„Zamach na prawdę” to książka utkana z rozmów córki jednej z ofiar katastrofy smoleńskiej i znanego dziennikarza. To dialog, który Małgorzata Wassermann prowadziła z Bogdanem Rymanowskim. Książka składa się z siedmiu części. Padają pytania i odpowiedzi dotyczącego tego, co zdarzyło się tuż przed feralnym lotem i po nim. Padają trudne kwestie, z pewnością bolesne dla córki, która nagle straciła swój wielki autorytet, rodzica, przyjaciela, doradcę w jednej osobie.

Małgorzata Wassermann na zadawane pytania odpowiada bardzo rzeczowo, wyczerpująco i moim zdaniem szczerze. Jej prawdomówność oceniam jako niekwestionowaną. Wyraża się prosto, logicznie, bez zbędnej retoryki. Choć widać, że jest osobą niezwykle inteligentną, elokwentną i wykształconą unika trudnych pojęć, metafor i tym samym blichtru. Chce przez to trafić do każdego i powiedzieć to, czego dowiedziała się na temat tragicznego zdarzenia z 10 kwietnia 2010 roku. To były bardzo bolesne i trudne dla niej chwile. To był dramat, o którym opowiada, a jej relacja wywołuje współczucie. W książce padają słowa opowiadające o pobycie w Moskwie, procedurze identyfikacyjnej, próbie jej werbunku przez Rosjan, zachowaniu ze strony polskich i rosyjskich przedstawicieli władz i urzędników. I wreszcie padają słowa o śledztwie. I tym polskim i tym prowadzonym przez stronę rosyjską. Krok po kroku przedstawiane są absurdy, sytuacje, które od razu wydają się nieprawdopodobne, wręcz komiczne.

Córka byłego posła nie boi się stawiania przeróżnych tez, które bardzo dokładnie i wnikliwie argumentuje. Nie boi się pytań, na które bez ustanku szuka odpowiedzi. Chce dojść do prawdy, choćby miałaby być ona bolesna i trudna nie tylko dla niej, ale i całego narodu polskiego. Swoimi słowami ukazuje jak w sposób skandaliczny prowadzone były działania strony polskiej oraz jak stanowczo i bez możliwości wtrącania manipulowali sprawą Rosjanie.

„Zamach na prawdę” ukazuje to, co nie pojawiło się w mediach, to, o czym piszą w komentarzach internauci, to, co dzieje się wokół tej sprawy. Zdarzenie z 10 kwietnia to najtragiczniejsza polska katastrofa lotnicza, w której zginęła elita polskiej polityki i para prezydencka. Prawda o przyczynach rozbicia się Tupolewa bezwzględnie powinna ujrzeć światło dzienne. Bo zginęło 96 osób, bo tragedia dotknęła ich rodziny, bo przez pamięć dla ich zasług nie można zapomnieć co się stało i nie odpowiedzieć na pytanie dlaczego.

Powyższa publikacja jest warta uwagi. Ukazuje pełną determinacji walkę o prawdę wielu osób, które nie dały się zmanipulować i ogłuszyć medialnej propagandzie. Rozmówczyni dziennikarza TVN jest odważna w swoich wypowiedziach, ale zarazem precyzyjna, dokładna i stanowcza.

Oby ta lektura wywołała merytoryczną debatę, oby pomogła w odkryciu prawdy.

Bernardeta Łagodzic-Mielnik