisania, gdzie siedzą razem, choć z ich ust nie pada ani jedno słowo. On nie ma pojęcia, czy dziewczyna faktycznie jest nim zainteresowana, a ona nie wie o pewnej tajemnicy, którą Gabe skrzętnie ukrywa.

Zacznę od czegoś, co jest cechą charakterystyczną tego utworu i powinno zostać poruszone jako pierwsze - bardzo oryginalny sposób narracji. Książka bowiem prowadzona jest z czternastu różnych perspektyw, m.in. z perspektywy brata Gabe'a, Sama, przyjaciół głównych bohaterów, kierowcy autobusu, dostawcy chińszczyzny, a nawet wiewiórki czy ławki na szkolnym dziedzińcu. Uważam, że to bardzo dobry pomysł i do tego całkiem dobrze wykorzystany. Mam jednak wrażenie, które ani na krok mnie nie opuszcza, że książka została odrobinkę przesłodzona. No bo czy normalna nauczycielka manipulowałaby lekcjami i projektami, aby zbliżyć do siebie dwójkę uczniów? Albo czy ekspedientki ze Starbucksa stałyby z zapartym tchem i czekały, aż jeden z klientów podejdzie w końcu do dziewczyny i coś do niej powie?

Jest to typowy romans/młodzieżówka, ale za to nie nudziłam się, kiedy zagłębiałam się w losy Lei i Gabe'a. Nawet wyczekiwałam, kiedy znów się spotkają i kiedy nastąpi jakiś przełom w ich znajomości. Oj, to prawda, że autorka kazała nam długo czekać na rozwój wydarzeń, ale mi jakoś to nie przeszkadzało. Zmienna narracja pomagała nam zobaczyć, jak ludzie postrzegają ich zakręconą relację. Myślę, że właśnie ten oryginalny pomysł jest głównym atutem tej pozycji.

Obiecałam sobie, że napiszę kilka słów o wydaniu. Okładka jest naprawdę ujmująca i oddaje całą słodycz tej książki. Na samym końcu możemy dowiedzieć się kilku bardzo ciekawych sytuacji, jakie zaistniały podczas tworzenia tej książki, bowiem tam właśnie zamieszczono wywiad z Sandy Hall. Mnie osobiście zainteresowało to, że autorka potrzebowała jedynie sześciu dni, aby spisać losy tej pary.

Nie spodziewałam się niczego wielkiego, niczego wielkiego też nie dostałam. Jest to lekka, przyjemna i momentami naprawdę zabawna powieść o dwójce studentów, którzy są zbyt nieśmiali, aby się ze sobą umówić, albo chociaż wydukać jakieś słowo. Szczególną więź nawiązałam z Gabem. No cóż, może nie więź, bo ja raczej do nieśmiałych osób nie należę, ale urzekł mnie swoim urokiem i tym właśnie, że jest tak uroczo nieśmiały. Może czasami miałam ochotę, aby dogłębniej poznać myśli Lei bądź Gabe'a, ale w ostateczności mogliśmy poznać ich uczucia poprzez dialogi, jakie prowadzili.

Książka była świetnym odmóżdżaczem, więc jeśli macie ochotę na lekką, ale nie banalną historyjkę o miłości, słodką i nieprzejmującą, polecam wam sięgnąć właśnie po "Musimy coś zmienić". Książkę miałam okazję przeczytać (znów) dzięki Izie, za co bardzo dziękuję ;)

Jednym wydawałoby się, że historia Lei i Gabe'a to typowy romans. Cóż, ja też tak uważam. Jednak jest kilka czynników, przez które musielibyśmy dyskutować, czy faktycznie jest to typowa powieść dla młodzieży, czy może coś zupełnie innego z miłością na pierwszym planie.

Gabe to chłopak o dużym uroku osobistym, którego przez swą nieśmiałość nie umie wykorzystać. Nie ma...