Urzekła mnie opisana z czułością atmosfera Glenanów, archipelagu wysp i wysepek położonych na końcu końca świata, gdzie życie regulowane jest przez nieskażone jeszcze cywilizacją morze, a książeczkę z datami przypływów i odpływów każdy z mieszkańców nosi w kieszeni. Kameralne, małe miasteczka, gdzie każdy zna każdego, czas płynie nieśpiesznie, a przyjezdny mimo kilkuletniego pobytu wciąż jest obcym.

Zagadka kryminalna nie jest zbyt skomplikowana, ale szczerze mówiąc, w ogóle mi nie przeszkadzało. Główny bohater, komisarz Georges Dupin, jest jak powiew świeżego powietrza w zaśniedziałym moim zdaniem schemacie bohaterów powieści kryminalnych. Ci wszyscy detektywi, komisarze, policjanci, patrzący posępnie spode łba, owiani dymem papierosowym, z których co drugi ma problem z alkoholem, kolejny z lekami, niemal każdy ma zrujnowane życie osobiste bądź jest nieuleczalnym kobieciarzem. Jedyną używką Dupina jest kawa, a pasją życia praca. Jest wprost zachwycająco normalny, lubi dobrze zjeść, nie znosi wody (a średnio co kilka stron musi do niej wchodzić), jest uprzejmy wobec kobiet i ma w nosie swoich zwierzchników. Jest przy tym naprawde dobrym detektywem, skrupulatnym i dokładnym. Świetna postać, nie da się go nie lubić.

Czytało się wybornie, ostrzę sobie już zęby na kolejną książkę autora.

Jednak ostrzegam, jeśli szukasz w kryminałach wartkiej akcji, zawiłej fabularnie zagadki kryminalnej czy wyrazistego bohatera przeszukującego zatęchłe meliny ze spluwą w ręku - to nie jest książka dla Ciebie.

Urzekła mnie opisana z czułością atmosfera Glenanów, archipelagu wysp i wysepek położonych na końcu końca świata, gdzie życie regulowane jest przez nieskażone jeszcze cywilizacją morze, a książeczkę z datami przypływów i odpływów każdy z mieszkańców nosi w kieszeni. Kameralne, małe miasteczka, gdzie każdy zna każdego, czas płynie nieśpiesznie, a przyjezdny mimo...