Po Alecu od razu sięgnęłam po Keelę, bo było mi mało tej pary.

Zostałam dość zaskoczona, bo nie spodziewałam się, że to w takim kierunku pójdzie ten tom połówkowy. Keela po wydarzeniach sprzed roku miewa koszmary, koszmary, które zabijają jej spokój. Dodatkowo jest przerażona tempem w jakim rozwija się jej związek z Aleckiem. Alec chce wszystkiego 'na już'. Dom, ślub, dzieci. Keela zdecydowanie chce zwolnić, ale boi się jak zareaguje na to jej narzeczony... Jak rozwiążą te problemy?


Powiem szczerze, że jak na tak krótki tom to jest tutaj straszny chaos. Aż mi w uszach dudniło i w skroniach pulsowało od tego nadmiaru. Ogólnie problemy Keeli jak najbardziej na plus. Ale np. poco przy tej parapetówce pojawienie się tego całego wujka Brandona i Jasona? Nie rozumiem totalnie jaki był cel? Aby narobić więcej zamieszania niż już było zrobione? Dziwne i zbędne.

Alec to facet tak zakochany w swojej kobiecie, że zaślepiło go to na jej potrzeby. Jednak, kiedy prawda wychodzi podoba mi się jego podejście, potrafi uszanować potrzeby Keeli.

Ten końcowy fragment z Kanem? O jeny, domyślałam się, że ta jego 'grypa' będzie miała jakieś konsekwencje i okaże się czymś innym, ale teraz to emocje podbite do najwyższego poziomu. Zacieram ręce co z tego wyniknie!

Tom 'Alec' podobał mi się bardziej od 'Keela', ale i tak fajnie było to przeczytać i zobaczyć jak bohaterowie rozwiązują kolejne problemy.

Po Alecu od razu sięgnęłam po Keelę, bo było mi mało tej pary.

Zostałam dość zaskoczona, bo nie spodziewałam się, że to w takim kierunku pójdzie ten tom połówkowy. Keela po wydarzeniach sprzed roku miewa koszmary, koszmary, które zabijają jej spokój. Dodatkowo jest przerażona tempem w jakim rozwija się jej związek z Aleckiem. Alec chce wszystkiego 'na już'. Dom, ślub,...